Budlarımdan necə çıxım

Yenə əvvəlkitək dara saçımı,

Murad Muradov – Mən necə bağdan çıxım.

Bir neçə gün bundan öncə Facebook hesabımın mesaj bölümünə, tanınmış şair Ramiz Qusarçaylıdan “Ay işıqı” ədəbi məclisinin növbəti tədbirinə dəvət aldım. Açığı bu mənim üçün gözlənilməz oldu. Adətim üzrə, istirahət günüm olsa da tədbir başlamazdan əvvəl həmən məkana yetişib tədbirə qatıldım. Qubanın “Gülüstan”, Xaçmazın “Ulduzlar”, Şabranın “Şabran” ədəbi məclisləri, eyni zamanda bölgənin tanınmış aydınları da “Ay işığı” ədəbi məclisinə dəvətli idi və çox maraqlı ədəbi görüş olacağı elə ilk andan hiss olunurdu.

Tədbir şair-tərcüməçi , Divanlar Xəmsəsi adlandırılan beş “Divan” və qırxa yaxın kitabın müəllifi, şərqşünas-alim , tarix elmləri doktoru, professor Şahin Fazilin qarşıdan gələn səksən illik yubileyi ilə əlaqədar olaraq düzənlənmişdi .Etiraf edim ki, Şahin Fazilin qubalı olduğunu bilsəm də yaradıcılığı ilə yaxından tanış deyildim və buna görə özümü qınadım da.

Nə gizlədim, tədbir başlamazdan əvvəl iştirakçılar arasında ən çox diqqətimi çəkən, orta boylu, çox sadə geyimli, eyni zamanda baxımlı, səliqə-sahmanlı əsil azərbaycan ağsaqqalı- Şahin Fazil oldu.

Nəhayət,maraqla gözlədiyimiz tədbiri istedadlı şairimiz Ramiz Qusarçaylı açıq elan etdi. O, Şahin bəyin uzun illər boyu apardığı zəngin elmi-tədqiqat işlərindən, tərcümələrindən, dolğun bədii yaradıcılığından söhbət açdı, Azərbaycan şərqşünaslığına, tarixinə verdiyi töhfələrdən, ötən əsrin 50-ci illərindən başlayaraq dövrü mətbuatda müntəzəm çap olunan əsərlərindən bəhs etdi. Maraqlı çıxışı əsnasında Ramiz müəllimin vurğuladığı bir detal məndə şok effekti yaratdı. Bu barədə sonra.

Şahin Fazilin özünə məxsus saç düzümü, bənzərsiz saqqal forması ilk baxışdan mötəbər, müdrik azərbaycanlı obrazı yaradır . Bu, danılmazdı. Mənə elə gəldi ki, elə 50-60 il əvvəl də o, bu obrazda olub, dəyişməyib, səksəninə, doxsanına, yüzünə də bu cür müdrik, nurani simalı ağsaqqal kimi qədəm qoyacaq!
Yaxınlaşıb əlini sıxıb görüşəndə əzəməti, insana həyatı sevdirən müsbət aurası elə xoş, isti hisslər yaradırdı ki, ətrafındakılar onunla həmsöhbət olmaqdan yorulmurdu. Şahin baxışlı, Şahdağ əzəmətli, nurani insan aram-aram danışdıqca ona heyran olmamaq mümkün deyil. Sənətkarla ilk görüşüm olduğundan bu isti münasibəti gənc yazar kimi daha çox hiss etdim. Şahin Fazil gənclərin dostudur. Düşünsək ki, adam ömrünün səksənindədi, hələ də yazıb-yaradır , heyran olmaya bilmirsən!

2
Mən Şahin Fazilin yaradıcılığından danışmayacam. İstəyən insan internet vasitəsi ilə onun həyat və yaradıcılığı barədə tutumlu, dolğun məlumatlar ala bilər və bu yazdıqlarımın gerçəkliyinə şübhə etməz.

Qayıdaq yuxarıda qeyd etdiyim, Ramiz bəyin məndə, bəlkə də iştirakçıların çoxunda şok effekti yaradan həmin detala.

El şənliklərində, televiziya kanallarında eşitdiyimiz, dinləyib sevdiyimiz bir mahnı-hamımızın xalq mahnısı kimi tanıdığımız “Bağiban” mahnısı, sən demə hörmətli həmyerlimiz Şahin Fazilin sözlərinə bəstələnibmiş. Sevimli müğənnimiz, rəhmətlik Məmmədbağır Bağırzadənin bəstəsi illərdi ürəklərə yol tapıb, onlarla müğənni tərəfindən indi də sevgiylə oxunur, minlərlə kaset, disk satılıb, amma sözlərin müəllifinin adı çox az qeyd olunur. Bu , məni bir qubalı kimi həm sevindirdi , həm də heyfsləndirdi . Axı necə ola bilərdi ki, illərdi xalq mahnısı kimi dinlədiyimiz, ürəkləri riqqətə gətirən mahnının müəllifi kimlərinsə etinasızlığından , bəlkə də qısqanclığından unudulsun? Bəlkə də bu, Şahin müəllimin ucalığından, təvəzökarlığından irəli gəlib, “bunun müəllifi mənəm!” deməyib?!
O da var ki, şairlərin çoxu buna məhəl qoymur , yetər ki, tanınan, sevilən bir müğənni sözlərinə musiqi bəstələsin, oxusun.

Mənfur qonşularımız hər gün bir xalq, bəstəkar mahnımızı özününküləşdirdiyi bir zamanda buna imkan vermək ürək sızladır. “Anonim”, çox vaxt da “xalq mahnısı” adıyla.

Mən Şahin Fazil yaradıcılığı ilə tanış olmadıqım üçün özümü qınadım. Və Şahin müəllim mənə daha da doğmalaşmağa başladı.

Bağiban, ay bağiban, bağə nigarım gəlir?
Mən necə bağdan çıxım, indicə yarım gəlir.

Şahin Fazil cənnətə döndərdiyi məkanda, bağ-baxçasında səbirsizliklə yarının yolunu gözləyən insanın keçirdiyi həyəcanlı təlaşı, yarına olan sevgisini çox möhtəşəm tərənnüm edib. Allah rəhmət etsin, Məmmədbağır Bağırzadə isə ecazkar səsi ilə bu şeirə bir başqa zənginlik qatıb. Bir diqqət edin:

Bəslədiyin güllərə, göz ucu da baxmaram,
İnsafın olsun sənin, gör necə varım gəlir.

3

Sevgilisinin gəlişindən riqqətə gələn bağbanın, hətta, illərlə sevə-sevə bəslədiyi, qulluq etdiyi gül-çiçək də gözündə deyil. Təkcə istədiyi sevgilisinin gəlməsidi. O gələrsə, bağ da bir başqa gözəlləşər. Mən Şahin Fazilin sevgisinin dərinliyini, əzəmətini tərənnüm etmək üçün çətinlik çəkirəm.

Sonda onu demək istərəm ki, yaşamaq yaratmaq eşqiylə yanıb alışan bu insan işıq içində nurdu. Ondan yazmaq belə insana bir ayrı hüzur verir. Mən də gördüklərimdən təsirlənib bu mətndə öz hislərimi tərənnüm etməyə çalışdım.

İnsanlara sağlığında, yanımızda olarkən qiymət verməliyik, onun sənətini dəyərləndirməliyik. Bunu bacarsaq, hərə layiq olduğu yerdə görünəcək.
Quba ədəbi mühiti adından gözəl şair, alim, tədqiqatçı Şahin Fazilin qarşıdan gələn səksən illiyini ürəkdən təbrik edir , ona indiki coşquyla yazıb-yaratmağı arzu edirəm.

Sizi vaxtında , dəyərincə tanımayan gəncliyi bağışla, ustad !

Budlarımdan necə çıxım

Redaksiyamızın elektron ünvanına Beyləqan rayon sakini Nəzakət Həsənovanın adından bir məktub daxil olub. Məktubda oğul həsrətiylə tutuşub yanan bir ananın ürək fəryadlarından doğduğu aydın olan bir neçə şeir var.

Dərdli ananın özünü ifadə edərək, təsəlli tapması ümidiylə şeirləri Strateq.az oxucuları ilə bölüşürük:

Yanına köçməyə səbəb gəzirəm

Qəbrini rüzgarlar, yağışlar döyür,

Ay oğul, gedişin nə qəfil oldu?

Hər kim hər nə deyir – xətrimə dəyir,

Hər gün yuyulmaqdan şəklin də soldu.

Yerdən də, göydən də üzülüb əlim,

Yanında ölməyə bucaq gəzirəm.

Hər gün şam yandırmaq olmur təsəllim,

Özümü atmağa ocaq gəzirəm.

Nədən bu gedişin dönüşü yoxdur?

Yorğun gözlərimdə sönüb qalmısan.

Yoxdur, yoxuşu yox, enişi yoxdur,

Elə bir nöqtədə donub qalmısan.

Mən sənsiz hələ də sağam, görürsən,

Fikrimdə Kərbala, Hələb gəzirəm.

Dağ üstdən çəkilmiş dağam, görürsən,

Yanına köçməyə səbəb gəzirəm.

Qocalma, amandı, qocalma, bacı!

Səni gücsüz görsəm, ürəyim durar.

Payız günəşi tək sozalma, bacı,

Ruhunda anamın əziz ruhu var.

Qocalma, amandı, qocalma, bacı.

Mən sənin yanında uşaq kimiyəm,

Güvənc yağışımsan, islaq kimiyəm,

Yarpağa bürünmüş budaq kimiyəm,

Sinəndə bir qızın gizli ahı var,

Qocalma, amandı , qocalma, bacı.

Yenə əvvəlkitək dara saçımı,

Unudum sayəndə ağrı-acımı.

Qəlbində dilək tut, açım ovcumu,

Hər zülmət gecənin bir sabahı var,

Qocalma, amandı, qocalma, bacı.

Ayaq daşıyam

Sən gedən, bilirsən neçə gün oldu?

Biləsən, hər günüm sənsiz il oldu.

Məni rahat qoymur xəyalın bir an,

Getdin, necə çıxım bu burulğandan?

Qulağım səsdədir, uçunur könlüm,

Bu qəfil gedişə məntək dözər kim?

Quşlara qoşulub uçsam göylərə,

Üzünü görmədən enməzdim yerə.

Məni atıb getdin, vəfasız oğul,

Razıyam, ulduz ol, gecəmə doğul.

Çünki atanda da qalmayıb dözüm,

İndi məzarlıqdır evimiz bizim.

Sinəmdən ən acı fəryad qopardın,

Göz yaşım rəngləri yuyub apardı.

Ancaq qara rəngin boyaq daşıyam,

Sənin torpağının ayaq daşıyam.