Press "Enter" to skip to content

Безруких М. М, Сонькин В. Д, Фарбер Д. А. Возрастная физиология (физиология развития ребенка)

достижение такого уровня морфологического, физиологического, личностного

1-mavzu: yosh fiziologiyasi va gigiyena fanining predmeti, tarixi hamda bolalar o‘sishi va rivojlanishining umumiy qonuniyatlari reja

1.Yosh fiziologiyasi va gigiyenasi fanining ahamiyati.

2. Irsiyat haqida tushuncha.

3. Irsiyatning sitologik asoslari.

5. Irsiy kasalliklar.

6. Irsiyat va muhitning o‘zaro bog‘liqligi

Tayanch tushunchalar: Fiziologiya, gigiyena, pedagog, sog’lom avlod, o’sish, rivojlanish, geteroxroniya, akseleratsiya, irsiyat, muhit, dominanta, retsessiv, xromosoma, gen, mutatsiya, irsiy kasalliklar.

O‘zbekiston Respublikasi Oliy majlisining IX sessiyasida Prezidentimiz Islom Karimov: «Hayotimizning hal etuvchi muhim masalalari qatorida ta’lim va tarbiya tizimini tubdan o‘zgartirish, uni yangi zamon talabi darajasiga ko‘tarish masalasini qo‘ydi. Shuning uchun mamlakatimizning istiqlol yo‘lidagi birinchi qadamlaridanoq, buyuk ma’naviyatimizni tiklash va yanada yuksaltirish, milliy ta’lim-tarbiya tizimini takomillashtirish, uni milliy za’minini mustahkamlash, zamon talablari bilan uyg‘unlashtirish asosida hozirgi zamon darajasiga chiqarish maqsadida katta ahamiyat berib kelinmoqda».

Zamonaviy bilim berish uchun avvalo murabbiy o‘sib, rivojlanib kelayotgan avlodning turli davrlardagi fiziologik o‘zlashtirishlarini yaxshi bilib olgandagina o‘quv-tarbiya jarayonini to‘g‘ri tashkil eta oladi. Tashqi muhit sharoitining bola organizmiga ta’sirini gigienik ahamiyatini o‘rganishi esa bolalar salomatligini saqlash va mustahkamlashda o‘qituvchiga yordam beradi.

Yosh fiziologiyasining vazifasi o‘sish va rivojlanish qonuniyatlarini ochib berish, bir butun organizm, uning tizimlari, organlari, to‘qimalari va hujayralarini ishlash xususiyatlarini turli yoshga aloqadir davrlarda aniqlashdir. Yosh fiziologiyasi organizmning individual rivojlanish jarayonida funksiyalar evolyusiyasini kuzatib boradi, fiziologik jarayonlarni o‘zaro munosabatlari va ular o‘rtasida bog‘lanish sabablarini aniqlab beradi. SHu bilan birga yuksak darajada tuzilgan materiya, ya’ni bosh miya po‘stlog‘ining organlar va umuman butun organizm faoliyatida etakchi rol o‘ynashini tushunib olishga yordam beradi.

O’sib rivojlanib kelayotgan bola organizmining turli davrlarida, har xil organ va tizimlarning faoliyati bir qator o‘ziga xos xususiyatlar Bilan harakterlanadi. O‘qituvchi bolalar va o‘smirlarning anatomo-fiziologik xususiyatlarini o‘rgangan ekan, ayrim tizim va organlarining (suyak-muskul, nafas olish organlari, qon aylanishi, nerv sistemasi, sezgi organlari, oshqozon ichak trakti, ichki sekretsiya bezlari, teri, ayiruv organlari) tuzilishi xususiyatlarini, hamda ularning faoliyatlarini va gigiyenasi bilan tanishadi. Uyqu va aqliy mehnatni maqsadga muvofiq ravishda tashkil qilish uchun nerv sistemasining ishlash qonuniyatlarini bilish ayniqsa muhumdir.

Gigiyena – bola organizmini tashqi muhit ta’siriga o‘zaro bog‘liqligini o‘rgatadigan fan bo‘lib, pedagogika va psixologiya fanlari bilan chambarchas bog‘liqdir.

O‘sib va rivojlanib kelayotgan bolalar anatomiyasi va fiziologiyasini bilmay turib, bolalar shaxsiy gigiyenasi, maktabdan tashqari ishlar gigiyenasi va o‘quv tarbiyaviy ishlar gigiyenasi masalasini echib bo‘lmaydi.

Gigiyena predmeti bir qator vazifalarni o‘z ichiga oladi: shular jumlasidan, tashqi muhit sharoitining bola organizmiga ta’siri (tabiiy, sotsial-ijtimoiy), jismoniy rivojlanish, salomatligi va anotomik-fiziologik xususiyatlari, o‘qitishni gigienik sharoitlari, o‘quvchilarning mehnat va dam olish tartibi, o‘quvchilar kasalliklarini oldini olish va ko‘pgina boshqa vazifalarni o‘z oldiga maqsad qilib qo‘yadi.

Organizmdagi har bir sistemaning gigiyenasi aniq tadbirlarni boshqarishni, masalan: suyak-muskul sistemasining gigiyenasi-harakat rejimini, partada to‘g‘ri o‘tirish, ishlash jarayonida gavdani to‘g‘ri tutish, yozayotganda qo‘l panjalarini ishlatilishini normaga solish va hokazolarni talab etadi. Bu tadbir choralarni yo‘lga qo‘yish, ularga rioya qilish, o‘sib rivojlanib kelayotgan bolalarni salomatligini mustahkamlashga, uni muhofaza qilishga va turli kasalliklarni oldini olishga imkon beradi.

Zamonaviy biologiyaning asosiy muammolaridan biri organizmning rivojlanishini boshqarish yo‘llarini bilib olishdir. Irsiyat organizmlarning o‘z belgi va hususiyatlarini nasldan-naslga O‘tkazish xossasidir. Irsiyat tufayli organizmning belgi — hususiyatlari nasldan-naslga o‘zgarmagan holda o‘tadi.

Organizm belgi — hususiyatlarining bir qancha avlodda turg‘un saqlanib kelishi irsiyatning bir tomoni bo‘lib, ikkinchi tomoni organizmlarning ontogenezida ma’lum moddalar almashinuvini harakterini va rivojlanish tipini ta’minlashdir. Bularning hammasi irsiyat tufayli aniqlanadi.Irsiyat nasldan-naslga qay tarzda o‘tishini bilish uchun hujayra haqida ma’lumotga ega bo‘lish kerak. Barcha tirik organizm hujayralardan tashkil topgan.

1665 yilda R.Guk tomonidan sodda mikroskop ixtiro knlinishi hujayra ta’limotining tug‘ilishiga olib keldi. U po‘kakdan yupqa kesma tayyorlab, mikroskop ostida kuzatganda mayda katakchalarni ko‘rdi va ularga hujayralar deb nom berdi. Elektron mikroskop kashf etilishi bilan hujayraning tarkibi va hujayradagi moddalar almashinuvi o‘rganila boshlandi. Hujayralar sharsimon, duksimon, prizmasimon shakllarda bo‘ladi. Har bir hujayrassitoplazmatik membrana,ssitoplazma, yadro va hujayra organoidlaridan tashkil topgan.

Tuzilishi, kelib chiqishi ia funksiyasi bir-biriga o‘xshash bo‘lgan xujayralar to‘plami to‘qima deb ataladi .Organizmdagi hamma to‘qimalar 4 guruhga: epiteliy (qonlovchi), biriktiruvchi (tayanch-grafik),muskul(mushak) ia nerv to‘qimalariga bo‘linadi.Epitelty to‘qimasi bir ia ko‘p qavatli bo‘lib, yupqa plastinka shaklidagi hujayralardan tashkil topgan. Biriktiruvchi to‘qima asosan o‘rganizmning ichki qismini tashkil etib, qon va limfa to‘qimasi,tog‘ay va suyak to‘qimasi, silliq muskullar to‘qimasiga bo‘linadi.

Hujayra ko‘p hujayrali organizmlarning funksional va genetik oddiy tuzilmasidir. Xar bir xujayra yadro, sitoplazma va xujayra membranasidan tashkil topgan buladi. hozir xujayraning tuzilishini o‘rganishda bir necha ming marta katta qilib ko‘rsatadigan elektron mikroskopdan foydalaniladi.

Hujayra membranasi uch kavat tuzilishga ega bo‘lib, har bir qavati taxminan 25A qalinlikda bo‘ladi. Tashqi va ichki qavatlari bir qator joylashgan oqsil molekulalaridan tuzilgan. o‘rta qavati ikki qator joylashgan lipid molekulalaridan tuzilgan. hujayrada moddalar almashinuvida ishtirok etadigan suv, aminokislotalar, glyukoza, mineral tuzlar ana shu membrana orqali hujayra ichiga o‘tadi.

Sitoplazma yarim suyuq muhit bo‘lib, elektron mikroskopda qaralganda, uning mayda donador strukturasi aniq ko‘rinadi. Sitoplazmada yadro va xujayraning barcha organoidlari universal va maxsus organoidlarga bo‘linadi. Universal organoidlar barcha organizmlar xujayrasida bo‘ladi. Maxsus organoidlar ba’zi hujayralardagina uchraydi. Universal organoidlarga mitoxondriyalar, Golji apparati, endoplazmatik to‘r, ribosomalar, lizosomalar va xujayra markazi kiradi. Maxsus organoidlarga muskul xujayralarini qisqartiruvchi miofibrillar, nerv xujayralaridagi neyrofibrillar va xarakat organoidlari- xivchinlar, kiprikchalar kiradi. Yadro xujayraning asosiy qismi bo‘lib, bo‘linish xususiyatiga ega. Yadroning shakli ko‘pincha xujayra shakliga o‘xshab ketadi. Yadro tashqi va ichki membrana orqali sitoplazmadan ajralib turadi. Membranada teshikchalar (poralar) bo‘lib, oqsil molekulalari, aminokislotalar, nukleotidlar ana shu teshikchalardan o‘tadi, natijada sitoplazma bilan yadro o‘rtasida aktiv moddalar almashinuvi sodir bo‘lib turadi. Yadroning ichi suyuklik (shira) bilan to‘lgan bo‘lib, bu yerda xromosomalar, yadrochalar (bitta yoki ko‘p) joylashgan. Yadro shirasi tarkibida oqsillar, nuklein kislotalar, uglevodlar va boshqa moddalar bo‘ladi.

Lizosoma yumaloqroq shaklda bo‘lib, membranasi uch kavatdan tu- zilgan. Uning tarkibidagi fermentlar ta’sirida oqsillar, nuklein kislotalar, lipidlar parchalanadi.

Endoplazmatik to‘r membrana bilan chegaralangan murakkab tuzilgan kanallar va sisternalardan iborat. Kup xujayralarda endoplazmatik to‘r membranasi yuzasida ko‘p granulalar joylashgan bo‘ladi. Ular ribosomalar deb yuritiladi. Ribosomalar xujayrada juda mayda bo‘lib, sitoplazmada erkin holda ham bo‘ladi. Yadroda joylashgan ribosomalarda yadro oqsillar sintezlanadi.Endoplazmatik to‘rda joylashgan ribosomalar oqsillarni sintezlashda aktiv rol o‘ynaydi.

Golji apparati yadro atrofida joylashgan, qo‘sh qavat membranali murakkab to‘r shakldagi tuzilmalardan iborat.

Mitoxondriyalar boshqacha qilib xujayraning kuch stansiyalari deb xam yuritiladi. Ular oval, yumaloqroq, bir oz chuziq yoki tayoqchasimon, ipsimon shakllarda bo‘ladi. Xujayrada 50 tagacha, ba’zi xujayralarda 900 tagacha mitoxondriyalar bo‘ladi. Mitoxondriyalar membranasi ikki kavatdan iborat.Ular tarkibida oksillar, lipidlar nuklein kislotalar borligi kuzatilgan. Shuningdek, ular tarkibida xujayradagi energiya almashinuvida ishtirok etuvchi ko‘pgina fermentlar saqlanadi. Mitoxondriyalarda ATF (adenozintrifosfat kislota) xosil bo‘ladi.

Muskul to‘qimasi. Bu to‘qima tolalarida qisqarish xususiyatiga ega bo‘lgan miofibrillar bo‘ladi. Shu bilan u boshqa to‘qimalardan farq qiladi. Organizmda silliq va ko‘ndalang yo‘lli muskul to‘qimalari bor.

Nerv to‘qimasi tashqi muhit tasirida ichki organlarda ro‘y beradigan, tasirotni, yani nerv impul’slarini o‘tkazish funksiyasini bajaradi. Nerv to‘qimasi neyron va neyroglildan tuzilgan. Organizm irsiyatini o‘rganmay turib, nasldan – naslga o‘tuvchi kasalliklarning oldini olish va davolash mumkin emas.

Epitiliy hujayrasi asosiy vazifasiga ko’ra sirtqi epitiliy, bezli epitiliy va sensor epitiliy hillariga bo’linadi. Barcha epitiliy hillari uchun yupqa bazal membrana (bazal qavat gialinli membrane oynasimon membrana) hos bo’lib, u epitiliyning mehanik tasirlariga chidamligini taminlaydi. Yuza (qoplovchi) epitiliy organizmning ichki va tashqi tarafdan o’rab uni himoyasini sekretsiya jarayonini va rezorbsiya (moddalar yetilishi) va tashqi muhit bilan aloqasini ta’minlaydi. Bezli epitiliy tashqariga (ekzotrin bezlar) yoki qonga (endokrin yoki ichki sekretsiya bezlar) turli suyuqliklar (so’lak ter, ferment, garmon) ajratiladi. Sensor epitiliy o’z navbatida sezuv o’rganlariga uchrab tashqi tasirotni qabul qilib uzatadi (masalan, ko’zning to’r pardasi) qoplovchi epiteliy joylashgan organ yuzasiga bog’liq holda yassi, kubsimon, silindirsimon, qoplamasiga qarab oddiy, qavatli (bir qavatdan ko’proq)va ko’payadi, epiteliyga bo’linadi stratsfikatlangan epitiliy nomlanishi uning hujayra yuzasiga ko’ra amalga oshiriladi. Masalan ko’p qavatli yassi epitiliy-teri mehanik tasirotlarga berilmasligini taminlaydi.Psevdo ko’p qavatli epitiliyda barcga hujayralar bazal membranaga taqalsa ham barchasi erkin yuzaga yetmaydi (Masalan 2 qavatli mersatel epitiliy nafas yo’llaridagi) 1 .

Tibbiyotda 1500 dan ortiq irsiy kasallik turlari mavjud. Nasl kasalliklari xromosomalarning anomal yig‘indisi, jinsiy hujayralarning o‘zgarishi yoki mo‘tatsiya ta’sirida paydo bo‘ladi.

Tashqi faktorning salbiy ta’siri natijasida xaqiqiy kasallik yuzaga chiqadi (karlik, nurlanish – qon raki).

Shunday qilib, qadimda kishilarga jumboq bo‘lgan, jins bilan bog‘lik irsiy kasalliklar va belgilarning nasldan-naslga o‘tishi xromosoma tabiatini puxta o‘rganish asosida hal qilindi.

Nasldan-naslga o‘tadigan kasalliklarni rivojlantirmaslik uchun bolalarni jismoniy sog‘lomlashtirish, ovqat sifatini yaxshilash, chiniqtirish, yuqumli kasalliklardan saqlash, asab kasalliklarini oldini olish masalalariga katta e’tibor berish kerak. Genetika fanining rivojlanishi natijasida nasldan – naslga o‘tadigan kasalliklarni vaqtida aniqlash va oldini olish mumkin bo‘ldi. Hozircha tibbiyotda anomal gen va xromosomani davolash usullari yo‘q. Irsiy kasalliklar organizmda xilma-xil xastaliklarni paydo qiladi. Ular asosan kliniko – genetik usullar orqali o‘rganiladi, ya’ni avloddar shajarasi to‘z iladi. Irsiy belgilar tashqi muhit ta’siriga juda chidamli.

Ho‘sh, odam o‘ziga nimani meros qilib oladi? Odam o‘zining butun “biofondini” meros kilib oladi, ya’ni butun organizmini ko‘z, sochini rangini, organlar shaklini, nerv sistemasini, sezgi organlarini va b. meros qilib oladi, biroq, bola tug‘ilganidan boshlab u sotsial muhit shart- sharoitlarida o‘sib, rivojlanib boradi, biologik va sotsial omillarning o‘zaro ta’siri natijasida, o‘ziga xos bo‘lgan shaxsiy hususiyatlarga ega bo‘lgan organizm shakllanadi. Ular fenotipini belgilab beradi. Demak, irsiyat tashqi muhit ta’sirida o‘zgaradi, lekin yo‘q, bo‘lib ketmaydi.
O‘sish va rivojlanish qonuniyatlari

O‘sib kelayotgan organizmni tug‘ri tarbiyalash uchun bola organizmini o‘sish va rivojlanish kabi asosiy hususiyatlarini bilish zarur. O‘sish va rivojlanish barcha tirik organizmlar kabi, odam organizmiga xos hususiyatdir. Organizmning har tomonlama o‘sish va rivojlanishi uning paydo bo‘lgan vaqtidan boshlanadi. Bu ikki protsess murakkab jarayon hisoblanib, bir butun va bir-biriga bog‘langandir.

O‘sish deganda tana hujayralarining ko‘payishi natijasida tirik organizm o‘lchamlarining ortishi, ya’ni bo‘yning chuzilishi, og‘irlikning ortishi tushuniladi. Bola ma’lum yoshgacha to‘xtovsiz, ammo o‘sish davrida ayrim tana qismlarining nomunosib o‘sishi (bosh, oyoq, va qo‘l suyaklari, ko‘krak qafasi va qorin bo‘shlig‘i va ichki organlari) va turli yoshda har xil jadallikda bo‘lishi mumkin, shunga qaramasdan barcha to‘qima va hujayralarda ya’ni organlarda o‘sish bir vaqtda ayollarda o‘rtacha 17-18 yoshgacha, yigitlarda 19-20 yoshgacha tugallanadi.

O‘sish qatorida hujayrada ularning bajaradigan vazifasining ortishi jarayoni kuzatiladi. Bu rivojlanish jarayonidir. Rivojlanish deganda o‘sayotgan organizm to‘qima hujayralarining va organlarining shakllanishi, ya’ni bola organizmi hujayralarining takomillashib, o‘smirlik va etuk yoshdagi odamlarga xos bo‘lgan bir muncha murakkab to‘qima va organlarga ega bo‘lishiga aytiladi.

Odam organizmining rivojlanishi umr bo‘yi davom etib, turadigan tuxtovsiz jarayondir. Bolaning rivojlanishi tuxum hujayraning otalanishidan boshlab umr oxirigacha davom etadi. Organizm jismonan, aqlan va jinsiy rivojlanadi, ya’ni, murakkablashadi. Organizm o‘sish va rivojlanishida barcha etaplarni bolalik, o‘smirlik, o‘spirinlik, yoshlik, etuklik davrlarini bosib o‘tadi. Odam hayotining har bir davrida shu davrning harakterli hususiyatlari, oldingi davrning qoldiqlari, kelgusi davrning kurtaklari paydo bo‘ladi. O‘sish bu organizmning miqdor ko‘rsatkichi, rivojlanish sifat ko‘rsatkichi hisoblanadi. Bu ikki jarayon notekislik, uzluksizlik, geteroxronik va akseleratsiya jarayonlari asosida yuzaga chiqadi.

Tana vazni yoshga qarab quyidagicha o‘zgaradi. Yangi tug‘ilgan qiz bolalarning o‘rtacha vazni 3,5 kg,, o‘g‘il bolalarniki esa 3,4 kg., bo‘ladi. Bolaning vazni tug‘ilganidan keyingi birinchi oyda 600 g, ikkinchi oyda 800 g ortadi. Bir yashar bolaning vazni tug‘ilganidagi vaznidan uch marta ortib 9-10 kg ga etadi. 2 yoshda bolaning vazniga 2,5 — 3,5 kg qo‘shiladi. 4, 5, 6 yoshlarda bola vazniga har yili 1,5 — 2 kg qo‘shilib boradi. 7 yoshdan boshlab uning vazni tez ortib boradi. 10 yoshgacha o‘g‘il bolalar bilan qiz bolalar tana vazni bir xilda o‘zgaradi. Jinsiy etilish boshlanishi bilan qizlarning vazni 4-5 kg dan 14-15 yoshda har yili 5-8 kg ortadi. O‘ g‘il bolalarda esa 13-14 yoshdan vazni 7-8 kg ortadi. 15 yoshdan boshlab ularning vazni qizlarning vaznidan ortib ketadi.

Aqliy rivojlanishning notekisligini barcha sinf o‘quvchilarida ko‘rish mumkin. Bu notekislik ayrim hollarda bolaning aqliy jihatdan orqada qolishi bo‘lsa, boshqa holda shaxsning nisbatan tez o‘sib ketishi sabab bo‘ladi. Birinchi holda bu hususiyatning ustunligi kichik maktab yoshidagi bolalarga xos bo‘lsa, boshqa xolatda o‘qituvchining dars berish maxoratiga ham bog‘liqdir. Ikkinchi xolatda o‘quvchi uz sinfdoshlaridan o‘zib ketgan holda, u mustaqil bo‘lishga va uzbilarmonlikka berilib o‘qituvchiga ham buysinmay qoladi. Bunday o‘quvchilar o‘qituvchiga nisbatan tenglashishga harakat qilib, o‘z sinfdoshlariga hurmatsizlik bilan qarab hayot tajribasidan orqada qoladi. Shuning uchun bolalarni nisbatan o‘zib ketishiga nisbiy munosabatda bo‘lish kerak bo‘ladi.

Bolalarni individual o‘sish va rivojlanishini e’tiborga olmasdan turib ta’lim-tarbiya ishlarini amalga oshirish mumkin emas. Bolalarning yoshlariga nisbatan aqliy kamol topishi ularning shaxsiy qobiliyatiga va atrof muhit sharoitiga ham bog‘liqdir. Ularning aqliy va psixologik rivojlanishi bolalarni o‘rab to‘rgan muhitga va o‘quv-tarbiyaviy ishlarga ham bog‘liqdir. Shuni yodda tutish kerakki, bolalarning nisbatan bir necha yil bir xil sharoitda yashashi ularning shaxsiy o‘sish tempiga ta’sir etadi. SHu bilan birga kichik maktab yoshidagi bolalar orasida o‘ta qobiliyatlilari ham uchrab turadi. Bularni vunderkinddar (nemis tilida sehrli bolalar) deyiladi.

Ko‘pgina atoqli odamlarning yoshligidanoq katta qobiliyatga ega bo‘lganliklari bizga ma’lum. Jumladan, buyuk allomalarimizdan Abu Rayxon Beruniy, Alisher Navoiy va Abu Ali ibn Sinolarni misol qilib keltirishimiz mumkin. Abu Ali ibn Sino 16-17 yoshidanoq mashhur tabib-hakim bo‘lib tanilgan. Dunyoning birinchi vunderkindi deb Italiya yozuvchisi Torkvato Tasso e’lon qilingan. U 13 yoshida Balon universiteti talabasi bo‘lgan. Viktor Gyugo esa Fransiya Akademiyasining rag‘batnomasini olgan. Yana buyuk kompozitor Motsartni misol qilishimiz mumkin. U 4 yoshida musiqa yozgan. Bunday misollarni tarixda ko‘p keltirishimiz mumkin. Hozirgi davrda bunday bolalarga davlatimizda katta e’tibor berilmoqda. Ular uchun maxsus litsey va gimnaziyalar tashkil etilgan.

Bolalarning jismoniy va aqliy jihatdan o‘sishi va rivojlanishida, yuqorida aytib o‘tilganidek, turmush sharoiti, maktabdagi mehnat faoliyati, jismoniy mashqlar, kasalliklar bilan og‘rigani muhim ahamiyatga ega.

Bundan tashqari, ob-havo sharoiti, iqlim sharoiti, kuyosh radiatsiyasi ham ularning o‘sishi va rivojlanishiga katta ta’sir ko‘rsatadi. Bolalar yoz faslida (iyul—avgust) hususan tez o‘sadi. Agar bola kichikligidan muntazam ravishda jismoniy mashqlar va sport bilan shug‘ullansa u cog‘ – salomat o‘sadi, uning organlari uygun rivojlanadi. (m-n. bola nafas organlarining takomillashuvi yurak – qon tomir tizimining rivojlanishiga ijobiy ta’sir ko‘rsatadi.

Somatotrop gormon yoki o‘sish gormoni. O‘sish gormoni organizmda o‘sish va jismoniy rivojlanish jarayonlariga ta’sir etadi. Bu gormonning nishon -a’zolari bo‘lib suyak hisoblanadi. Bundan tashqari, biriktiru v ch i to ‘q im alarg a boy: muskullar, paylar va ichki a’zolarga ham o‘z ta ’sirini ko‘rsatadi. 0 ‘sish jarayonining stimulyatsiyasi, somatotrop gormonining anabolik ta’siri tufayli ro‘yobga chiqadi.

Gipotalamusning gipofizotrop gormonlari To’liq nomi qisqartirilgan nomi qaysi gormon ishlab chiqarilishiga ta’sir qiladi

I. Rilizing-gormonlar (liberinlar)

1.Tireotropin-rilizing-gormon (tireoliberin). TRG Tiretrop gormon (TTG)

2. Lyuteinlivchi gormonning rilizing-gormoni (lyuliberin). LG-RG Gonadotrop gormonlar(GTG)

3. Kortikotropin-rilizing-gormon (kortikoliberin). KRG Adrenokortikotrop

4. O’sish gormonining rilizing gormoni (somatoliberin). GR-RG O’sish gormoni

5. Prolaktinning rilizing-gormoni (prolaktoliberin). PRL-RG Prolaktin

6. Melanotsitlarni rag’batlantiruvchi gormonning rilizing-gormoni (melanoliberin). MSG-RG Melanotsitlarni rag’batlantiruvchi gormon

II. Ingibitor gormonlar (statinlar)

1. O’sish gormonining ingibitoromili (somatostatin). GR-IG O’sish gormoni

2. Prolaktinnig ingibitor omili (prolaktostatin) PRL-IG Prolaktin

3. Melanotsitlarni rag’batlantiruvchi gormonning ingibitor omili (melanostatin) MSG-IG Melanotsitlarni rag’batlantiruvchi gormon

O‘sish garmoni – o‘sishni boshqaradi organizmda oqsil hosil bo‘lishini kuchaytiradi. Somatotropin garmoni ta’sirida qo‘l – oyoqdagi suyaklarni o‘sishini kuchaytiradi. Agarda gipofizning oldingi bo‘lagining aktivligi oshsa (giperfunksiya) bola gavdasi bo‘yiga kuchli o‘sib ketadi, uning funksiyasi pasayib ketsa pakanalikka olib keladi. Katta yoshli odamlarda ortiqcha garmon hosil bo‘lsa qo‘l-oyoq panjalari burun pastki jag‘, til, ko‘krak va qorinb o‘shliqlari kattalashadi, bunda yalomatakromegaliya kasalligi deyiladi. Prolaktin sut bezlarida sut hosil bo‘lishiga sharoit yaratadi. Tug‘ishdan keying pofizning prolaktin ajratishi kuchayadi va sut yullari kengayadi sut so‘rg‘ichlarga keladi. Tireotrop gormoni qalqonsimon bezini funksiyasini kuchaytiradi. Adrenokortikotron gormoni esa buyrak usti bezlarini po‘stloq qismida ishlab chiqaruvchi glyukokartik oid gormonlarini fiziologik stimulyatoridir. Kartikotropin oqsil parchalanishini yuzaga keltirib sintezlanishini tormozlaydi. Adrenokortikotron gormon ta’sirida limfa tugunlari, taloq va ayrisimon bezning kattaligi va og‘irligi kamayadi. Gonadotroplar uchta gormonlarni o‘z ichiga oladi (follikul-kuchaytiruvchi, lyuteinlashtiruvchi va lyuteotrop). Follikul-kuchaytiruvchi garmon tuxumdonda follikulning o‘sishini, undagi suyuqlik ajralishini, follikulani o‘rab turadigan qobiqlarini shakllantirishini kuchaytiradi. Lyuteinlashtiruvchi garmon ovulyatsiyadan oldin tuxumdonning vezikulyar follikulaning o‘sishi uchun zarur. Bu garmon ta’sirida ovulyatsiya bo‘lib sariq tana hosil bo‘ladi. Lyutropin esa estrogenlarning hosil bo‘lishini kuchaytirdi. Erkaklarda esa bu garmon androgenlar hosil bo‘lishiga sharoit yaratadi. Gipofizning o‘rta bo‘lagidagi melonatropiya garmoni pigment almashinuviga ta’sir etadi. Gipofizning orqa bo‘lagi gipotalamik sohaning supraoptik va paravenrikulyar yadrolari bilan bog‘langan. Bu yadrolar neyrosekret suyuqligini o‘tkazadi. Paraventrikulyar yadro hujayralarida oksitotsin farmoni, supraoptik yadro neyronlarida vazoperssin garmoni gipofizning orqa bo‘lagida hujayralarida to‘planadi 2 . .

XIX asr oxiri XX asr boshlarida ko‘p mamlakatlarda bolalarning bo‘yiga o‘sishini tezlashganligi aniqlangan. Bu xaqdagi ma’lumotlar 1876 yilda matbuotda e’lon qilingan. 1935 yilga kelib nemis olimi E.KOX o‘sish va rivojlanishdagi sodir bo‘layotgan tezlashuvni akseleratsiya deb atagan. Akseleratsiya — lotincha so‘z bo‘lib tezlashuv degan ma’noni bildiradi.

Akseleratsiya yosh avlodning ruhan va jismonan tez o‘sishidir. Akseleratsiya 100 yil ya’ni bir asr ichida yaqqol ko‘zga tashlanganligi uchun, akseleratsiya keng ma’noda “sekulyarniy trend” ya’ni asriy tendensiya deyiladigan bo‘ldi. So‘nggi 100 yil ichida yangi tugilgan chaqaloqlarning buyi 5-6 smga, kichik va urta maktab yoshidagi bolalarning bo‘yi 10-15 sm ga, vazni esa 8-10 kg ga ortdi. Bundan tashqari akseleratsiya katta odamlar tana o‘lchamlarining ortishini, odam umrining uzayishini, hayz kechroq tugashini, ruxiy funksiyalar va odam rivojlanishidagi boshqa o‘zgarishlarni o‘z ichiga oladi.

Turli yosh davrining ta’rifi

Odam yoshini davrlarga ajratilish asosiy sababining poydevorida barcha organ va sistemalarning anatomo-fiziologik hususiyatlari va ijtimoiy kriteriyalari ya’ni bolaning yasli, bog‘cha va maktabdagi tarbiyalanish sharoiti yotadi. Masalan, yaslida tarbiyalansa, yasli yoshi, bog‘chada bog‘cha yoshi, maktabda ta’lim olsa, maktab yosh davrlari deb ataldi. Fanda rus gigienisti N.P.Gundobin tuzib bergan yoshlik davrlari sxemasi qo‘llaniladi. U odamning yoshlik yillarini quyidagi davrlarga birlashtirgan. Har bir davr o‘z ichiga bir necha yillarni qamrab oladi va har bir davrda o‘ziga xos jarayonlar sodir bo‘ladi.

1.Ona qornidagi rivojlanish davri. Homila har tomonlama ona organizmiga bog‘liq bo‘ladi.

2.Yangi tug‘ilgan chaqaloqlik davri. 1 kundan — 10 kungacha (kindik

tushguncha). Bu davrda bola yangi hayotga moslasha boshlaydi. Ilk bor mustaqil ravishda nafas oladi. Analizatorlar tizimi mustaqil ishlay boshlaydi.

3. Ko‘krak yosh davri 1 yoshgacha. Bu davr bola hayotidagi katta ahamiyatga ega bo‘lgan davr hisoblanadi. Bu davrda bolaning bo‘yiga o‘sishi 1,5 marta, og‘irligi 3 martaga oshadi, nutq paydo bo‘ladi. Qalqonsimon, ayrisimon va gipofiz bezlarining funksiyasi kuchayadi. Ba’zi tizimlarning funksional jihatdan mustahkam bo‘lmasligi, jumladan ovqat hazm ilish va nafas olish, bu yoshdagi bolalar orasida oshqozon-ichak kasalliklari va nafas olish organlarining kasalliklarining tarqalishiga olib keladi.

4. Bog‘cha yoshigacha bo‘lgan davr (1-3 yoshgacha). Bu davrda tananing bo‘yiga o‘sishi, og‘irligining ortishi biroz susayadi. So‘z boyligi ortadi, o‘zligini taniydi, taqlidchanligi ortadi, organ va tizimlar faoliyati takomillashadi.

5. Bog‘cha yosh davri (3-6, 7 yoshgacha). Bu davrda xotira fikrlash tasavvur

qilish protsesslari rivojlanadi, intizom paydo bo‘ladi, miya po‘stlog‘i juda ko‘p shartli bog‘lanishlar vujudga kela boshlaydi.

6. Kichik maktab yosh davri, (7-12 yosh). Skeletning suyaklashuvi davom

etadi, tana proporsiyasi o‘zgaradi, bosh miya katta yarim sharlari roli, jinsiy
bezlarning gormonal ta’siri orta boradi.

7. O‘rta maktab yosh davri (12-15 yosh). Bu davrda ikkilamchi jinsiy

  1. Katta maktab yosh davri yoki balog’at yosh davri. Qizlar uchun 15—yosh
    bolalar uchun 15-20 yoshgacha. Bu davrda jinsiy bezlar kuchaygan bo‘ladi, ikkinchi darajali jinsiy belgilar rivojlanadi, tananing buyiga o‘sishi va
    ogirligining ortishi tezlashadi. Barcha organ va sietsmalarning funksiyasi
    takomillashadi. Bolaning ruxiy holati o‘zgaradi.

8–11 yosh, qiz bolalar

12–15 yosh, qiz bolalar

17–21 yosh, yigitlar

21–35 yosh, ayollar

36–55 yosh, ayollar

56–74 yosh, ayollar

  • Bola 18 ga yetmagan har bir inson bola maqomiga egadir. Katta hayotga qadam qo’ymagan 18 dan oshgan insonlar yosh avlod deb hisoblanadi. Quyidagi terminlarni biz turli yosh kategoriyalarini tasvirlashda qo’llaymiz:
  • Ilk bolalik (0-5 yosh) va u quyidagilarni o’z ichiga oladi:
  • Yangi tug’ilganlar (0-12 haftalar)
  • Go’daklar (0-12 oylar)
  • Yurishni o’rganayotgan yosh bola (1-3 yosh)
  • Maktabgacha yoshda bo’lgan bolalar (3-5 yoki 6 yoshlar)
  • O’spirin (12-18 yosh)
  • Yosh avlod (15-24yosh)
  • BMT yosh avlod deb 15-24 yoshdagi shaxslarni belgilab beradi. UNESCOda yosh avlod deb doimiy evolyutsiyadagi turli guruxlarni tushuniladi.
  • Yoshlar (15 – 24 yosh).

1 Anatomy of the Human Body.Henry Gray.Nega Assefa Alemaya University Yosief Tsige Jimma University.In collaboration with the Ethiopia Public Health Training Initiative, The Carter Center, the Ethiopia Ministry of Health, and the Ethiopia Ministry of Education 2003. 6-18 betlar mazmun mohiyatidan foydalanildi.

2 Anatomy of the Human Body.Henry Gray.Nega Assefa Alemaya University Yosief Tsige Jimma University.In collaboration with the Ethiopia Public Health Training Initiative, The Carter Center, the Ethiopia Ministry of Health, and the Ethiopia Ministry of Education 2003. 209 -213 betlar mazmun mohiyatidan foydalanildi.

3 The Rignt Start to a Healthy Life. Contact : i.stegeman @eurohealthnet.eu, c.costongs @eurohealtnet.eu EuroHealthNet, Rue de la Loi 67 , 1040 Brussels, Belgium, 178-185 betlar mohiyatidan foydalanildi.

Do’stlaringiz bilan baham:

Ma’lumotlar bazasi mualliflik huquqi bilan himoyalangan ©fayllar.org 2023
ma’muriyatiga murojaat qiling

Безруких М.М., Сонькин В.Д., Фарбер Д.А. Возрастная физиология (физиология развития ребенка)

для студ. высш. пед. учеб, заведений / М. М. Безруких, В. Д. Сонькин, Д. А.

Фарбер. — М.: Издательский центр «Академия», 2002. — 416 с. ISBN 5- 7695-

В учебном пособии представлены сов ременные концепции онтогенеза

человека с учетом новейших достижений антропологии, анатомии, физиологии,

биохимии, нейро- и психофизиологии и т.п. Рассмотрены

морфофункциональные особенности ребенка на основных этапах возрастного

развития, их связь с процессами социализации, в том числе с обучением и

воспитанием. Книга иллюстрирована большим количеством схем, т аблиц,

рисунков, облегчающих усвоение материала, п редложены вопросы для

самопроверки.

ОГЛАВЛЕНИЕ

ПРЕДИСЛОВИЕ. . . .3

РАЗДЕЛ I ВВЕДЕНИЕ В ВОЗРАСТНУЮ ФИЗИО ЛОГИЮ. . . . . . . . . 6

Г ЛАВА 1. ПРЕДМЕТ ВОЗРАСТНОЙ ФИЗИОЛОГИИ (ФИЗИОЛОГИИ

РАЗВИТИЯ). . . . . . . . 6

Г ЛАВА 2. ТЕОРЕТИЧЕСКИЕ ОСНОВЫ ВОЗРАСТНОЙ ФИЗИОЛОГИИ. . .. .. 17

(ФИЗИОЛОГИИ РАЗВИТИЯ). . . . . . . . . .. 17

Г ЛАВА 3. ОБЩИЙ ПЛАН СТРОЕНИЯ ОРГАНИЗМА. . . . . .. 27

РАЗДЕЛ II ОРГАНИЗМ И СРЕДА. . . . . . . . . .. 38

Г ЛАВА 4. РОСТ И РАЗВИТИЕ. . . . . . . . . . .. 38

Г ЛАВА 5. ОРГАНИЗМ И СРЕДА ЕГО ОБИТАНИЯ. . . . . .. 66

Г ЛАВА 6. ВНУТРЕННЯЯ СРЕДА ОРГАНИЗМА. . . . . 81

Г ЛАВА 7. ОБМЕН ВЕЩЕСТВ (МЕТАБОЛИЗМ). . . . . . . . . 95

Г ЛАВА 8. СИСТЕМА КИСЛОРОДНОГО ОБЕСПЕЧЕНИЯ ОРГАНИЗМА. . .131

Г ЛАВА 9. ФИЗИОЛОГИЯ ДЕЯТЕЛЬНОСТИ И АДАПТАЦИИ. . . . . 160

Г ЛАВА 10. МЫШЕЧНАЯ ДЕЯТЕЛЬНОСТЬ И ФИЗИЧЕСКИЕ

ВОЗМОЖНОСТИ РЕБЕНКА. . . . . . 182

РАЗДЕЛ III ОРГАНИЗМ КАК ЦЕЛОЕ. . . . . . . . . 197

Г ЛАВА 11. НЕРВНАЯ СИСТЕМА: ЗНАЧЕНИЕ И СТРУКТУРНО-

ФУНКЦИОНАЛЬНАЯ ОРГАНИЗАЦИЯ. . . . . . . . . . 197

Г ЛАВА 12. СТРОЕНИЕ, РАЗВИТИЕ И ФУНКЦИОНАЛЬНОЕ ЗНАЧЕНИЕ

РАЗЛИЧНЫХ ОТДЕЛОВ ЦЕНТРАЛЬНОЙ НЕРВНОЙ СИС ТЕМЫ . .. . . . . . . . . . 201

Г ЛАВА 13. РЕГУЛЯЦИЯ ФУНКЦИОНАЛЬНОГО СОСТОЯНИЯ МОЗГА. . .217

Г ЛАВА 14. ИНТЕГРАТИВНАЯ ДЕЯТЕЛЬНОСТЬ МОЗГА. . . . .. 223

Г ЛАВА 15. ЦЕНТРАЛЬНЫЕ МЕХАНИЗМЫ РЕГУЛЯЦИИ ДВИЖЕНИЙ. . . . 246

Г ЛАВА 16. ВЕГЕТАТИВНАЯ НЕРВНАЯ СИСТЕМА И РЕГУЛЯЦИЯ

ВНУТРЕННЕЙ СРЕДЫ ОРГАНИЗМА. . . . . . . . . . . . 260

Г ЛАВА 17. ГУМОРАЛЬНАЯ РЕГУЛЯЦИЯ ФУНКЦИЙ ОРГАНИЗМА. . . . . . . . 264

РАЗДЕЛ IV ЭТАПЫ РАЗВИТИЯ РЕБЕНКА. . . . . . . . . .. 295

Г ЛАВА 18. МЛАДЕНЧЕСТВО ( ОТ 0 ДО 1 ГОДА ). . . . . . 295

Г ЛАВА 19. РАННИЙ ВОЗРАСТ. . . . . . . . . . . . 314

(ОТ 1 ГОДА ДО 3 ЛЕТ). . . . . . . .. 314

Г ЛАВА 20. ДОШКОЛЬНЫЙ ВОЗРАСТ. . .322

(ОТ 3 ДО 6-7 ЛЕТ). .. 322

Г ЛАВА 21. МЛАДШИЙ ШКОЛЬНЫЙ ВОЗРАСТ (С 7 ДО 11-12 ЛЕТ). . . .336

Г ЛАВА 22. ПОДРОСТКОВЫЙ И ЮНОШЕСКИЙ ВОЗРАСТ. . . . . .. .. . . .. . .. . 351

Г ЛАВА 23. СОЦИАЛЬНЫЕ ФАКТОРЫ РАЗВИТИЯ НА РАЗНЫХ ЭТАПАХ

ОНТОГЕНЕЗА. . . . . . . 367

ЛИТЕРАТУРА. . . . . . . . . 380

ПРЕДИСЛОВИЕ

Выяснение закономерностей развития ребенка, специфики

функционирования физиологических систем на разных этапах онтогенеза и

механизмов, эту специфику определяющих, является необходимым условием

обеспечения нормального физического и психического развития

подрастающего поколения.

Главные вопросы, которые должны возникать у родителей, педагогов и

психологов в процессе воспитания и обучения ребенка дома, в детском саду

или в школе, на консультативном приеме или индивидуальных занятиях, — это

какой он, каковы его особенности, какой вариант занятий с ним будет наиболее

эффективным. Ответить на эти вопросы совсем не просто, ибо для этого

требуются глубокие знания о ребенке, закономерностях его развития,

возрастных и индивидуальных особенностях. Эти знания чрезвычайно важны и

для разработки психофизиологических основ организации учебной работы,

выработки у ребенка механизмов адаптации, определения влияния на него

инновационных технологий и т. п.

Пожалуй, впервые значимость комплексного знания физиологии и

психологии для педагога и воспитателя выделил известный русский педагог

К.Д.Ушинский в своем труде «Человек как предмет воспитания» (1876).

«Искусство воспитания, — писал К.Д.Ушинский, — им еет ту особенность, что

почти всем оно кажется делом знакомым и понятным, а иным даже — делом

легким, — и тем понятнее и легче кажется оно, чем менее человек с ним знаком

теоретически и практически. Почти все признают, что воспитание требует

терпения; некоторые думают, что для него нужны врожденная способность и

умение, т.е. навык; но весьма немногие пришли к убеждению, что, кроме

терпения, врожденной способности и навыка необходимы еще и специальные

знания, хотя многочисленные блуждания наши и могли бы всех убедить в

этом». Именно К.Д.Ушинский показал, что физиология относится к числу тех

наук, в которых «излагаются, сличаются и группируются факты и те

соотношения фактов, в которых обнаруживаются свойства предмета

воспитания, т. е. человека». Анализируя физиологические знания, которые

были известны, а это было время становления возрастной физиологии,

К.Д.Ушинский подчеркивал: «Из этого источника, только что открывающегося,

воспитание почти еще не черпало». К сожалению, и сейчас мы не можем

говорить о ш ироком использовании данных возрастной физиологии в

педагогической науке. Единообразие программ, методик, учебников ушло в

прошлое, но педагог по-прежнему м ало учитывает возрастные и

индивидуальные особенности ребенка в процессе обучения.

В то же время педагогическая эффективность процесса обучения во

многом зав исит от тог о, насколько формы и методы педагогического

воздействия адекватны возрастным физиологическим и психофизиологическим

особенностям школьников, соответствуют ли условия организации учебного

процесса возможностям детей и подростков, учитываются ли

психофизиологические закономерности формирования базисных школьных

навыков — письма и чтения, а также основных двигательных навыков в

процессе занятий.

Физиология и психофизиология ребенка — необходимый компонент

знаний любого специалиста, работающего с детьми, — психолога, воспитателя,

учителя, социального педагога. «Воспитание и обучение имеет дело с

целостным ребенком, с его целостной деятельностью, — считал известный

российский психолог и педагог В.В. Давыдов. — Эта деятельность,

рассматриваемая как особый объект изучения, содержит в своем единстве

много аспектов, в том числе. физиологический (В.В.Давыдов «Проблемы

развивающего обучения». — М., 1986. — С. 167).

Возрастная ф изиология — наука об особенностях жизнедеятельности

организма, о функциях его отдельных систем, процессах, в них протекающих, и

механизмах их регуляции на разных этапах индивидуального развития. Частью

ее является изучение физиологии ребенка в разные возрастные периоды.

Учебное пособие по возрастной физиологии для студентов

педагогических вузов содержит знания о развитии человека на тех этапах, когда

наиболее значимо влияние одного из ведущих факторов развития — обучения.

Предметом возрастной физиологии (физиологии развития ребенка) как

учебной дисциплины являются особенности развития физиологических

функций, их формирования и регуляции, жизнедеятельности организма и

механизмов его приспособления к внешней среде на разных этапах онтогенеза.

Основные понятия возрастной физиологии:

Организм — сложнейшая, иерархически (соподчиненно) организованная

система органов и структур, обеспечивающих жизнедеятельность и

взаимодействие с окружающей средой. Элементарной единицей организма

является клетка. Совокупность клеток, сходных по происхождению, строению

и функции, образует ткань. Ткани образуют органы, выполняющие

определенные функции. Функция — специфическая деятельность органа или

Физиологическая система — совокупность органов и тканей, связанных

общей функцией.

Функциональная система — динамическое объединение различных

органов или их элем ентов, деятельность которых направлена на достижение

определенной цели (полезного результата).

Что касается структуры предлагаемого учебного пособия, то оно

выстроено так, чтобы у студентов сформировалось четкое представление о

закономерностях развития организма в процессе онтогенеза, об особенностях

каждого возрастного этапа.

Мы старались не перегружать изложение анатомическими данными и в то

же время считали необходимым дать основные представления о структуре

органов и систем на разных этапах возрастного развития, что необходимо для

понимания физиологических закономерностей организации и регуляции

физиологических функций.

Книга состоит из четырех разделов. В разделе I — «Введение в

физиологию развития» — раскрывается предмет физиологии развития как

составной части возрастной физиологии, дается представление о важнейших

современных физиологических теориях онтогенеза, вводятся базовые понятия,

без которых невозможно понимание основного содержания учебника. В этом

же разделе дается самое общее представление об устройст ве организма

человека и его функциях.

Раздел II — «Организм и среда» — дает представление об основных

этапах и закономерностях роста и развития, о важнейших функциях организма,

обеспечивающих взаимодействие организма с окружающей средой и

приспособление его к изменяющимся условиям, о возрастном развитии

организма и характерных особенностях этапов индивидуального развития.

В разделе III — «Организм как целое» — содержится описание

деятельности систем, интегрирующих организм в единое целое. В первую

очередь это центральная нервная система, а также вегетативная нервная

система и система гуморальной регуляции функций. Основные закономерности

возрастного развития головного мозга и его интегративной деятельности —

ключевой аспект содержания данного раздела.

Раздел IV — «Этапы развития ребенка» — содержит морфо-

физиологическое описание основных этапов развития ребенка от рож дения до

подростково-юношеского возраста. Этот раздел наиболее важен для практиков,

непосредственно работающих с ребенком, для которых важно знать и понимать

основные морфофункциональные возрастные особенности организма ребенка

на каждом из этапов его развития. Чтобы понять содержание этого раздела,

необходимо освоить весь м атериал, представленный в трех предыдущих. Этот

раздел завершает глава, в которой рассматривается влияние социальных

факторов на развитие ребенка.

В конце каждой главы помещены вопросы для самостоятельной работы

студентов, которые позволяют освежить в памяти основные положения

изучаемого материала, требующие особого внимания.

Раздел I ВВЕДЕНИЕ В ВОЗРАСТНУЮ

ФИЗИОЛОГИЮ

Глава 1. ПРЕДМЕТ ВОЗРАСТНОЙ

ФИЗИОЛОГИИ (ФИЗИОЛОГИИ РАЗВИТИЯ)

Взаимосвязь возрастной физиологии с другими науками

К моменту рождения организм ребенка еще очень далек от зрелого

состояния. Человеческий детеныш рождается маленьким, беспомощным, он не

может выжить без ухода и заботы взрослых. Необходимо много времени, чтобы

он вырос и стал полноценным зрелым организмом.

Раздел физиологической науки, изучающий биологические

закономерности и механизмы роста и развития, называется возрастной

физиологией. Развитие многоклеточного орг анизма (а орг анизм человека

состоит из нескольких миллиардов клеток) начинается в момент

оплодотворения. Весь жизненный цикл организма — от зачатия до смерти —

называется индивидуальное развитие, или онтогенез.

Закономерности и особенности жизнедеятельности организма на ранних

этапах онтогенеза традиционно являются предметом исследования возрастной

физиологии (физиологии развития ребенка).

Физиология развития ребенка концентрирует свой интерес на тех этапах,

которые представляют наибольший интерес для воспитателя, педагога,

школьного психолога: от рождения до морфофункционального и

психосоциального созревания. Более ранние этапы, относящиеся к

внутриутробному развитию, исследует наука эмбриология. Более поздние

этапы, от достижения зрелости до старости, изучают нормальная физиология и

геронтология.

Человек в своем развитии подчиняется всем основным законам,

установленным Природой для любого развивающегося многоклеточного

организма, и поэтому физиология развития представляет собой один из

разделов гораздо более широкой области знания — биологии развития. В то же

время в динамике роста, развития и созревания человека имеется нем ало

специфических, особенных черт, присущих только виду Homo sapience

(Человек разумный). В этой плоскости физиология развития теснейшим

образом переплетается с наукой антропологией , в задачи которой входит

всестороннее изучение человека.

Человек всегда живет в конкретных условиях окружающей среды, с

которой он взаимодействует. Непрерывное взаимодействие и приспособление к

среде обитания — общий закон существования живого. Человек научился не

только приспосабливаться к среде, но и изменять окружающий его мир в

необходимом направлении. Однако это не избавило его от воздействия

факторов окружающей среды, причем на разных этапах возрастного развития

набор, сила действия и результат воздействия этих факторов м огут быть

различны. Это определяет связь физиологии с экологической физиологией,

которая изучает воздействие на живой организм разнообразных факторов

внешней среды и способы приспособления организма к действию этих

В периоды интенсивного развития особенно важно знать, как действуют

на человека факторы среды, как влияют различные факторы риска. Этому

традиционно уделяется повышенное внимание. И тут физиология развития

тесно взаимодействует с гигиеной, поскольку именно физиологические

закономерности чаще всего выступают в качестве теоретических основ

гигиенических требований и рекомендаций.

Роль условий жизни, причем не только «физических», но и социальных,

психологических, в формировании здорового и приспособленного к жизни

человека очень велика. Ребенок долж ен с раннего детства осознавать ценность

своего здоровья, владеть необходимыми навыками его сохранения.

Формирование ценности здоровья и здорового образа жизни — задачи

педагогической валеологии, которая черпает фактический материал и

основные теоретические положения из физиологии развития.

И наконец, физиология развития представляет собой естественнонаучную

основу педагогики. При этом физиология развития неразрывно связана с

психологией развития, поскольку для каждого человека его биологическое и

личностное составляют единое целое. Недаром любое биологич еское

повреждение (болезнь, травма, генетические нарушения и т. п.) неминуемо

сказывается на развитии личности. Педагог должен одинаково хорошо

ориентироваться в проблемах возрастной психологии и физиологии развития:

только в этом случае его деятельность принесет реальную пользу его ученикам.

Теоретические и прикладные задачи возрастной физиологии

Любая наука может развиваться только в том случае, если она ищет

ответы на важ ные вопросы, от решения которых зависит наше понимание мира

и способы нашего воздействия на него. Первая категория представляет собой

теоретические, а вторая — прикладные задачи науки.

Главной теоретической задачей физиологии развития являет ся

выяснение основных закономерностей возрастного развития. За сто с лишним

лет, в течение которых формируется эта наука, были открыты многие законы,

по которым растет и развивается организм от зачатия до биологического

созревания. Под биологическим созреванием человека следует понимать

достижение такого уровня морфологического, физиологического, личностного

и социального развития, когда индивид способен произвести здоровое

жизнеспособное потомство и обеспечить его нормальное развитие. Следует

специально подчеркнуть, что в понятие биологического созревания наряду с

чисто биологическими (м орфологическими и физиологическими) критериями

включены психологические и социальные критерии развития.

Знание основных закономерностей возрастного развития позволяет

подойти к решению двух практических задач педагогики и педиатрии.

Первая из них — оценка так называемой «возрастной нормы». Действительно,

и для врача, и для педагога очень важно понимать, нормально ли развит

ребенок, с которым ему предстоит работать. Любое существенное отклонение в

темпах развития означает, что к такому ребенку необходимо применять

специальные, нестандартные приемы воспитания или лечения. Поэтому

установление параметров возрастной нормы — одна из важнейших прикладных

задач физиологии развития, решаемых уже многие десятилетия. По ходу

решения этой задачи были выявлены многие феномены, в частности то

обстоятельство, что темпы роста и раз вития детей зависят от большого

количества известных и неизвестных ф акторов. Так, было убедительно

доказано, что тяжелые социально-экономические ситуации (войны, революции,

стихийные бедствия) крайне негативно сказываются на динамике возрастного

развития детского населения. Напротив, благоприятное социально-

экономическое положение общества способствует нормализации процессов

роста и развития. Однако существуют и не вполне ясные науке обстоятельства,

влияющие на темпы биологического развития. Так, явление акселерации

роста и развития, которое наблюдалось почти 100 лет в странах Европы и

Нового Света, прекратилось так ж е неожиданно, как и началось, причем его

причины так и остались до конца не разгаданными.

Другой ряд фактов позволил установить, что темп развития и конечный

уровень развития м ногих свойств вовсе не всегда коррелируют между собой.

Нередко замедленное развитие приводит к тому, что человек, хотя и позже

сверстников, достигает необычайно высокого уровня развития той или иной

своей способности. И напротив, ускоренное развитие порой заканчивается

слишком рано, и человек, подававший большие надежды в ранние годы, так и

не достигает больших высот в зрело м возрасте. Об этом, в частности,

свидетельствуют биографии м ногих «вундеркиндов». Между тем выраженные

отклонения в темпах роста и развития наблюдаются гораздо реже, ч ем

небольшие отклонения, проявляющиеся в умеренном отставании или

опережении. Как к ним относиться? Ответ на этот вопрос призвана дать

физиология развития, которая как раз и должна вырабатывать критерии, по

которым практические работники смогут судить о том, насколько существенны

выявленные отклонения от нормы, и нужно ли что-либо предпринимать для их

устранения или смягчения их последствий.

Другой вопрос, имеющий важное значение для практики, — определение

временных границ возрастных периодов, или возрастная периодизация

онтогенеза. Одни ученые считают, что развитие ребенка протекает непрерывно,

и поэтому говорить о каких-либо его этапах, или периодах, бессмысленно. Так

полагает, в частности, британская школа антропологов, среди которых немало

выдающихся ученых, чьи труды леж ат в основе физиологии развития, —

Таннер, Харрисон и другие. Напротив, российская научная школа, ведущая

свою историю от Н. П.Гундобина, В.В.Бунака, П.К.Анохина и А.А.Маркосяна,

считает вопрос о периодах онтогенеза одним из узловых и посвящает этой

проблеме большое число исследований, научных конференций, дискуссий,

публикаций. Представления о гетерохронности развития и неравномерности

онтогенетического процесса, о чем речь более конкретно пойдет ниже, лежат в

основе различных м оделей периодизации онтогенеза, каждая из которых им еет

свои достоинства и недостатки. Между тем для решения практических задач

выбор одной из указанных моделей крайне актуален, поскольку от этого

зависит, например, ответ на вопрос, в каком возрасте можно нач инать

систематическое обучение в школе.

К проблеме возрастной периодизации непосредственно прим ыкает задача

выявления сенситивных и критических периодов развития . Уже достаточно

хорошо известно, что некоторые свойства организма особенно зависимы от

внешних воздействий на определенных этапах своего формирования. Ясно,

сколь большое значение эта информация может иметь для педагогов. Поэтом у

выявление такого рода сенситивных , т.е. наиболее чувствительных к

внешнему воздействию, периодов — весьма важная задача физиологии

В последние годы появились новые импульсы для развития

конституционального направления антропологических, физиологических,

биохимических и психологических исследований возрастног о развития. В

определенной мере это связано с высоким уровнем развития соврем енного

спорта: высшее спортивное мастерство требует стопроцентного использования

задатков спортсмена, а подготовка каж дого чемпиона стоит колоссальных

средств, поэтому спортивные менеджеры и тренеры хотят уж е на самых ранних

этапах знать, насколько перспективен тот или иной начинающий спортсм ен.

Учитывая, что спортом теперь дети начинают заниматься в возрасте 4—6 лет,

можно представить себе, сколь велика роль физиологии развития в правильной

организации спортивной подготовки будущих чемпионов, да и просто

здоровых граждан. Именно поэтому многие исследователи заняты изучением

индивидуально-типологических особенностей роста и развития. Эти же

аспекты в последнее время привлекают все большее внимание школьных

педагогов, что связано с расширением специализации школьного образования.

Выявление одаренных детей и их гармоничное развитие и воспитание —

перспективное направление психолого-педагогических исследований и

педагогической практики, базирующееся на достаточно строгих

физиологических закономерностях.

Методы исследований в возрастной физиологии

Наука является полноценной в том случае, если ее методический арсенал

соответствует задачам, которые ей приходится решать. Для возрастной

физиологии важ нейшая задача — изучение динамики и законом ерностей

изменений физиологических функций в процессе индивидуального развития.

Ответы на самые разнообразные частные вопросы, возникающие по ходу

такого изучения, дают два м етода организации исследования, каждый из

которых имеет свои достоинства и недостатки, но оба широко применяются в

физиологии развития. Это методы поперечного (кроссекционалъного) и

продольного (лонгитудинального) исследований.

Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.