Bülfəz Elçibəy

Klassik və müasir ərəb dilini, İslam dininin əsaslarını, Şərq ölkələrinin elm, tarix, fəlsəfə və mədəniyyətini incəliklə bilən ən ciddi alimlərdən sayılan Əbülfəz Elçibəy Azərbaycan tarixşünaslıq və şərqşünaslığında indiyədək öyrənilməyən sahələrdə çox dəyərli və əsaslı elmi araşdırmalar aparıb. Onun 40-dan artıq sanballı elmi əsəri nəşr edilib. Bunların içərisində BDU-nun “Elmi əsərlər”ində, EA-nın “Xəbərlər”ində, “Əlyazmalar xəzinəsində” toplusunda və b. nəşrlərdə çıxan “Əhməd ibn Tulun və Tulunilər dövlətinin yaranması” (1967), “Abbasilər xilafətinin tənəzzülü və parçalanmasına dair” (1968), “9-10-cu əsrlər Ərəb-Misir ədəbiyyatı haqqında” (1971), “Tulunilər dövləti və Qərmətilər” (1971), “Abbasilər xilafətinin parçalanması və feodal dövlətlərinin yaranmasına dair” (1971), “9-cu yüzilliyin 2-ci yarısında Misirdə sənətkarlıq və ticarət” (1972), “Hənəfilik və onun əsas qaydaları” (1986), “Əhməd Tantarani Maraği və onun “Tantaraniyyə” qəsidəsi” (1987) və b. bir çox monumental tədqiqatlarını göstərmək olar.
Görkəmli alimin bütünlüklə yeni düşüncələr toplusu olan kitabları: “Tolunoğulları dövləti (868-905)” (İstanbul, 1997) və “Bütöv Azərbaycan yolunda” (İstanbul, 1998) dünya şərqşünaslıq elminə dəyərli töhfədir.

Ebulfez Elçibey

Ebulfez Elçibey veya Ebulfez Aliyev (Azerice: Əbülfəz Qədirqulu oğlu Əliyev (Elçibəy) , 24 Haziran 1938 – 22 Ağustos 2000), akademisyen, 2. Azerbaycan cumhurbaşkanı, Azerbaycan Halk Cephesi Partisi’nin kurucusu ve ilk genel başkanı.

Hayatı [ değiştir | kaynağı değiştir ]

Gerçek adı Ebulfez Aliyev olan Ebulfez Elçibey Ordubad’ın Keleki köyünde doğdu. Babası aslen Güney Azerbaycan’dan olan Kadirgulu Bey ve annesi Anadolu’da doğup Keleki’ye göç etmiş Mehrinisa Hanım’dır. Babası 1943 yılında II. Dünya Savaşı’na katılmış ve bir daha kendisinden haber alınamamıştır.

Ebulfez Elçibey lise öğrenimini Nahçıvan’da almıştır. 1957-1962 yılları arasında Azerbaycan Bakü Devlet Üniversitesi Şarkşinaslık Fakültesi Arap Filolojisi Bölümü’nde öğrenim görmüş ve aynı üniversitede 1965 yılında yüksek lisans yapmıştır. Öğrencilik yıllarında Azerbaycan tarihini ve Azerbaycan devrim tarihini öğreten dernekler kurmuştur.

1963-1964 yıllarında Mısır’da tercüman olarak çalışmıştır.

1969 yılında Azerbaycan Bakü Devlet Üniversitesi’nde “Tolunoğulları Devleti (868-905)” konulu doktora tezini ünlü tarihçi Prof. Dr. Ziya Bünyadov’un danışmanlığında yazarak doktorasını tamamladı. Daha sonra bu doktora tezi kitap haline getirilerek yayına sunuldu.

1968-1975 yılları arasında Azerbaycan Bakü Devlet Üniversitesi Asya ve Afrika Tarihi Bölümü’nde öğretim görevlisi olarak çalıştı. [1]

1970’lerde Azerbaycan’ın bağımsızlığı için çalışmalar yapan Elçibey 1975’te milliyetçilik suçundan 1,5 yıl hapis yattı. [2]

Serbest bırakıldıktan sonra, 1977’den itibaren Azerbaycan Milli İlimler Akademisi El Yazmaları Enstitüsü’nde araştırma görevlisi olarak çalışmaya başladı ve daha sonra burada öğretim üyeliği ve Anabilim Dalı Başkanlığı gibi akademik görevlerde bulundu. [3]

Elçibey 22 Ağustos 2000’de 62 yaşında prostat kanseri nedeniyle tedavi gördüğü Ankara’da ölmüştür.

Defin törenine sekiz yüz bin kişi katılmıştır. Dönemin Azerbaycan cumhurbaşkanı Haydar Aliyev törene katılmış, Elçibey’in cenazesi önünde baş eğmiştir. Haydar Aliyev’in salona giriş yaptığı zaman salondakiler onu “Elçibey!” sloganlarıyla karşılamışlardır.

Siyasi kariyeri [ değiştir | kaynağı değiştir ]

1989’da Azerbaycan Halk Cephesi’ni kurdu ve AHC başkanı seçildi. Elçibey liderliğinde AHC 1990 Azerbaycan SSC genel seçimlerine katıldı ve 45 milletvekili ile Azerbaycan SSC Yüksek Sovyetinde temsil hakkı kazandı. Yüksek Sovyet’te muhalif milletvekilleri AHC liderliğinde Bağımsız Azerbaycan Demokratik Blokunu (İttifakını) kısaca DEMBLOK’u oluşturdu. DEMBLOK’cular bağımsızlık için çalışmalar yürütmüş, ilk kez bağımsızlık için oylama düzenlemiş ve bu oylamada 47 milletvekili bağımsızlığın leyhine oy kullanmış ve tarihe istiklalci milletvekilleri olarak geçmiştir.

Ayaz Mütallibov yönetimine muhalif olan AHC 15 Mayıs Darbesini gerçekleştirerek yönetimi ele aldı. Geçici cumhurbaşkanı olan İsa Gamber 7 Haziran 1992 tarihinde 2. Azerbaycan cumhurbaşkanlığı seçimini düzenledi. Seçimlerde geçerli oyların %59,4 alan Elçibey 2. Azerbaycan cumhurbaşkanı seçildi ve 16 Haziran 1992 günü Azerbaycan Millî Meclisi’nde düzenlenen yemin töreninde cumhurbaşkanlığı yemini etti.

Elçibey Birinci Karabağ Savaşı’nda yanlış adımları sebebiyle cephe komutanı Suret Hüseynov’u 1993’te görevden almıştır. Fakat Rusya’nın Azerbaycan’ı terk ederken bıraktığı silahları alan Suret Hüseynov Gence’de darbe girişimini başlatmış ve tanklarını Bakü’ye yöneltmiştir. Elçibey’in istifasını talep eden Suret Hüseynov Gence Darbesinin lideri olarak cumhurbaşkanıyla görüş talep ediyordu. Elçibey yardım için dönemin Nahçıvan Özerk Cumhuriyeti Yüksek Meclis Başkanı Haydar Aliyev’i Nahçıvan’dan Bakü’ye davet etti. Haydar Aliyev’in Bakü’ye gelip Elçibey’le görüşmesinin ardından Elçibey, iç savaşı önlemek sebebiyle 17 Haziran 1993’te gece yarısı başkent Bakü’den ayrılarak Nahçıvan’a gitti. 24 Haziran günü bir zamanlar Halk Cephesi’nin liderlerinden olan İtibar Memedov’un parlamentoya sunduğu önergeyle Elçibey’in cumhurbaşkanlığı düştü ve yetkileri iktidar boşluğunda parlamento başkanlığını üstlenen Haydar Aliyev’e devredildi. [4] Yönetimi ele alan Aliyev, önce Azerbaycan Cumhuriyeti Yüksek Sovyeti Başkanı seçildi. 30 Haziran 1993 tarihinde Suret Hüseynov’u başbakan olarak atadı. Ardından 1 Eylül 1993 tarihinde güven oylaması referandumu düzenlenmiş ve yüzde 98 oyla halkın Elçibey’i cumhurbaşkanı olarak desteklemediği açıklanmıştır. 3 Ekim 1993 tarihinde düzenlenen cumhurbaşkanlığı seçiminde ise Haydar Aliyev %98,8 oyla cumhurbaşkanı seçilmiştir. 7 Ekim 1994 tarihinde Haydar Aliyev Suret Hüseynov’u görevden aldı ve Suret Hüseynov hakkında cinayet suçlaması sebebiyle hapsedilmiş, dokunulmazlığı ve Milli Kahraman unvanı elinden alınmıştır. Tüm bunlar yaşanırken Elçibey kendisinin seçildiği zamandan 5 yıl sonrasına kadar, yani 1997 tarihine kadar legal cumhurbaşkanı olduğunu ve alınan hiçbir kararı tanımadığını ilan etti.

Elçibey 4 yıl 4 aydan sonra, Ekim 1994 tarihinde Keleki’den Bakü’ye dönmüştür. Yıllardır de-jure sürdürdüğü Azerbaycan Halk Cephesi başkanlığını de-facto sürdürmüştür. Elçibey hızla siyasete geri dönmüş ve seçimlere katılma kararı almıştır. Bağımsız Azerbaycan’da düzenlenen ilk genel seçimler için partileşme süreci başladığı için Azerbaycan Halk Cephesi de partileşerek Azerbaycan Halk Cephesi Partisi’ne dönüştü. Seçimlere Elçibey liderliğinde katılan parti 3 sandalye kazanarak ana muhalefet partisine dönüştü. Elçibey 1998 Azerbaycan cumhurbaşkanlığı seçimine katılmayı düşünse de, muhalefetin aldığı ortak kararla seçimi boykot etmiştir. 2000 Azerbaycan genel seçimleri döneminde Elçibey’in sağlığının yerinde olmaması, parti içi muhalefetin yükselmesi, partinin “klasikler” ve “reformcular” koluna bölünmesi partide karışıklıklara sebep oldu. Elçibey sağ iken hiçbir bölünmeyi desteklememiştir. Ortak liste hazırlatan Elçibey partinin her iki kanadından seçimlere adaylar çıkarılacağını açıklamıştır. 22 Ağustos 2000 tarihinde Elçibey’in vefatı üzerine düzenlenen kurultayda Ali Kerimli AHCP’nin yeni genel başkanı seçilmiş ve Elçibey’in hazırladığı ortak listeyle parti seçimlere katılarak 6 milletvekili çıkarmayı başarmıştı.

Elçibey aynı zamanda Bakü’ye döndükten sonra Bütün Azerbaycan Birliği’ni kurarak çalışmalarını Kuzey ile Güney Azerbaycan’ın birleşmesi üzerine yoğunlaştırmıştır.

İdeolojisi [ değiştir | kaynağı değiştir ]

Elçibey Azerbaycan’ın SSCB içinde bir sömürge olduğunu söylemiş ve ülkenin bağımsız, demokratik bir cumhuriyet olacağına inanmıştır. Sosyalizm’e karşıydı. Atatürk’ten, Gandhi’den ve Mehmed Emin Resulzade’den etkilenmiştir. Kuzey ve Güney Azerbaycan’ın mutlaka birleşmesi ve Dağıstan’a, Gürcistan’a ve Ermenistan’a verilen toprakların tekrar Azerbaycan’a geri verilmesini, dolayısıyla Bütün Azerbaycan ideolojisini savunmuştur. Elçibey Turan’ın yolunun Bütün Azerbaycan’dan geçtiğini iddia ediyordu.

Kasım Azerbaycan cumhurbaşkanı olarak 1993’te Anıtkabir’i ziyaret etmiş ve Anıtkabir özel defterine şu cümleleri yazmıştır: “Ey büyük Türk’ün büyük komutanı! Seni ziyaret etmekle özüm ve milletim adına şeref duydum. Senin Askerin.” [5]

Yazdığı kitaplar [ değiştir | kaynağı değiştir ]

• “Tolunoğulları Devleti”, İstanbul, 1997. Ebülfez Elçibey, ISBN 975-437-215-2
• “Bütöv Azərbaycan yolunda”(“Bütün Azerbaycan Yolunda”), İstanbul, 1998; Bakı(Bakü), 2004
• “Müstəqillik[Bağımsızlık]: ikinci cəhd(Kısım)”, Bakı(Bakü), 2001
• “Siz xalqın sevgisilə haqqa çatacaqsınız”(“Siz halkın sevgisiyle hakka ulaşacaksınız”), Bakı(Bakü), 2001

Hakkında yazılan kitaplar [ değiştir | kaynağı değiştir ]

Türkiye Türkçesi [ değiştir | kaynağı değiştir ]

• “Elçibey’le 13 Saat”, Turan Yayıncılık, Adalet Tahirzade, 2001, ISBN 975-7893-30-7.
• “Elçibey Dönemi Azerbaycan Dış Politikası (Haziran 1992-Haziran 1993) Bir Bağımsızlık Mücadelesinin Diplomatik Öyküsü”, Asam, Nazim Cafersoy, 2001, ISBN 975-6769-25-4.
• “Elçibey”, Ötüken Neşriyat, Uğur Güler, 2006, ISBN 975-437-547-X.
• “Elçibey’in Düşünceleri ve Kanun Devleti”, Berikan Yayınevi, Şeyda Kemaloğlu-Muhammet Kemaloğlu, 2007, ISBN 9752671911.
• “Elçibey Azerbaycan’ın Unutulmaz Lideri”, Türk Edebiyatı Vakfı, Yavuz Bülent Bakiler, 2009, ISBN 9756186428.
• “Bey”, Rıhtım Yayınları, Helime Hanım Halilova, 2009, ISBN 9789944074339.
• Ebülfez Elçibey, Ötüken Neşriyat, Çilenay Samedbeyli, 2022, ISBN 978-625-408-214-6

Elçibey’in Bakü, Fahri Hiyabanı Mezarlığı’nda bulunan anıt mezarı

Azerbaycan Türkçesi [ değiştir | kaynağı değiştir ]

• “Əbülfəz Elçibəy: “Bu, mənim taleyimdir””, Bakı, 1992. Tərtibçilər: Becan İbrahimoğlu, Ədalət Tahirzadə
• “Deyirdim ki, bu quruluş dağılacaq”, Bakı, 1992. Tərtibçi: Ədalət Tahirzadə
• “Demokratiya və azadlıq”, İstanbul, 1992.
• “Azərbaycan türklərinin azadlıq elçisi Əbülfəz Əli Elçibəy”, İstanbul, 1992. Kamil Vəli Nərimanoğlu
• “Elçibəy və Azərbaycan”, İstanbul, 1994, Akın Səmədoğlu.
• “Əbülfəz Elçibəy. Tarixdən gələcəyə”, İstanbul, 1995, Fazıl Mustafa.
• “Elçi Bəy”, Bakı, 1999, Ədalət Tahirzadə.
• “Elçibəy ilə birlikdə otuz il”, İstanbul, 1999, Oqtay Məmmədov.
• “Savalanda görüşənədək, Bəy!” Bakı, 2000. Tərtibçi: Ədalət Tahirzadə
• “Elçibəylə 13 saat üz-üzə”, Bakı, 1999; İstanbul, 2001. Ədalət Tahirzadə
• “Prezident Elçibəy”, Bakı, 2001. Ədalət Tahirzadə
• “Əbülfəz Elçibəy: Mən qurtuluşçuyam!”, Bakı, 2002. Tərtibçi: Ədalət Tahirzadə
• “Elçi düşüncələri”, Bakı, 2002. Tərtibçilər: Ədalət Tahirzadə, Mircəlal Yusifli
• “Qurtuluş və bütövlük yolu” (Elçibəylə 6 söhbət). Bakı, 2003. Ədalət Tahirzadə

Notlar [ değiştir | kaynağı değiştir ]

Kaynakça [ değiştir | kaynağı değiştir ]

1. ^“Ebulfez Elçibey vefatının 21. yılında anılıyor”. www.aa.com.tr. 22 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi . Erişim tarihi: 14 Mayıs 2022 .
2. ^“Milliyetçilik Suçundan bir buçuk yıl hapis yattı”. 10 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi . Erişim tarihi: 16 Eylül 2016 .
3. ^“Türklüğe ve Bağımsızlığa Adanmış Bir Ömür: Ebulfez Elçibey”. 22 Ağustos 2020. 22 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi . Erişim tarihi: 14 Haziran 2022 .
4. ^“Ebulfez Elçibey: Karabağ’ı geri almak isteyen, Rusya ve İran’la yıldızı barışmayan Türkiye sevdalısı Azeri lider”. BBC Türkçe . Erişim tarihi: 24 Şubat 2023 .
5. ^“Arşivlenmiş kopya”. 3 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi . Erişim tarihi: 29 Temmuz 2019 .

Wikimedia Commons’ta Ebulfez Elçibey ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

Siyasi görevi
Önce gelen: Ayaz Muttalibov	Azerbaycan Cumhurbaşkanı 1992-1993	Sonra gelen: Haydar Aliyev

• 1990 AzSSC genel seçimleri
• 1995 genel seçimleri
• 1995 ara genel seçimleri
• 1996 ara genel seçimleri
• 1999 yerel seçimleri

Əbülfəz Elçibəy

Əbülfəz Qədirqulu oğlu Əliyev (Elçibəy) 24 iyun 1938-ci ildə Naxçıvan MR-nin Ordubad rayonunun Kələki kəndində anadan olub. 7 illik Unuskənd məktəbini bitirdikdən sonra Ordubad şəhər 1 saylı orta məktəbində təhsilini davam etdirib. 1957-ci ildə Bakı Dövlət Universitetinin şərqşünaslıq fakültəsinin ərəb filologiyası şöbəsinə daxil olub. Buranı bitirdikdən sonra (1962) təyinatla SSRİ Hidrolayihə İnstitutunun Bakı şöbəsində tərcüməçi işləyib. 1963-cü ilin yanvarında Misir Ərəb Respublikasına göndərilən Əbülfəz bəy 1964-cü ilin okyabrına kimi Asuan bəndinin tikintisində tərcüməçi kimi çalışıb. Xarici ezamiyyətdən dönərək 1965-ci ildə BDU-nun aspiranturasına daxil olub və aspirantura təhsilini 1968-ci ildə uğurla tamamlayıb. “Tulunilər dövləti (868-905)” mövzusunda dissertasiya müdafiə edərək tarix elmləri namizədi alimlik dərəcəsi alıb (1969). BDU-nun “Asiya və Afrika ölkələri tarixi” kafedrasında müəllim və baş müəllim işləyib (1968-1975).

Əbülfəz Elçibəyin soy ağacı
1975-ci ilin yanvarında Azərbaycan Dövlət Təhlükəsizlik Komitəsi onu tələbələr arasında millətçi və antisovet təbliğatı aparmaq adıyla həbs edir və 17 iyul 1976-cı ilədək siyasi dustaq olaraq azadlıqdan məhrum edir. Əsasən Qaradağ daş karxanasında ağır fiziki işlərə məhkum edilmişdir.
Həbsdən buraxıldıqdan sonra bir müddət işsiz qalır. 1976-cı ilin dekabrında AMEA Azərbaycan EA Əlyazmalar İnstitutunda kiçik elmi işçi kimi elmi fəaliyyətə başlayır. Sonralar böyük elmi işçi, şöbə müdiri, aparıcı elmi işçi elmi rütbə və vəzifələrə qədər yüksəlir (16.07.1992-ci ilədək).

Elmi fəaliyyəti

Klassik və müasir ərəb dilini, İslam dininin əsaslarını, Şərq ölkələrinin elm, tarix, fəlsəfə və mədəniyyətini incəliklə bilən ən ciddi alimlərdən sayılan Əbülfəz Elçibəy Azərbaycan tarixşünaslıq və şərqşünaslığında indiyədək öyrənilməyən sahələrdə çox dəyərli və əsaslı elmi araşdırmalar aparıb. Onun 40-dan artıq sanballı elmi əsəri nəşr edilib. Bunların içərisində BDU-nun “Elmi əsərlər”ində, EA-nın “Xəbərlər”ində, “Əlyazmalar xəzinəsində” toplusunda və b. nəşrlərdə çıxan “Əhməd ibn Tulun və Tulunilər dövlətinin yaranması” (1967), “Abbasilər xilafətinin tənəzzülü və parçalanmasına dair” (1968), “9-10-cu əsrlər Ərəb-Misir ədəbiyyatı haqqında” (1971), “Tulunilər dövləti və Qərmətilər” (1971), “Abbasilər xilafətinin parçalanması və feodal dövlətlərinin yaranmasına dair” (1971), “9-cu yüzilliyin 2-ci yarısında Misirdə sənətkarlıq və ticarət” (1972), “Hənəfilik və onun əsas qaydaları” (1986), “Əhməd Tantarani Maraği və onun “Tantaraniyyə” qəsidəsi” (1987) və b. bir çox monumental tədqiqatlarını göstərmək olar.
Görkəmli alimin bütünlüklə yeni düşüncələr toplusu olan kitabları: “Tolunoğulları dövləti (868-905)” (İstanbul, 1997) və “Bütöv Azərbaycan yolunda” (İstanbul, 1998) dünya şərqşünaslıq elminə dəyərli töhfədir.

Siyasi fəaliyyəti

Əbülfəz Elçibəy hələ tələbəlik illərindən sovet rejiminin müstəmləkə siyasətinə qarşı mübarizə aparmış, gizli tələbə dərnəkləri yaratmış və azadlıq ideyalarını geniş şəkildə yaymışdır. Eyni zamanda o, Bütöv Azərbaycan ideyasını da dönmədən təbliğ edib. 1975-ci ildə həbs edilməsi də onu yolundan döndərə bilməyib. 1988-ci ildə Azərbaycan Xalq Hərəkatı başlayanda məhz Elçibəy onun öndərlərindən biri oldu. O, Hərəkatın təşkilatlanmış forması olan Azərbaycan Xalq Cəbhəsini yaradanlardan (iyul 1989) biri və ömrünün sonunadək onun əvəzedilməz sədri olub. Məhz AXC-nin gərgin mübarizəsi sayəsində Azərbaycanın müstəqilliyi haqqında tarixi Akt qəbul edildi (18 oktyabr 1991).
Əbülfəz Elçibəy təkcə Azərbaycan milli azadlıq hərəkatının öndəri yox, həm də bütün türk dünyasının aparıcı lideri və demokratiyanın carçısıydı.
7 iyun 1992-ci ildə Azərbaycan Respublikasında ilk dəfə demokratik yolla prezident seçilən Əbülfəz Elçibəy, ölkədə demokratiyanın bərqərar olması, Azərbaycanın tam suveren dövlətə çevrilməsi və xalqımızın rifahının yaxşılaşdırılması yolunda çox mühüm işlər görüb. Əbülfəz bəyin prezidentliyə başladığı ilk vaxtlarda dövlətin qarşısında duran təxirəsalınmaz vəzifələr Azərbaycanın dövlət müstəqilliyini tam gerçəkləşdirmək, Milli Ordu yaratmaq və müharibədəki məğlubiyyətlərin qarşısını almaq idi. Buna görə də ölkənin bütün imkanları Milli Ordu quruculuğuna səfərbər edildi. Ordu quruculuğu yalnız hərbi-strateji problem olmayıb, xeyli dərəcədə siyasi-psixoloji problem səviyyəsinə qaldırıldı. Könüllü batalyonlardan nizami orduya doğru ilk ciddi addımlar atıldı. Qismən hərbi səfərbərlik və orduya çağırış işi yoluna qoyuldu. Ağdərə və Goranboy rayonları erməni işğalçılarından təmizləndi. İşğal altında oluan Laçının əksər kəndləri onun hakimiyyəti zamanı düşməndən azad edildi.

Prezidentliyi dövrü

Əbülfəz Elçibəyin prezidentliyi dövründə rus ordusunun Azərbaycandan çıxarıldı.
Yeni yaranan dövlətlər içərisində birinci olaraq Azərbaycan öz sərhədlərinin qorunmasını öz üzərinə götürdü. Dövlət Sərhəd Xidməti, Azərbaycan Respublikası Dövlət Gömrük Komitəsi, Dövlət Ləl-Cəvahirat Fondu təşəkkül tapdı.
Bir ildə Dövlət Ləl-Cəvahirat Fonduna 1.5 ton qızıl və digər qiymətli metallar toplandı. 1993-cü il iyun ayının 1-nə qədər Milli Bankda valyuta ehtiyatı 1992-ci ilin uyğun dövrünə nisbətən 100 dəfədən çox artaraq 156 milyon dollara çatdı.
Ə.Elçibəyin prezidentliyi dövründə dövlət büdcəsinin kəsiri 5 faizdən artıq olmadı. Həmin bir ildə Azərbaycanın milli valyutası dövriyyəyə buraxıldı. Manat uzun müddət rublla müqayisədə öz başlanğıc 1:10 nisbətini qoruyub saxladı (həmin dövr ərzində rus puluna nisbətən Belorus rublu 300%, Ukrayna kuponu isə 700% qiymətdən düşmüşdü).
Siyasi partiyalar və ictimai təşkilatlar, kütləvi informasiya vasitələri haqqında qanunlar qəbul edildi. Həmin qanunlar əsasında 30-a qədər siyasi partiya, 200-dən artıq ictimai birlik, 500-dən artıq mətbuat orqanı və informasiya vasitəsi qeydiyyata alındı.
Prezident aparatı tərəfindən hazırlanmış və Milli Məclisə təqdim edilmiş seçkilər haqqında qanun Azərbaycanda ilk dəfə olaraq parlament seçkilərinin çoxpartiyalılıq əsasında keçirilməsini nəzərdə tuturdu. Lakin bu layihə sonralar qəbul olunmamış qaldı.
Respublikada məhkəmə hakimiyyətini gerçəkləşdirmək üçün məhkəmələrin statusu haqqında qanun qəbul edildi. Hüquq-mühafizə orqanlarında köklü islahatların başlanğıcı qoyuldu. İslah-Əmək sistemi Daxili İşlər Nazirliyinin tabeliyindən çıxarılıb Ədliyyə Nazirliyinin tabeliyinə verildi.
Ə.Elçibəyin prezident olaraq yürütdüyü iqtisadi siyasət əsasən iki məqsədə yönəldilmişdi. Birincisi, köhnə dövlət təsərrüfatını vaxtsız dağılmaqdan qoruyub saxlamaq və bunun üçün dövlət əmlakının gündəlik talan edilməsinin qarşısını almaq, əmək intizamını, vəzifəli şəxslərin dövlət qarşısında məsuliyyətini, ictimai sərvətin mühafizəsini gücləndirmək; köhnə iqtisadi əlaqələri bərpa etmək yolu ilə iqtisadiyyatda nisbi də olsa sabitliyə nail olmaq. İkincisi, liberal iqtisadi islahatlara başlamaqla respublikada bazar iqtisadiyyatının formalaşmasına nail olmaq. Bu məqsədlə Dövlət Əmlak Komitəsi, Dövlət Antiinhisar Siyasəti və Sahibkarlığa Yardım Komitəsi, İqtisadiyyat Nazirliyi, Torpaq Komitəsi və s. dövlət orqanları yaradıldı.
İqtisadi islahatları tənzimləmək məqsədilə 34 qanun, o sıradan dövlət əmlakının özəlləşdirilməsi haqqında, banklar və bank fəaliyyəti haqqında (ümumiyyətlə, bazar iqtisadiyyatına uyğun bank sisteminin yaradılması üçün bütün lazımlı qanunlar qəbul edilmişdi), mülkiyyət haqqında, xarici investisiyaların qorunması haqqında, icarə haqqında, torpaq vergisi haqqında, aksizlər haqqında qanunlar qəbul edildi.
Ticarətin liberallaşdırılması, dövlət ticarət müəssisələrinin kommersiyalaşdırılması, yarımçıq qalmış tikililərin icarəyə verilməsi haqqında, xırda sahibkarlığa kömək və onun inkişaf etdirilməsi haqqında prezident fərmanları qəbul edildi. Bundan başqa, özəlləşdirmə, sahibkarlığa yardım, fermer təsərrüfatının, emal sənayesinin inkişafı haqqında dövlət proqramları hazırlandı.
Beləliklə, respublikada iqtisadi islahatların həyata keçirilməsi üçün mükəmməl hüquqi baza yaradıldı və bu yöndə ilkin addımlar atılmağa başlandı. Qısa müddətdə respublikada minlərlə xüsusi müəssisə, onlarca müstəqil bank (o sıradan xarici ortaqların iştirakı ilə) fəaliyyətə başladı, kəndlərdə 17 mindən artıq sərbəst icarə kollektivi yaradıldı, özəlləşdirmə proqramının ilkin mərhələsi kimi taksilərin və yaşayış evlərinin özəlləşdirilməsinə başlanıldı.
Azərbaycan iqtisadiyyatına xarici kapitalın cəlb edilməsindən ötrü mühüm işlər görüldü. Hazırlanan müqavilələrə əsasən Amerika Birləşmiş Ştatları, İngiltərə, Norveç və Türkiyənin neft şirkətlərinin respublikamızın neft sənayesinə 10 milyard dollara yaxın sərmayə qoyması gözlənilirdi.
Elm, təhsil və mədəniyyət sahəsində də mühüm islahatlar başlanmışdı. Təhsil haqqında qanun qəbul edilmişdi. Bu qanuna əsasən təhsil sahəsində özəl müsəssisələrin açılmasına icazə verildi və tezliklə bir çox belə müstəqil təhsil ocaqları yarandı.
Ali və orta ixtisas təhsili məktəblərinə qəbulun test üsulu ilə keçirilməsi Elçibəy iqtidarının mühüm uğurlarındandır. Azərbaycanın yüzlərcə alim, müəllim və metodisti cəlb edilməklə bircə ilin içərisində orta məktəbdə keçilən humanitar fənlər üzrə 7 yeni proqram hazırlandı və onların əsasında 60-a yaxın adda tam yeni dərslik yazdırıldı; ümumiyyətlə, başqa fənlər də daxil olmaqla 90-a yaxın adda yeni dərslik ortaya qoyuldu ki, orta məktəblərimiz onlarla ilk dəfə tanış olurdu.
Yeni məzmunlu proqram və dərsliklərin yaradılmasını prezident strateji əhəmiyyətli dövlət məsələsi saydığına görə, ölkənin maliyyə böhranı içərisində olduğuna baxmayaraq onun göstərişi ilə ayrılan 110 milyon manatlıq yardımla təhsil ədəbiyyatı üzrə yeni güclü nəşriyyat – “Öyrətmən” yaradıldı, yeni dərsliklərin nəşri üçün yetərincə kağız əldə edildi və kitabların nəşrinə başlanıldı.
Uzun müddət müzakirə obyektinə çevrilmiş latın əlifbasına keçidə nail olundu. Orta məktəb dərslikləri bu əlifbada nəşr edildi, dövlət idarələrində də ondan intensiv istifadəyə başlanıldı.
Onun bir illik hakimiyyəti ərzində (15 may 1992-ci il – 17 iyun 1993-cü il) Milli Məclisdə 118 qanun, 160 qərar qəbul edildi.
Uzun müddət Azərbaycanda siyasi proseslərin ziddiyyətli inkişafı milli münasibətlər sahəsində qeyri-sabit vəziyyət yaratmışdı. Problemi tənzimləmək üçün prezident Elçibəy ilk növbədə milli azlıqlar, azsaylı xalqlar və etnik qruplar haqqında fərman verdi. Məlum fərmandan sonra 30-a qədər milli mədəniyyət mərkəzi Bakı şəhərində yerlə və normal iş şəraiti ilə təmin edildi.
Azsaylı xalqların çıxardığı 4 qəzet Prezident fondundan maliyyə yardımı aldı. Onlara radio və televiziyadan istifadə etmək imkanı yaradıldı. Elçibəy bir sıra xarici səfərlərdə oldu. İstanbul sammitində iştirak edərək (24-27.6.1992) Qara Dəniz İşbirliyi Sazişini və “Bosfor bəyanatı”nı (25.6.1992), ATƏM-in (indiki ATƏT) ikinci zirvə toplantısına qatılaraq (7-11.7.1992) Helsinki Müşavirəsi-nin Yekun aktını (8.7) və “Avropada adi silahların məhdudlaşdırılması haqqında müqavilə”ni (10.7), Rusiyaya rəsmi səfərə gedərək (12-13.10.1992) Boris Yeltsinlə birgə “Azərbaycan Respublikası ilə Rusiya Federasiyası arasında dostluq, əməkdaşlıq və qarşılıqlı təhlükəsizlik haqqında müqavilə”ni (12.10), Ankarada Türk cümhuriyyətləri başçılarının zirvə toplantısında (30-31.10.1992) sammitin Yekun Bəyannaməsini imzaladı (31.10). O, Türkiyəyə rəsmi səfərində (1-5.11.1992) prezident Turqut Özalla bir sıra müqavilələrə imza atdı (1.11), Ankarada açılan Azərbaycan Səfirliyinin lentini kəsdi (2.11), Ukraynaya rəsmi səfərində (9-10.12.1992) prezident Leonid Kravçukla “Azərbaycan Respublikası ilə Ukrayna arasında dostluq və əməkdaşlıq haqqında müqavilə”yə qol çəkdi (9.12). Prezident Elçibəy, Bakıda Marqaret Tetçeri (7.9. 1992), Tatarıstanın baş naziri Filza Həmidullini (24.9.1992), Rusiya baş nazirinin əvəzi Yeqor Qaydarı (30.9.1992), Moldovanın baş naziri Andrey Sangelini (17.10.1992), Moskvanın meri Yuri Lujkovu (26.10), İslam Konfransı Təşkilatının baş katibi Həmid əl-Cabidi (13.11.1992) və ölkəyə qonaq gəlmiş bir çox başqa nümayəndə heyətlərini, Bakıdakı bütün xarici ölkə səfirlərini qəbul etdi.
BMT-də, ATƏT-də, İslam Konfransı Təşkilatında, regional İqtisadi Əməkdaşlıq Təşkilatında və digər beynəlxalq birliklərdə Azərbaycan bərabərhüquqlu dövlət kimi təmsil olunmağa başladı. BMT-nin Bakıda nümayəndəliyi açıldı. Qonşu dövlətlərlə: Rusiya, Türkiyə, İran, Ukrayna və Gürcüstanla qarşılıqlı faydalı, bərabərhüquqlu əməkdaşlığın əsasları qoyuldu. Moldova, Qazaxıstan və Türkmənistanla iqtisadi sazişlər imzalandı. Belçika, Amerika Birləşmiş Ştatları, Almaniya, İsrail, Misir, Pakistan, İngiltərə ilə sıx əlaqələrə möhkəm zəmin yaradıldı. Rusiya, Türkiyə, Gürcüstan kimi dövlətlərlə dostluq və əməkdaşlıq haqqında ikitərəfli müqavilələr bağlandı. Türkiyə ilə münasibətlər imzalanmış sazişlər nəticəsində yeni mərhələyə daxil oldu. Amerika Birləşmiş Ştatları və Qərbi Avropa ölkələri ilə münasibətlər xarici siyasətin başlıca istiqamətlərindən biri oldu.
Avropa və Amerikanın transmilli şirkətləri əlverişli iqtisadi məkan kimi Azərbaycana üz tutmağa başladı. AMOKO, BP, Yunokal, Statoyl, Pennzoyl və başqa böyük şirkətlərlə neft sənayesi sahəsində sazişlər hazırlandı. Neftin Aralıq dənizinə daşınması haqqında ilkin sənəd imzalandı. Bu planların gerçəkləşməsi Azərbaycanın inkişafı üçün böyük perspektivlər açırdı. Ölkəyə güclü investisiya axını başlayacaqdı. Bütün bunlar Qərbin və Amerika Birləşmiş Ştatlarının Azərbaycana siyasi münasibətində də əsaslı təkamülün səbəblərindəndir.

Prezidentlikdən sonrakı fəaliyyəti

Elçibəy iqtidarının apardığı geridönməz müstəqillik siyasətindən təşvişə düşən xarici və daxili düşmənlər birləşərək Azərbaycanda hərbi qiyam təşkil etdilər və ölkədə vətəndaş müharibəsi qaçılmaz oldu. Öz xalqını labüd faciələrdən qurtarmaq istəyən prezident Əbülfəz Elzibəy 1993-cü ilin iyununda hakimiyyətdən uzaqlaşaraq doğma Kələki kəndinə getdi və burada 4 il 4 ay yaşayaraq siyasi mübarizəsini davam etdirdi.
Prezidentlik səlahiyyəti bitdikdən bir qədər sonra – 1997-ci ilin 30 Oktyabrında Bakıya dönən Əbülfəz Elçibəy, yenidən Azərbaycan müxalifətinin liderinə çevrildi. Demokratik Konqresə sədr seçilən (1997) AXCP sədri Əbülfəz bəy, həmin ilin Noyabrında Bütöv Azərbaycan Birliyini də yaratdı və ona başçılığı öz üzərinə götürdü. Marqaret Tetçerin “Qafqazda ən böyük demokrat” adlandırdığı Ə.Elçibəy, həm də Türk Xalqları Assambleyasının fəxri sədri seçildi (1997).

Əbülfəz Elçibəy Kələki kəndində (1 iyul 1997-ci il)
Çağdaş Azərbaycan ictimai-siyasi şüuruna yön verən və gerçək milli lider kimi qəbul edilən Əbülfəz Elçibəyin siyasi-nəzəri görüşləri “Bu mənim taleyimdir” (Bakı, 1992), “Deyirdim ki, bu quruluş dağılacaq” (Bakı, 1992), “Demokratiya və azadlıq” (İstanbul, 1992), “Bütöv Azərbaycan yolunda” (İstanbul, 1998), “Əbülfəz Elçibəy: Mən qurtuluşçuyam!” (Bakı, 2002), “Elçi düşüncələri” (Bakı, 2002) kitablarında əksini tapıb. Onun mübarizə yolunu işıqlandıran Kamil Vəli Nərimanoğlunun “Azərbaycan türklərinin azadlıq elçisi Əbülfəz Əli Elçibəy” (İstanbul, 1992), A.Səmədoğlunun “Elçibəy və Azərbaycan” (İstanbul, 1994), Fazil Qəzənfəroğlunun “Əbülfəz Elçibəy. Tarixdən gələcəyə” (İstanbul, 1995), Ədalət Tahirzadənin “Elçi Bəy” (Bakı, 1999), “Elçibəylə 13 saat üz-üzə” (Bakı, 1999; İstanbul, 2001), “Prezident Elçibəy” (Bakı, 2001), O.Məmmədovun “Elçibəy ilə birlikdə otuz il” (İstanbul, 1999) və b. kitablar oxucuların marağına səbəb oldu.
Əbülfəz Elçibəy Məhəmməd Əmin Rəsulzadə yolunu yaradıcılıqla davam etdirirdi. O, böyük öndərin müsavatçılıq ideyalarını Bütöv Azərbaycan düşüncəsiylə zənginləşdirmiş, milli ideologiyamızın “Bütövləşmə, Millətləşmə, Dövlətləşmə!” ülküsünü irəli sürmüşdür.
Yorulmadan demokratiya və milli bütövlüyümüz uğrunda mübarizə aparan Azərbaycanın milli lideri, dünya türklərinin böyük oğlu Əbülfəz Elçibəy 22 avqust 2000-ci ildə – 63 yaşındaykən qardaş Türkiyənin Ankara şəhərində əbədiyyətə qovuşdu. Bakıda dəfni günü yüz minlərlə insanın onun tabutunu son mənzilinədək çiyinlərində aparması onun doğma xalqının ürəyində əbədi sevgi qazandığına sübut oldu.

Müəllifi olduğu kitablar

“Tolunoğulları Devleti”, İstanbul, 1997. Ebülfez Elçibey, ISBN:9754372152
“Bütöv Azərbaycan yolunda”, İstanbul, 1998; Bakı, 2004
“Müstəqillik: ikinci cəhd”, Bakı, 2001
“Siz xalqın sevgisilə haqqa çatacaqsınız”, Bakı, 2001

Haqqında yazılan kitablar

“Əbülfəz Elçibəy: “Bu, mənim taleyimdir””, Bakı, 1992. Tərtibçilər: Becan İbrahimoğlu, Ədalət Tahirzadə
“Deyirdim ki, bu quruluş dağılacaq”, Bakı, 1992. Tərtibçi: Ədalət Tahirzadə
“Demokratiya və azadlıq”, İstanbul, 1992.
“Azərbaycan türklərinin azadlıq elçisi Əbülfəz Əli Elçibəy”, İstanbul, 1992. Kamil Vəli Nərimanoğlu

Əbülfəz Elçibəyin qəbirüstü abidəsi
“Elçibəy və Azərbaycan”, İstanbul, 1994, Akın Səmədoğlu.
“Əbülfəz Elçibəy. Tarixdən gələcəyə”, İstanbul, 1995, Fazil Qəzənfəroğlu.
“Elçi Bəy”, Bakı, 1999, Ədalət Tahirzadə.
“Elçibəy ilə birlikdə otuz il”, İstanbul, 1999, Oqtay Məmmədov.
“Savalanda görüşənədək, Bəy!” Bakı, 2000. Tərtibçi: Ədalət Tahirzadə
“Elçibəylə 13 saat üz-üzə”, Bakı, 1999; İstanbul, 2001. Ədalət Tahirzadə
“Prezident Elçibəy”, Bakı, 2001. Ədalət Tahirzadə
“Əbülfəz Elçibəy: Mən qurtuluşçuyam!”, Bakı, 2002. Tərtibçi: Ədalət Tahirzadə
“Elçi düşüncələri”, Bakı, 2002. Tərtibçilər: Ədalət Tahirzadə, Mircəlal Yusifli
“Qurtuluş və bütövlük yolu” (Elçibəylə 6 söhbət). Bakı, 2003. Ədalət Tahirzadə
“Еlçi Bəy” Bakı, “Nurlar”NPM, 2005, səh.64, 500 nüs. Bayram Təbrizli-Marağalı
“Elçi Bəy haqqında” Bakı, “Şirvannəşr”, 2008. Mehriban Vəzir