Göz anatomiyası

Sklera. Göz almasının ağ görünən hissəsi. Göz almasını hərəkətə gətirən əzələlər skleraya bağlıdır.

Göz anatomiyası

Ön kamera. Sulu yumorun içəriyə və xaricə axdığı və gözü qida ilə təmin edən gözün daxili hissəsinin ön hissəsi.

Sulu yumor. Göz almasının qarşısında şəffaf sulu maye.

Qan damarları. Gözə və gözdən qan daşıyan borular (arteriyalar və damarlar).

Karunkul. Dəyişdirilmiş sebum və tər vəzilərini ehtiva edən gözün küncünün kiçik qırmızı hissəsi.

Xoroid. Torlu qişa ilə sklera arasında yerləşən və retinanın xarici hissəsini qanla təmin edən nazik, qanla zəngin membran.

Siliyer bədən. Gözün sulu yumor yaradan hissəsi.

buynuz qişa. Gözün ön hissəsini əhatə edən şəffaf, günbəz formalı səth.

Süsən. Gözün rəngli hissəsi. İris qismən gözə girməsinə icazə verilən işığın miqdarını tənzimləməkdən məsuldur.

Lens (həmçinin kristal lens adlanır). İşıq şüalarını retinaya yönəldən gözün şəffaf quruluşu.

Aşağı göz qapağı. Bağlandıqda göz almasının aşağı hissəsini, o cümlədən buynuz qişanı əhatə edən dəri.

Makula. İncə detalları görməyə imkan verən retinanın mərkəzi hissəsi.

Optik sinir. Retinanı beyinlə birləşdirən sinir lifləri dəstəsi. Optik sinir işıq, qaranlıq və rəngli siqnalları beynin vizual korteks adlanan hissəsinə ötürür, bu da siqnalları şəkillərdə birləşdirərək görmə yaradır.

Arxa kamera. Gözün daxili hissəsinin arxası.

Şagirdlər. İrisin mərkəzində işığın fundusa çatdığı açılış.

Retina. Gözün arxa hissəsinin içini əhatə edən işığa həssas sinir təbəqəsi. Retina işığı hiss edir və optik sinir vasitəsilə beyinə göndərilən impulslar yaradır.

Sklera. Göz almasının ağ görünən hissəsi. Göz almasını hərəkətə gətirən əzələlər skleraya bağlıdır.

Lensin asma bandı. Gözün siliyer gövdəsini linza ilə birləşdirən və yerində tutan bir sıra liflər.

Üst göz qapağı. Bağlandıqda göz almasının yuxarı hissəsini, o cümlədən buynuz qişanı əhatə edən dəri.

Vitreus. Gözün arxasını dolduran şəffaf, jele kimi bir maddə.

Göz anatomiyası

İnsan gözü işığı işıqlandıran və beynə optik sinir boyunca sinyaller göndərən bir orqandır. Bəlkə də bədənin ən mürəkkəb orqanlarından biri gözü bir neçə hissədən ibarətdir. Hər bir fərdi hissə sizin görmə bacarığınıza kömək edir.

> Gözün anatomiyasına baxın.

Kornea

Kornea gözün ön hissəsindəki şəffaf, qübbə bənzər bir quruluşdur. Gözü diqqət mərkəzində olan və ya təkan edən gücün üçdə ikisini verir.

Üçdə biri daxili kristal lens tərəfindən hazırlanır. Bir kamera lensi kimi çox, kornea gözə daxil olan işığı yüngülləşdirməyə kömək edir.

Kornea, həmçinin görmə və göz sağlamlığımıza zərər verə biləcək qıcıqlanmalara səbəb olan sinirlərlə doludur. Və kornea yaralanmaya həssasdır. Gözünüzü cızdıra bilsəniz, həqiqətən, korneanı cızırdınız. Kiçik korneal çiziklər, ümumiyyətlə, özlərində şəfa verir, ancaq daha dərin yaralar ağrıya və bəzən korneal skarlamaya səbəb ola bilər.

Optik Xiyaz nədir və bu Vizyona necə təsir göstərir?

Gözün İrisinə Baxış

Kornea yarası kornea üzərində görmə vərdişinə zərər verə bilər. Gözünüzü xeyli silmək üçün göz doktorunu görmək vacibdir. Göz həkimi kəllə ağacını bir yarıq lampa biyomikroskopu altında görə bilər.

Şagird

Şagird gözün irisinin mərkəzində yerləşən çuxur və ya açılışdır. Şagird gözə daxil olan işıq miqdarını nəzarət edir. Şagird ölçüsü irisin dilator və sfinkter əzələləri tərəfindən idarə olunur.

Şagirdin işi daha çox ifşa etmək üçün daha çox işıq yaradan bir kamera diyaframına çox oxşardır. Gecə, şagirdlərimiz, görmə gücümüzü maksimuma çatdırmaq üçün daha çox işıq imkan vermək üçün genişlənir.

İnsanlarda, şagird dəyirmi. Bəzi heyvanların şaquli şaquli şagirdlər var, bəziləri üfüqi yönümlü şagirdlərdir. Şagirdlər qara görünür, çünki gözə daxil olan işıq əsasən gözün içərisində olan toxumalar tərəfindən əmilir.

İris

Bu iris gözə daxil olan işıq miqdarını nəzarət edən gözün rəngli hissəsidir. Gözün ən görünən hissəsidir. Kristal lens qarşısında qalır və ön kameranı arka kameradan ayırır.

Bu iris uveal traktın bir hissəsidir – göz divarının orta təbəqəsi. Uveal səthdə silisium bədən daxildir, gözün strukturu sulu yumor adlanan aydın mayenin buraxılmasıdır.

Iris rəng irisdə melanin piqmentinin miqdarından asılıdır. Qəhvəyi gözlü bir adam, mavi gözlü bir insanın melanin piqmentinin eyni rənginə malikdir. Ancaq mavi gözlü insanın daha az piqmenti vardır.

Kristal Lens

Kristal lens, irisin dərhal arxasında dayandıqda gözün şəffaf bir quruluşudur – bu, retina üzərində bir diqqət odur ki, işıq şüaları gətirir.

Lensə qoşulan kiçik əzələlər gözün yaxın və ya uzaq obyektlərə diqqət yetirməsinə imkan verən forma dəyişə bilər.

Zamanla, objektiv bəzi elastikliyini itirir. Bu, gözün yaxın obyektlərə diqqət yetirmək qabiliyyətini itirməsinə səbəb olur. Bu vəziyyət presbyopiya kimi tanınır və adətən 40 yaş ətrafında oxumaqla bağlı problemləri təqdim edir.

Katarakt lensin bulanmasıdır və yaşlanma ilə yanaşı gələn ümumi bir vəziyyətdir. Xoşbəxtlikdən, kataraktlar yavaş-yavaş böyüyür və bir neçə ildir görmə qabiliyyətinizə təsir göstərə bilməz. 65 yaşına çatmış insanların 90 faizi katarakt var. Katarakt müalicəsi buludlu lensin cərrahi olaraq aradan qaldırılmasını və implantasiya olunan bir intraokulyar lens ilə əvəzini nəzərdə tutur.

Sulu bir mizah

Sulu mizah kornea arxasında yerləşən təmiz, sulu bir maye. Göz toxumasına qida gətirmək kömək edir. Gözün içərisində təzyiqi saxlamaq üçün lensin arxasında formalaşır və gözün önünə axır. Sulu maye ilə bağlı problemlər, qlaukoma kimi göz təzyiqi ilə bağlı problemlərə səbəb ola bilər.

Vitreous Humour

Retinaya qarşı olan vitröz yumor, gözün böyük hissəsini təşkil edir. Gözün içini dolduran bir jel kimi maddəsidir. Əsasən suyu hazırlayan, vitröz maye gözü görünüşünü verir. Su, kollagen və zülallardan ibarətdir və onun aydınlığını qorumaq üçün hüceyrələr vardır.

Yaşa gəldikdə, vitröz yumor daha az möhkəm olur. Bu dəyişiklik bəzən retinadan çəkilməyə səbəb olur. Çəkinin qüvvəsi kifayət qədər güclənirsə, vitröz yumor həqiqətən retinadan ayrıla bilər. Bu, posterior vitreus dəsti adlanır, normal olaraq gözün arxa (arxa) hissəsində olur.

Retina

Gözün içərisində olan retina, gözün arxa tərəfində olan nurlu həssas bölgəsidir, objektif görünüşlərə diqqət yetirərək, görmə mümkündür. Retina 10 çox incə qat ibarətdir. Bu təbəqələrdə rəng aşkarlamaq üçün istifadə olunan çubuqlar və konuslar vardır.

Retina çox kövrəkdir. Retina gözün digər strukturlarından ayrıldığı zaman ayrı bir retina meydana gəlir.

Gözlərdə Retinanın rolu və funksiyaları

Eyelid nədir?

Bu adətən əlaqəli idman zamanı və ya travma nəticəsində baş verir. Retina dəsti bir göz müalicəsi mütəxəssisi tərəfindən dərhal diqqət tələb edən ciddi bir zədədir.

Sclera

Gözün sklerası daha yaxşı “gözün ağ” olaraq bilinir. Biz yalnız skleranın görünən hissəsini görə bilərik, baxmayaraq ki, bütün gözü əhatə edir. Görmə mümkün olan daxili işi ehtiva edən lifli bir parça. Gözü da yuvarlaq bir forma tutur.

Sklerit skleranın iltihabıdır. Bu, bəzi insanlar üçün sıx göz ağrısına, qızartmaya və görmə itkisinə səbəb ola bilər. Bu da travma və ya infeksiya ilə əlaqəli ola bilər – sklerit hallarının yarısından çoxu əsas sistemli xəstəliklə əlaqəli olur.

> Gözləriniz necə işləyir? Milli Göz İnstitutunun veb səhifəsi.

> Göz. Miçiqan Universiteti Kellogg Göz Mərkəzi veb.

Анатомия глаза

Глазное яблоко представляет собой сферу диаметром около 170 мм, состоящую из трёх оболочек. Наружная, фиброзная оболочка, состоит из непрозрачной склеры толщиной около 1мм, которая спереди переходит в роговицу.

Снаружи склера покрыта тонкой прозрачной слизистой оболочкой – конъюнктивой. Средняя оболочка называется сосудистой. Из её названия понятно, что она содержит массу сосудов, питающих глазное яблоко. Она образует, в частности, цилиарное тело и радужку. Внутренней оболочкой глаза является сетчатка.

Глаз имеет также придаточный аппарат, в частности, веки и слёзные органы. Движениями глаз управляют шесть мышц – четыре прямые и две косые.

По своему строению и функциям глаз можно сравнить с оптической системой, например, фотоаппарата. Изображение на сетчатке (аналог фотоплёнки) образуется в результате преломления световых лучей в системе линз, находящихся в глазу (роговица и хрусталик) (аналог объектива). Рассмотрим, как это происходит подробнее.

Строение переднего отрезка глаза

Свет, попадая в глаз, сначала проходит через роговицу – прозрачную линзу, имеющую куполообразную форму (радиус кривизны примерно 7,5 мм, толщина в центральной части примерно 0,5 мм). В ней отсутствуют кровеносные сосуды и имеется много нервных окончаний, поэтому при повреждениях или воспалении роговицы развивается так называемый роговичный синдром, (слезотечение, светобоязнь и невозможность открыть глаз).
Передняя поверхность роговицы покрыта эпителием, который обладает способностью к регенерации (восстановлению) при повреждении. Глубже располагается строма, состоящая из коллагеновых волокон, а изнутри роговица покрыта одним слоем клеток – эндотелием, который при повреждении не восстанавливается, что приводит к развитию дистрофии роговицы, то есть к нарушению её прозрачности.
Поэтому во время проведения полостных операций глаза (когда манипуляции проводятся с внутренней стороны роговицы) этот слой всегда требует защиты специальными веществами – вискоэластиками.

Роговица – это линза, на долю которой приходится 40 диоптрий из всех 60 диоптрий общей преломляющей силы глаза. То есть, роговица – самая сильная линза в оптической системе глаза. Это является следствием разницы показателей преломления воздуха, находящегося перед роговицей, и показателя преломления её вещества.

Выйдя из роговицы, свет попадает в заполненную жидкостью так называемую переднюю камеру глаза – пространство между внутренней поверхностью роговицы и радужкой.

Радужка представляет собой диафрагму с отверстием в центре – зрачком, диаметр которого может меняться в зависимости от освещения, регулируя поток света, попадающего в глаз.

Периферия роговицы по всей окружности практически соединяется с радужкой, образуя так называемый угол передней камеры, через анатомические элементы которого (шлеммов канал, трабекула и другие образования, имеющие общее название – дренажные пути глаза), происходит отток жидкости, постоянно циркулирующей в глазу, в венозную систему.

За радужкой располагается хрусталик – ещё одна линза, преломляющая свет. Оптическая сила этой линзы меньше, чем у роговицы – она составляет примерно 18-20 диоптрий. Хрусталик по всей окружности имеет похожие на нити связочки (так называемые цинновые), которые соединяются с цилиарными мышцами, располагающимися в стенке глаза. Эти мышцы могут сокращаться и расслабляться. В зависимости от этого цинновы связки могут также расслабляться или натягиваться, в результате чего радиус кривизны хрусталика меняется – поэтому человек может видеть чётко как вблизи, так и вдали.

Эта способность, называемая аккомодацией, с возрастом (после 40 лет) теряется из-за уплотнения вещества хрусталика – зрение вблизи ухудшается.

Иногда цинновы связки полностью или частично отрываются (в результате травмы или с возрастом) от места своего прикрепления и хрусталик меняет своё положение – происходит его так называемый подвывих или вывих. При наличии катаракты такое положение хрусталика может вносить свои коррективы в операцию по ее удалению.

Хрусталик по своему строению похож на имеющую одну косточку виноградину – в нём есть оболочка – капсульный мешок, более плотное вещество – ядро (напоминающее косточку), и менее плотное вещество (напоминающее виноградную мякоть) – хрусталиковые массы. В молодости ядро хрусталика мягкое, однако, к 40-50 годам оно уплотняется. Передняя капсула хрусталика обращена к радужке, задняя – к стекловидному телу, а границей между ними служат цинновы связки. Такое подробное описание анатомии хрусталика даст нам возможность понять, каким образом удаляется катаракта – мутный хрусталик, а также как в глаз имплантируется искусственный хрусталик.

Вокруг экватора хрусталика, по всей его окружности располагается цилиарное тело, являющееся частью сосудистой оболочки. Оно имеет отростки, которые вырабатывают внутриглазную жидкость. Эта жидкость через зрачок попадает в переднюю камеру глаза и через угол передней камеры удаляется в венозную систему глаза. Баланс между продукцией и оттоком этой жидкости очень важен, так как его нарушение приводит к развитию глаукомы.

Строение заднего отрезка глаза

За хрусталиком располагается стекловидное тело, занимающее большую часть глаза и придающее ему форму. Других функций оно не имеет, а свет практически не преломляет. Оно имеет желеобразную структуру в большинстве случаев, однако иногда оно может разжижаться. С другой стороны, в нем могут появляться уплотнённые участки в виде нитей или глыбок, наличие которых пациент ощущает в виде “мушек” и плавающих точек. Считается, что такие изменения часто возникают при близорукости и усиливаются с ростом её степени, а также с увеличением возраста пациента. В некоторых местах стекловидное тело тесно спаяно с сетчаткой, поэтому при образовании в нём уплотнений, стекловидное тело может тянуть на себя сетчатку, иногда вызывая ее отслойку.

Некоторые воспалительные заболевания глаз (так называемые увеиты), также могут приводить к появлению выраженных помутнений в стекловидном теле.

Стекловидное тело изучено очень мало. В некоторых ситуациях (если за счёт помутнений зрение пациента значительно снижается) оно может быть замещено специальным раствором (правда, путём достаточно сложной операции).

После прохождения через все вышеперечисленные структуры свет попадает на сетчатку, играющую в глазу роль фотоплёнки. Состоящая из девяти слоёв клеток, сетчатка предназначена для преобразования световой энергии в энергию нервного импульса.
Миллионы маленьких клеток сетчатки, называемые фоторецепторами, превращают световую энергию в энергию нервных импульсов и посылают её в мозг.

Нервные импульсы собираются с сетчатки зрительным нервом, который состоит примерно из 1 миллиона нервных волокон. Таким образом, информация передаётся в затылочную долю мозга, где анализируется зрительное изображение.

Повреждение, травма или сдавление зрительного нерва на любом уровне приводят к практически необратимой потере зрения даже при нормальном функционировании остальных анатомических структур глаза и прозрачности глазных сред.