Həzrət Fatimeyi Zəhranın (s. ə) şəhadət günü

DAVAMI NÖVBƏTİ SƏHİFƏDƏ

Fatimeyi zhranın şhadti

Xanım Fatimeyi-Zəhranın “Fədək” xütbəsi

Xanım Fatimeyi-Zəhranın “Fədək” xütbəsi

2018-02-18 6801

Xanım Fatimeyi-Zəhranın “Fədək” xütbəsi Şeyx Təbərsi özünün “Əl-ihticac” kitabında İmam Həsənin (Allahın salamı olsun ona) nəvəsi Abdullah ibn Həsəndən, o da öz atalarından belə nəql edir: “Əbu-Bəkr və Ömər Xanım Fatimənin (Allahın salamı olsun ona) Fədək bağını qəsb etdikdə, Həzrət Fatimə (Allahın salamı olsun ona) bundan xəbər tutdu. O, başını örtərək öz çadrasına büründü, xidmətçiləri və Bəni-Haşim qadınlarının bir neçəsi ilə birgə məscidə tərəf gəldi. Həzrət Zəhra (Allahın salamı olsun ona) ətəyi yerə sürtüləcək dərəcədə uzun paltar geymişdi. Yerişi sanki atası Peyğəmbərin (Allahın salavatı və salamı olsun ona və onun ailəsinə) yerişini xatırladırdı. Məscidə daxil olduqda Əbu-Bəkr mühacir və ənsardan bir dəstəsi ilə birgə oturmuşdu. Pərdə çəkdilər. Xanım Zəhra pərdənin arxasına keçib əyləşdi. Həzrət Zəhra (Allahın salamı olsun ona) bu vaxt yanıqlı bir ah çəkdi. Məsciddəkilər onun yanıqlı ahından təsirlənib ağladılar. Məclisdəki vəziyyət dəyişdi. Fatimə (Allahın salamı olsun ona) bir az sükut edib camaatın ağlamaq səsinin sakitləşməsini gözlədi. Sonra öz sözünə Allahı həmd və tərif etməklə və Peyğəmbərə salavat göndərməklə başladı. Bu vaxt camaat yenidən ağlamağa başladı. Onlar ağlayıb qurtarandan sonra Xanım yenidən danışmağa başladı. O buyurdu: “Allaha verdiyi nemətlərə görə həmd olsun, əta etdiklərinə görə ona şükr olsun. Təqdim etdiyi nemətlərə görə bütün təriflər ona məxsusdur. O, nemətləri heç bir səbəb olmadan ilk olaraq əta etmiş və onun nemətləri hər yeri əhatə etmişdir. Belə ki, onları saymaq, sonunu bilmək və onun miqdarını dərk etmək mümkün deyil. Allah yaratdıqlarını nemətlərin artması üçün şükr etməyə çağırıb və onlar üçün bunun müqabilində nemətləri artırıb. Onları şükr etməyə çağırmaqla verəcəyi nemətləri ikiqat edib. Şəhadət verirəm ki, Allahdan başqa ilah yoxdur. O, təkdir. Heç bir şəriki yoxdur. Bu elə bir kəlimədir ki, ixlaslı olmağı onun əsası qərar verib və onu qəlblərdə yerləşdirib. Tovhidin dərkini təfəkkürlə açıq-aşkar edib. Gözlər onu görməkdə, dillər onu vəsf etməkdə, düşüncələr isə onun necəliyini dərk etməkdə acizdir. O, bütün mövcudatı onlardan əvvəl heç bir şey olmadan yaradıb. Bütün yaranmışları bənzədəcəyi bir nümunə olmadan xəlq edib. Öz iradə və qüdrəti ilə heç bir şeyə ehtiyacı olmadan və özü üçün fayda və mənfəət nəzərdə tutmadan varlıqları yaradıb, onları təsvir və tənzimləyən Allahın məqsədi öz hikmətini göstərmək, ona itaət etməyin zəruriliyini bildirmək, öz qüdrətini zahir etmək və bəndələri ona ibadət etməyə çağırmaqdan başqa bir şey deyildir. Daha sonra O, Ona itaət etməyə görə savab və Ona qarşı çıxmağa görə isə əzab qərar verdi. Bunu bəndələrini cəhənnəmdən uzaqlaşdırmaq və cənnətinə yaxınlaşdırmaq üçün etdi. Şəhadət verirəm ki, atam Muhəmməd ibn Abdullah Allahın qulu və Rəsuludur. Allah-təala onu elçi olaraq göndərməmişdən əvvəl (qeyb aləmində) seçmiş, onu digərlərindən ayırmamışdan əvvəl ucaltmış və onu peyğəmbər olaraq göndərməmişdən qabaq təmizləmişdir. O zaman yaranmışlar qeybdə gizlin və yox idilər. Böyük Allahın bütün işlərin aqibət və gedişatından xəbəri var idi. Onun elmi zamanın asayiş və fəsadını, eləcə də baş verən hadisələri əhatə edirdi. Allah-təala əmrinin tamamlanması və hökmlərinin həyata keçməsi üçün onu peyğəmbər olaraq göndərdi . O Həzrət (Allahın salavatı və salamı olsun ona və onun ailəsinə) peyğəmbərliyə seçiləndə bütün ümmətlər pərakəndə halda bir-birindən uzaq, bütpərəst idilər. Onlar Allahı tanıdıqları halda inkar edirdilər. Allah-təala atam Muhəmmədin (Allahın salavatı və salamı olsun ona və onun ailəsinə) vasitəsilə insanları cəhalət və qəflətdən ayıltdı. Allahın Rəsulu (Allahın salavatı və salamı olsun ona və onun ailəsinə) səbr və yenilməzliklə insanların hidayət və nicatı üçün çalışmış və onları günahdan qurtarmış və gözlərinin korluğunu aradan qaldırmışdır. Onları haqq dinə hidayət etmiş və doğru yola dəvət etmişdir. Sonra Allah şəfqətlə və onun öz ixtiyar və rəğbəti ilə onu öz dərgahına apardı. Muhəmməd (Allahın salavatı və salamı olsun ona və onun ailəsinə) dünya zəhmətləri və əziyyətlərindən qurtulub Allahın rəhmət dəryasında, seçilmiş mələklərin əhatəsində rahatlıqdadır. Allahın peyğəmbəri, vəhyini əmanət etdiyi, yaratdıqlarının ən üstünü və razı qaldığı şəxs olan atama Allahın salavat və salamı olsun.” Sonra Xanım Zəhra üzünü məclisdəkilərə tutub belə buyurdu: “Siz Allahın bəndələrisiniz. Siz onun hökmlərini, haram və halal buyurduqlarını icra edənlərsiniz. Siz Allahın göndərdiyi dinin və vəhyin daşıyıcısı və bu dini digər ümmətlərə çatdıranlarsınız. Bunu özünüzün haqqı hesab edirsiniz. Halbuki bu, Allahın sizin aranızda olan əhdidir. Bilin ki, Peyğəmbər sizin aranızda böyük bir əmanət qoyub. (Bu əmanət) Allahın danışan kitabı, doğru olan Quranıdır. Bu kitab Allahın nur və kəsərli dəlilidir. Bu kitabın dəlilləri açıq-aşkar, sirləri aydın, zahiri işıq saçandır. Onun arxasınca düşənlər onunla arzusuna çatır. Ona tabe olanları cənnətə aparır, ona qulaq asanları nicata (qurtuluşa) çatdırır. Bu kitabla Allahın nurani dəlillərini, geniş izah olunmuş vaciblərini, həzər olunmuş haramlarını bilmək olar. Onun bəyan etdikləri açıq-aşkar, dəlilləri kifayət edəcək həddədir. O kitabda əməl olunası çoxlu fəzilət, insanlara hədiyyə edilmiş rüxsətlər və şəriət hökmləri qeyd olunmuşdur. Allah imanı sizin şirkdən (Allaha şərik qoşmaqdan) paklanmağınız üçün, namazı təkəbbürlükdən uzaq olmağınız üçün, zəkatı nəfsinizi paklaşdırmaq və ruzinizi artırmaq üçün, orucu ixlasınızı möhkəmləndirmək üçün, həcci dini ucaltmaq üçün, ədaləti qəlbləri tənzimləmək üçün, bizim itaətimizi ümmət içərisində nizam-intizam yaratmaq üçün, İmamətimizi təfriqədən amanda qalmaq üçün, cihadı İslamın izzətli olması, küfr və nifaq əhlinin isə zəlil olması üçün, səbirli olmağı savab qazanmağa kömək olması üçün, əmr be mərufu (digərlərini yaxşı iş görməyə dəvət etməyi) ümumi məsləhət üçün, valideynə yaxşılığı Allahın qəzəbindən qorunmaq üçün, qohumlarla əlaqə saxlamağı ömrü uzatmaq və sayı artırmaq üçün, qisası qan tökülmənin qarşısını almaq üçün, nəzrə vəfa etməyi Allahın rəhmətini cəlb etmək üçün, alverdə ölçüyə düzgün riayət etməyi alverin dəyərinin düşməsinin qarşısını almaq üçün (vacib olaraq) qərar verib. O, bəndəni pisliklərdən uzaqlaşdırmaq üçün şərab içməyi haram buyurmuş, lənətə (Allahın rəhmətindən uzaq olmağa) düçar olmamaq üçün (insanları) pak qadına zina böhtanı atmaqdan çəkindirmiş, paklığın qorunması üçün oğurluq etməyi qadağan etmişdir. Allah-təala Onun Rübubiyyətinə (hər şeyi idarə etməsinə) ixlasla (xalis şəkildə) inanmaqdan ötrü şirki (Allaha şərik qoşmağı) haram etmişdir. “Kamil surətdə təqva və pəhrizkarlığa riayət edin və ancaq müsəlman olaraq ölün.” [1] Allahın sizə əmr etdiyi və sizi çəkindirdiyi şeylərdə ona itaət edin. Bilin ki, “Allahdan bəndələri içərisində yalnız alimlər qorxar.” [2] Ey insanlar, bilin ki, mən Fatiməyəm, atam Muhəmməddir (Allahın salavatı və salamı olsun ona və onun ailəsinə). (Bu sözümü) əvvəldə və axırda (təkrar olaraq) deyirəm. Dediyim sözlərdə səhv söz demirəm. Etdiyim işlərdə həddimi aşmıram. “Sizə özünüzdən elə bir Elçi gəldi ki, sizin əziyyətə (məşəqqətə) düşməyiniz ona ağır gəlir. O sizi çox istəyir, möminlərə qarşı şəfqətli, mərhəmətlidir!” [3] Əgər onun əsl-nəsəbinə baxsanız biləcəksiniz ki, Peyğəmbər sizin qadınlarınızdan hər hansısa birinin yox, məhz mənim atamdır. Sizin kişilərinizdən birinin deyil, məhz mənim əmim oğlunun (Əli ibn Əbutalibin) qardaşıdır. O (Allahın salavatı və salamı olsun ona və onun ailəsinə), nə gözəl nisbət verilən bir qohumdur. Mənim atam sizləri pis işlərdən çəkindirməklə, müşriklərə tərəf meyl etmədən, onların mərkəzlərini məhv edərək, nəfəs aldıqları yeri tutaraq və Rəbbinin yoluna hikmətlə və gözəl moizə ilə çağıraraq Allahın risalətini çatdırdı. Atam bütləri sındırıb Haqq düşmənlərinin, inadkarların başını əzdi, onların birliyini aradan apardı və onlar geriyə üz çevirdilər. Beləliklə, gecənin zülməti sübhün açılmağı ilə aradan getdi, həqiqət aşkar oldu. Dinin başçısı danışdı, şeytanların səsi batdı, nifaq (ikiüzlülük) tərəfdarları yoxa çıxdı, küfr və ayrılıq düyünləri açıldı. Sizlər Allahın onlardan hər növ çirkinliyi apardığı və pak qərar verdiyi nurani və iffətli şəxslərin (Əhli-beytin) vasitəsi ilə tovhid kəlməsini dediniz. Halbuki bundan əvvəl atəş çuxurunun yanında içilən bir qurtum su və yeyilən bir tikədən artıq deyildiniz. Ayaqlar altında qalmış çirkli su içərək və iyrənc yeməklər yeyərək, xar və zəlil olmuşdunuz. Ətrafdakı insanların sizi aradan aparacağından qorxurdunuz. Allah-təala Muhəmmədin (Allahın salavatı və salamı olsun ona və onun ailəsinə) vasitəsi ilə sizi bu alçaqlıqlardan xilas etdi. O, min bir zəhmətlə və cəngavərlər, ərəb canavarları və kitab əhlinin azğınları ilə imtahana çəkildikdən sonra sizi azğınlıqdan qurtardı. Hər dəfə onlar döyüş tonqalını alovlandırdılar, lakin hər dəfə də Allah-təala bu alovları söndürdü. Nə zaman şeytan öz buynuzunu çıxardırdısa, yaxud müşriklərdən hansınınsa düşmənçilik və ədavət səbəbi ilə ağzı açılırdısa, o zaman Peyğəmbər qardaşını (Əli ibn Əbutalibi) həmin düşmənin üzərinə göndərirdi. O, döyüşə girib düşmənin qol-qanadını ayağı altında əzməmiş, müxaliflərin alov şölələrini öz qılıncı ilə yatırmamış meydandan geri dönməzdi. O, bütün əziyyətlərə Allaha xatir dözürdü. İlahi fərmanı yerinə yetirmək üçün hədsiz dərəcədə səy göstərirdi. O, Peyğəmbərə ən yaxın insan idi. Allah dostlarının seyyidi (başçısı) idi. O, yaxşı işləri yetirmək üçün daim tələsir, bu yolda çoxlu çalışır və daim səy göstəriridi. Allah yolunda gördüyü işlərdə heç bir danlaq edənin danlağı onu işindən saxlamırdı. Lakin siz həmin vaxt tam rahatlıqda idiniz. Əmin-amanlıq içində deyib-gülüb, istirahət edirdiniz. Elə həmişə bunu gözləyirdiniz ki, bizim ailəmizdə bədbəxt hadisələr baş versin. Siz düşmən səfləri ilə üz-üzə gələndə geriyə çəkilərək döyüş meydanından qaçırdınız. Elə ki, Allah-təala öz Peyğəmbəri üçün Peyğəmbərlərin yurdunu seçdi (onun canını aldı), sizin içinizdə gizlətdiyiniz münafiqlik (ikiüzlülük) aşkara çıxdı. Din paltarını əyninizdən çıxartdınız. İçinizdə gizlətdiyiniz azğınlıq danışmağa başladı. Cəmiyyətdə ən dəyərsiz olanlar ortaya çıxdı. Batil əhlinin başçıları öz pis səslərini ucaltdılar və sizin meydanda quyruqlarını tərpətməyə başladılar (öz işlərini gördülər). Şeytan öz yuvasından başını çıxardaraq sizləri səslədi və sizin onun dəvətini qəbul etdiyinizi və (ona) aldandığınızı gördü. Sonra sizi öz itaətinə çağırdı və sizin onun əmrlərinə itaət etdiyinizi müşahidə etdi. Sizi əsəbləşdirdi, siz də əsəbləşərək özünüzü itirdiniz. Sahibi olmadığınız dəvənin yüyənindən yapışdınız, içməyə haqqınız olmayan bulaqdan su içdiniz. [4] Peyğəmbərin vəfatı yaxın və (bu müsibətə görə) ürəyimiz yara olduğu halda, hələ bu yara sağalmamış və hələ Peyğəmbərin cənazəsi dəfn olunmamış, siz tələsərək layiq olmadığınız yerləri tutdunuz. Elə zənn etdiniz ki, guya bu tələskənlik fitnənin qarşısını almaqdan ötrüdür. “Bilin ki, onlar (özləri) fitnəyə düşdülər. Şübhəsiz ki, Cəhənnəm kafirləri bürüyəcəkdir!.” [5] Belə hərəkətlər sizdən uzaqdır. Bu (cinayət dolu) əməlləri necə edirsiz?! Haqdan necə üz çevirirsiz?! Bir halda ki, Quran sizin aranızdadır. Onun özü zahir, hökmləri aşkar, əlamətləri göz qamaşdıran, əmr və qadağaları aydındır. Siz o kitabı tərk etdiniz. (Bu əməlinizlə) Allah kəlamına etiraz edirsiniz? Yoxsa Tanrı hökmünün əksinəmi fətva verirsiniz? “Zülmkarlar üçün bu necə də pis bir mübadilədir.” [6] “Kim İslamdan başqa bir dinin ardınca gedərsə, (o din) heç vaxt ondan qəbul olunmaz və o şəxs axirətdə zərər çəkənlərdən olar” [7] Siz bu fitnənin yatmasını, qarmaqarışıqlığın aradan getməsini gözləmədiniz. Tələsərək yel vurub fitnə közünü daha da alovlandırmağa, yaranı daha da dərinləşdirməyə, şeytanın dəvətini qəbul edib yolunuzu azmağa, haqq dininin nurunu söndürməyə və Peyğəmbərin hökm və sünnəsini boğmağa başladınız. Əsassız bəhanələrlə öz çirkin məqsədlərinizi icra etdiniz. Həqiqətdə isə Peyğəmbərin Əhli-beytinə və övladlarına xəyanət və zülm edirdiniz. Sizin etdiyiniz zülmlərə bədəni bıçaqla kəsilmiş və bətninə nizə batırılmış şəxs kimi səbr edirik. Siz indi belə güman edirsiz ki, biz (Peyğəmbərin) heç bir irsinə sahib deyilik? “Onlar cahiliyyət dövrünün hökmünümü istəyirlər? Yəqin sahibi olan bir camaat üçün Allahdan daha yaxşı hökm verə bilən kimdir?” [8] (Mənim Peyğəmbərin qızı olmağımı və onun irsinə sahib olduğumu) bilmirsinizmi? Bəli bilirsiz. Çünki mənim Peyğəmbərin qızı olmağım gün kimi aydındır. Ey müsəlmanlar, heç rəvadırmı, mənim öz irsim əlimdən alınsın? Ey Əbu Quhafənin oğlu (Əbu Bəkr), Allahın kitabına əsasən sən öz atandan irs apara bilərsən, lakin mənim atam özündən sonra irs qoya bilməz? Bu işinlə Allah və Rəsuluna qarşı çox qəribə və pis bir iş gördün (onlara iftira atdın). Qəsdən Allahın kitabını tərk edib, onu kənara atdınız? Halbuki Allah-təala buyurur: “Süleyman Davuddan irs apardı.” [9] Yəhya ibn Zəkəriyyadan xəbər verdikdə Zəkəriyyanın dilindən buyurur: “Mənə öz dərgahından bir canişin bəxş et ki, mənim və Yəqub ailəsinin varisi olsun.” [10] Başqa yerdə Allah-təala buyurur: “Qohumlar Allahın kitabında (irs, varislik baxımından) birbirinə daha yaxındırlar.” [11] Allah-təala yenə də belə buyurur: “Allah övladlarınız haqqında sizə tövsiyə edərək buyurur ki, oğula iki qız hissəsi qədər pay düşür.” [12] Başqa bir ayədə buyurur: “(Sizin hər birinizi ölüm haqlayan zaman) Qoyub gedəcəyiniz maldan valideynlərinizə, yaxın qohumlarınıza verilməsi üçün ədalət üzrə vəsiyyət etməyiniz zəruridir. Müttəqilərə (bu) vacibdir.” [13] Siz mənim heç bir payımın olmadığını, atamla mənim heç bir qohumluq əlaqəmin olmamasını və atamın irsinin mənə çatmadığını güman edirsiniz. Məgər Allah-təala Quranda olan bu ayələri sizə məxsus edib və atam Muhəmmədi (Allahın salavatı və salamı olsun ona və onun ailəsinə) bu ayələrin hökmündən kənarda saxlayıb? Yoxsa demək istəyirsiniz ki, iki dinin əhli bir-birindən (kafir mömindən) irs aparmır? Məgər Mən və Atam bir dinin əhli deyilikmi? Yoxsa siz Quran ayələrinin ümumi və xüsusi hökmlərini Atam və əmim Oğlundan daha yaxşı bilirsiniz? (Sonra Əbu-bəkrə xitab edərək buyurdu: ) Bu gün istədiyini et. Fədəki məndən bütünlüklə al. Qiyamət günü (etdiklərinin cəzasını) görəcəksən. Allahın (aramızda) hakimlik etməsi, Muhəmmədin (Allahın salavatı və salamı olsun ona və onun ailəsinə) bizim rəhbərimiz olması və Qiyamət gününün (səninlə) görüşəcəyimiz gün olması nə qədər də gözəldir. Qiyamət günü batil əhli xəsarətə uğrayacaqdır. Peşman olduğunuzda dediklərinizin sizə heç bir faydası olmayacaqdır. “Hər bir xəbərin müəyyən bir vaxtı vardır.” [14] “O zaman rüsvayedici əzabın kimə gələcəyini və kimin əbədi əzaba düçar olacağını biləcəksiniz!” [15]

DAVAMI NÖVBƏTİ SƏHİFƏDƏ

[1] Ali-İmran, 102

[4] Öz əməllərinizin düzgünlük və ədalətini əldən verərək başqalarının hüququna təcavüz etdiniz.

Həzrət Fatimeyi Zəhranın (s.ə) şəhadət günü

Xanım Zəhranın (s.ə) şəhadəti ilə bağlı müxtəlif rəvayətlər var. Amma alimlər tərəfindən iki rəvayət mötəbər hesab edilir. Birincisi İslam Peyğəmbərinin (s) dünyadan köçməsindən, yəni hicri 11-ci ilin səfər ayının 28-dən 75 gün sonra, yəni cəmadiul-əvvəlin 13-cü günüdür. Bu günlərə “Fatiməyi-əvvəl” deyilir. İkinci rəvayətə görə isə İslam Peyğəmbərinin (s) dünyadan keçməsindən 95 gün sonra, yəni cəmadius-saninin 3-cü günüdür.

Həzrət Zəhra (s.ə) – həmin həqiqətdir ki, Peyğəmbərimiz (s) və Məsum İmamlarımız (ə) onun haqqında nə qədər danışsalar da, yenə də biz insanlar üçün gizlidir. İmam Sadiq (ə) Qədr gecəsini dərk etmək haqqında buyurur: “Ləylətul – Fatimədir, Qədr isə Allahdır. Ona görə də hər kim Fatimənin (s.ə) həqiqətini tanımaq tofiqinə nail olarsa, şübhəsiz ki, Qədr gecəsini də dərk etmiş olar”. (Tebyan)

Bəli, Qədr gecəsinin tək həqiqəti – Həzrəti Zəhradır (s.ə). Bu, Fatimədir (s.ə) ki, on bir Kəlamullahın zühuruna səbəb olmuşdur. Xanımın (s.ə) fəziləti haqqında təkcə o bəsdir ki, Həzrət Peyğəmbər (s) onu elə mədh etmişdir ki, dünyada olan heç bir qadını belə mədh etməmişdir. Hətta öz həyat yoldaşları və başqa qızları haqqında da bu sözləri deməmişdi. Onu bədəninin parçası, gözünün nuru və ürəyinin meyvəsi adlandırmışdır.

Nəql edilir ki, bir gün əziz Peyğəmbər (s) evindən bayıra çıxır və qızı Fatimənin (s.ə) əlindən tutmuşdu. O, bu halda buyurdu: “Hər kim onu tanıyırsa, tanıyır, hər kim tanımırsa, bilsin ki, Fatimə (s.ə) Muhəmmədin (s) qızıdır. O, mənim bədənimin parçasıdır. O, mənim qəlbimdir ki, iki böyrümün arasında yerləşir. Hər kim ona əziyyət verərsə, mənə əziyyət vermiş olar. Hər kim mənə əziyyət verərsə, Allaha əziyyət vermişdir”.

Həzrət Peyğəmbər (s) buyurur: “Fatimə (s.ə) – bədənimin bir parçasıdır. Hər kim onu qəzəbləndirər məni qəzəbləndirmiş olar”.
Əziz Peyğəmbərdən (s) gələn başqa bir hədisdə oxuyuruq: “Allah Fatimənin (s.ə) nurundan göyü və yeri yaratdı. Ona görə də yer və göy qızım Fatimənin (s.ə) nurundandır. Qızımın nuru isə Allahın nurundandır. Qızım Fatimə (s.ə) yer və göydən daha üstündür”.

Həzrət Rəsulallah (s) buyurur: “Mənim zamanımda ən üstün kişi – Əlidir (ə), əvvəlinci və axırıncı üstün qadın isə Fatimədir (s.ə)”.
Həzrət Peyğəmbər (s) buyurur: “Əgər bütün yaxşılıqlar və əxlaq fəzilətləri mücəssəm olsa, layiqlidir ki, Fatimə (s.ə) olsun. Bəlkə Fatimə (s.ə) bunların hamısından daha ucadır”.

Bütün bu hədislərdən göründüyü kimi, Həzrət Zəhra (s.ə) – ən üstün bir xanımdır. Heç kəs fəzilət və məqam ucalığı baxımından Xanıma (s.ə) çata bilməz.
paylaşaq

Hz. Fatimeyi-Zəhra (s.ə)-nin Şəhadəti (I rəv.)

Həzrəti Fatimə (s.ə) bir neçe mühüm məsələdə mehvəriyyət təşkil edir.O cümlədən:

1) İmkan aləminin xilqətində; Belə ki, Allah-Taala hz. Peyğəmbərə xitabən buyurur: “Ya Peyğəmbər, əgər sən olmasaydın, kainatı xəlq etməzdim; və əgər Əli olmasaydı, səni xəlq etməzdim və əgər Fatimə olmasaydı,siz ikinizi xəlq etməzdim.”

2) Peyğəmbər (s) Fatiməni “Ümmü-əbiha”, yəni “atasının anası” deyə səsləyərdi.

3) İlahi mərifətdə Hz. Zəhra (s.ə) mehvəriyyət təşkil edir.Fatimənin nə üçün “Fatimə” adlandırılmasının səbəbi budur ki, heç kəsin əqli onu dərk etməyə çatmaz.Fatimənin ən kamil nümunəsi “Qədr” gecəsidir.Zəhra Allahın Qədr gecəsidir.Qədr gecəsi sirli oldugundan Zəhra da sirli bir varlıqdır və heçkəsin əqli onu dərk etməyə çatmaz.Əgər bir kəs Qədr gecəsini dərk edə bilsə, Hz. Zəhranın da məqam və mənzilətini dərk edə bilər.

4) Hz. Fatimə Allah məhəbbətində də mehvəriyyət təşkil edir. Belə ki, Rəsuli Əkrəm (s) buyurur. “Hər kəs Fatiməni sevsə, şübhəsiz məni sevmişdir və hər kəs də məni sevsə, şübhəsiz Allahı sevmişdir.”

5) Hz. Fatimə Allahın razılıgında və qəzəbində də mehvəriyyət təşkil edir:”Həqiqətən Allah Fatimənin razı olması ilə razı olar, qəzəblənməsi ilə qəzəblənər.”

6) Hz. Fatimə təvəssül olunmaqda da mehvəriyyət təşkil edir. Duada oxuyuruq: “İlahi, Səni and verirəm Fatimənin həqqinə, onun atasının, onun ərinin və onun oğlanlarının həqqinə, salavat gğndər Həzrəti Mühəmməd və onun Əhli beytinə, mənim barəmdə mənim bəyəndiyim şeyləri deyil, Özün məsləhət bildiyin şeyləri rəva gör!”

Həzrəti Peyğəmbər(s)-ın vəfatından sonra, vilayət yolunda şəhid olan ilk şəxs Fatimeyi Zəhra (s.ə)-dır. Qoy bütün nəsillər bilsinki, Peyğəmbərimizin (ə) qızı xanım Zəhra öz əcəli ilə ölməmişdir.Onu və onun bətnindəki hələ dünyaya gəlməmiş Möhsününü xəyanətkar zalımlar şəhid etmişlər. Çünki, xanım Zəhra öz atası və ərinin qəsb olunmus haqqını müdafiə etdiyi üçün o xəyanətkarlar tərəfindən amansızcasına qətlə yetirilmişdir. Mütəvatir hədislərə əsasən, Peygəmbər (s) Fatimeyi Zəhra barəsində belə buyurmuşdur: “Fatimə hər iki dünyanın xanımıdır, seyyidəsidir.”

Dünya və axirətdə yeganə xanım olan bir qadının şəhadətinə səbəb olan şəxs də dünya və axirətdə ən alçaq, ən bədbəxt və cəhənnəm oduna ən layiqli adamdır.Quran “Əhzab” surəsinin 57-ci ayəsində buyurur: “Həqiqətən Allaha və Onun Rəsuluna əziyyət verənləri, Allah bu dünyada və axirətdə lənətləmiş, onlar üçün dərdli əzab hazırlamışdır.” Peygəmbər (s) də buyurur: “Fatimə mənim canımın bir parəsidir, hər kəs onu incitsə, məni incitmişdir.”

Ömərlə Əbubəkr Fatiməni (s.ə)-i incitdilər (bu məsələni sünnülərin ən böyük hədisyazanı Buxari özünün “Səhihi-Buxari” kitabında, Müslüm isə özünün “Səhihi-Müslüm” kitabında yazırlarki, Fatimə Əbubəkr və Ömərdən qəzəbli halda dünyadan getdi) .

Fatiməni (s.ə) incitdilər, halbuki Allah-Taala bu ailəni,bu sülaləni hər hansı eybdən, nöqsandan, xətadan pak etmişdir ki,insanlar onları özləri üçün örnək, nümunə seçərək düz yoldan azmasınlar, inhirafa yuvarlanmasinlar. Belə ki, Allah-Taala “Əhzab” surəsinin 33-cü ayəsində buyurur:

“Allahın iradəsi, istəyi bu olmuşdurki, yalnız siz Əhli Beytdən hər növ çirkinliyi, aludəliyi aradan aparıb sizi pak etsin”