Killərin üzərinə mətn yazın

Kimə “get” desən dəyərli olarsan, kimi özündən çox sevsən lazımsız olarsan.

Azərbaycanın ərəblər tərəfindən işğalı

Ərəb tarixçisi Təbəri və başqaları VII əsrin 30-cu illərində ərəb sərkərdələrinin Vətənimiz Azərbaycana ilk yürüşləri və burada yerli xalq olan türklərlə döyüşlər aparması haqqında məlumat vermişdilər. 639-cu ildə ərəb qoşunu cənubdan Azərbaycana soxulsa da, çox güclü müqavimətə rast gəldi. Ərəblər Ərdəbil şəhəri üzərinə hücum edib, qalib gəldiklərindən Azərbaycanın cənub torpaqlarının mərzbanı İsfəndiyar 644-cü ildə ərəb sərkərdəsi ilə müqavilə bağlamağa məcbur oldu. Müqaviləyə görə əhali tabe olub torpaq və can vergisi ödəməli idi. Ərəblər isə onların dini etiqad və adətlərinə toxunmayacaqlarına söz verir, ölkəni tərk etmək istəyənlərə aman verir, ərəb qoşununda qulluğa girmək istəyənlər bir il vergidən azad olunurdular. 639 -642-ci illərdə ərəb qoşunları Muğanda və Şirvanda güclü müqavimətlə qarşılaşdılar, ancaq son nəticədə qalib gələrək hər iki ərazinin hakimləri ilə xərac və cizyə ödəmək haqqında müqavilələr bağladılar. 646-cı ildə Arana hücum edən ərəb ordusu Beyləqan və Bərdə şəhərlərini ələ keçirdi. Bu şəhərlərin də əhalisi xərac və cizyə vermək şərti ilə ərəblərlə sazişə girməyə məcbur oldular. Göründüyü kimi, ilk vaxtlar ərəblər ələ keçirdikləri ərazilərdə tam möhkəmlənmək gücündə olmadıqlarından öz hakimiyyətlərini müqavilələr şəklində rəsmiləşdirirdilər.

VIII əsrin əvvəllərində ərəb ordularının Azərbaycan torpaqlarına yürüşləri daha geniş və intensiv xarakter aldı. Xilafət 705-ci ildə Albaniyada Mehrani sülaləsinin hakimiyyətinə son qoydu. Ərəblər VIII əsrin əvvəllərində Azərbaycanın işğalını başa çatdırdılar. VIII əsrin 20-30-cu illərində Azərbaycan torpaqlan uğrunda ərəb-xəzər savaşları da xilafətin qələbəsi ilə başa çatdı.

Azərbaycanda islam dininin yayılması

Dünyanın ən mütərəqqi dini olan İslam və onun əsas kitabı Quran Allahın buyruğu ilə Məhəmməd Peyğəmbər Əleyhüssəlam tərəfindən bəşəriyyətə bəxş edilmişdir. Məhəmməd Peyğəmbər (Ə) 610-cu ildən ərəblər arasında bu dini yaymağa başlamış və onun vasitəsilə ərəb qəbilələrini 630- cu ildə siyasi cəhətdən bir dövlətdə birləşdirmişdi. Ərəblər işğal etdikləri ərazilərdə əhalini imana gətirmək üçün İslam dinini yayırdılar. İslamdan qabaq Azərbaycanın cənub torpaqlarında zərdüştlük, şimalında-Albaniyada isə xristianlıq və bütpərəstlik dinləri yayılmışdı. Azərbaycanın cənub bölgələrində və Muğanda islam dininin tez yayılmasının əsas səbəbini həmin bölgələrdə Sasanilərin zərdüştlük dinindən xalq! itaətdə saxlarnaq vasitəsi kimi istifadə etməsində axtarmaq lazımdır. Çünki hakimiyyət rəmzi olan zər düştlük xalqın gözündən düşmüşdü. Xalq islamı qəbul etməklə zərdüştlükdən uzaqlaşmaq və Sasani zülmündən qurtulmaq istəyirdi. Ərəblərin ilk vaxtlarda müsəlmanların bərabərliyi haqqındakı şüarları, Sasanilərə nisbətən əhali üzərinə az vergilər qoyması islamın Azərbaycanın cənubunda tez, cəmi bir əsr ərzində yayılmasına şərait yaratdı. Xilafətdə hakimiyyət 750-ci ildə Əməvilərdən Abbasilərə keçən vaxt Azərbaycanın Araz çayından cənubdakı torpaqlarında əhalinin müsəlmanlığı qəbul etməsi prosesi başa çatdı.

Ərəblər Tövrata, İncilə ibadət edən yəhudi və xristianların (Kitab əhli olanların) dininə toxunmur, onlardan cizyə adlanan can vergisi almaqla kifayətlənirdilər. Ərəblər əslində Albaniyada xristian kilsəsinə və kitab əhli olan xristianlara toxunmamalı idilər. Ancaq maraqlıdır ki. Xilafət başqa xristian ölkələrindən fərqli olaraq Azərbaycanın şimalında-Albaniyada kilsəyə qarşı VIII əsrin əvvəllərindən çox amansız tədbirlərə əl atmışdı. Daha çox siyasi mahiyyət daşıyan bu tədbirlər Alban feodallarının və kilsə xadimlərinin ərəblərə qarşı qəti düşmən mövqedə dayanması və öz din qardaşları olan Bizansa arxalanması ilə bağlı idi. Bunun nəticəsidir ki, Albaniyada vahid allaha tapınan bir dinin vahid allah ideyasını təbliğ edən başqa bir dinlə əvəz olunması prosesi bir qədər uzun və ağrılı keçmişdir. Burada islam dininin «qılınc gücünə» yayılması göz qabağındadır. Alban katalikosunun və Alban çarının dul arvadının xəlifə Əbdülmalikin əmri ilə 704-cü ildə edam etdirilməsi bu tarixi reallığı açıq-aydın göstərir. Nəticədə Alban kilsəsi ərəblərlə əməkdaşlıq edən qriqoryan kilsəsinə tabe edildi. Bundan sonra kilsə işləri, ibadət və yazı Alban dilində deyil, qrabarda (qədim erməni dili) aparılmalı idi. Kim Alban kilsəsinin müstəqilliyinə çalışardısa, «qılıncla yox edilməli» idi. Alban yazısı 705-ci ildə qadağan olundu. Alban dilində olan səlnamə və qanun topluları məhv edildi. Alban əhalisinin böyük hissəsi zor gücünə islama gətirildi, bir hissəsi qonşu xristian ölkələrə qaçdı, bir qismi isə qriqoryanlığa keçdi. Görkəmli alimimiz akademik Ziya Bünyadovun araşdırmalarına görə. Alban kilsəsi erməni kilsəsinə tabe edilsə də, Albaniyanın Arsax adlanan ərazisi heç bir zaman erməni mədəniyyəti mərkəzinə çevrilməmişdir. Erməni kilsəsi tarix boyu yeni şəraitə və siyasi vəziyyətə uyğunlaşmağı bacarmış, əvvəllər Bizansa, Sasaniyə, Ərəb xəlifələrinə, monqollara və digərlərinə boyun əydikləri kimi, sonralar Səfəvilərə və Rusiya çarına qulluq göstərərək Albaniyanın mənəvi mədəniyyətini tarixdən silməyə çalışmışdır.

Tariximizin ana qaynaqlarından sayılan «Kitabi Dədə Qorqud» boylarında Əmən bəyin Ərəbistana gedib Peyğəmbərin gül üzünü görüb qayıtması, əsgi türk Tanrısının yerinə tez-tez Allah adının çəkilməsi, hardansa gəlmiş bir saqqalı uzun tat (ərəb) kişinin əzan verməsi, oğuzların müqəddəs kitab olan Qurana and içmələri, kafirlərə qarşı Məhəmməd dini yolunda döyüşlərə girmələri haqqında çox maraqlı məlumatlara rast gəlinir. Oğuz igidi Dəli Domrulun yaxşı igidlərin canını alan Əzraillə cəng etməsi və bu döyüşdə Əzrailin qalib gəlməsi rəmzi olaraq oğuz türklərinin islamı qəbul etməsinin göstəricisi sayıla bilər. Dədə Qorqud boyları ulu əcdadımız olan Oğuz türklərinin islamın yayılma çağında yaşadıqlarını tarixi baxımdan sənədləşdirmişdir.

Xilafətin inzibati idarəetmə sistemi və köçürmə siyasəti

Ərəblər işğal etdikləri ərazilərdə, o cümlədən Azərbaycanda da canişinlik-əmirlik idarəetmə sistemindən istifadə edirdilər. Əməvilərə qədər ərəblər Azərbaycanı və Aranı əl-Cəzirə adlanan dördüncü əmirliyə, Əmə-vilərin vaxtında isə üçüncü əmirliyə daxil etmişdilər. Buradakı ərəb ordusunun başçısı olan əmir Dəbil (Dvin) şəhərində otururdu. Abbasilər dövründə əmirliyin mərkəzi Bərdə şəhərinə köçürüldü. «Alban tarixi» ndə bununla bağlı deyilir ki, Abbasilərin hakimiyyətə gəlməsi «Vətənimiz üçün böyük bədbəxtlik oldu, çünki ərəblər knyazlardan Albaniyanın paytaxtı Bərdəni aldılar və burada torpağımızın sərvətlərini soyub talamaq üçün öz iqamətgahlarını yaratdılar».

Çox böyük hərbi və mülki səlahiyyətlərə malik olan əmirin sərəncamı altında xüsusi tapşırıqları icra edən məmurlar çalışırdı. Belə məmurlardan biri mülki hakim olan amil vergi yığılması işinə, məhkəmə idarəsinin rəisi olan qazı isə vəqf işlərinə nəzarət edirdi. Xilafətin mərkəzi ilə vilayətlər arasında müntəzəm olaraq rabitəni təmin etmək üçün bərid (bəril) adlanan poçt xidməti yaradılmışdı. Poçt idarəsinin rəisləri yerli hakimiyyət orqanlarının fəaliyyətləri haqqında da mərkəzə məlumatlar ötürməklə, siyasi polis vəzifəsini də icra edirdilər.

Xilafətin Azərbaycanda, xüsusilə Aranda inzibati siyasətində şimal sərhədlərindəki əsas şəhərlərdə və məntəqələrdə ərəb qarnizonlarının -rahatların yaradılması mühüm yer tuturdu. Müxtəlif bölgələrdə hərbi məskənlər olan rahatların yaradılması və şəhərlərdə qarnizonlar yerləşdirilməsində əsas məqsəd qayda-qanunu və asayişi qoruyub saxlamaqdan, üsyan və çıxışları yatırmaqdan, sərhədlərdə isə Bizans və Xəzərlərin hücumlarının qarşısını almaqdan ibarət idi.

Ərəb ağalığı dövründə inzibati idarəetmə sisteminin quruluşu göstərir ki, Azərbaycan böyük ölkə olub, sərhədləri şimalda Dərbənddən cənubda Həmədana qədər uzanırdı. Ərəb müəllifi İbn Hövqəl Azərbaycan, Arran (Arazdan şimaldakı Azərbaycan torpaqları belə adlanırdı) və Ərməniyyənin (indiki Türkiyə ərazisindədir-Red.) ümumi xəritəsini yaratmış və maraqlıdır ki, çox düzgün olaraq onu «Azərbaycanın xəritəsi» adlandırmışdı.

Ərəblər ələ keçirdikləri Azərbaycan ərazilərində möhkəmlənmək, özlərinə dayaq yaratmaq, əhalini ərəbləşdirmək və müsəlmanlaşdırmaq məqsədi ilə köçürmə siyasəti yeridirdilər. Suriya, Kufə, Bəsrə və başqa yerlərdən çoxsaylı ərəb mühacirləri köçürülərək Azərbaycan torpaqlarında yerləşdirilirdi. Əməvi xəlifələri ərəb köçkünlərinə ən yaxşı torpaqları ayırmaqla onları oturaq həyata alışdırmaq, xəzinəni təqaüd xərclərindən azad etmək və əhalini islama gətirmək niyyətində idi. Azərbaycanda və Aranda çox münbit torpaqları ələ keçirən ərəblər böyük imtiyazlardan istifadə edir və yerli əhaliyə həqarətlə yanaşırdılar.

Köçürmə siyasətini davam etdirən Abbasi xəlifələri Azərbaycanın cənubunda daha çox Yəməndən gələn ərəbləri yerləşdirirdilər. Dərbənd və onun ətrafına daha çox ərəb köçürülmüşdü. Bunun bir səbəbini də xəzərlərin şimal sərhədlərimizə olan aramsız hücumlarının qarşısını almaq zərurəti təşkil edirdi.

VIII əsrin sonu-IX əsrin əvvəllərində ərəb qəbilələrinin Azərbaycana köçürülməsi prosesi dayansa da, artıq burada həddindən çox ərəb yaşayış məskəni var idi. Ümumiyyətlə, ərəblərin köçürmə siyasəti Azərbaycanda demoqrafik vəziyyətin kökündən dəyişdirilməsinə, əhalinin assimilyasiya edilərək ərəbləşdirilməsinə, bir sözlə Azərbaycanın bir ərəb yurduna çevrilməsinə yönəldilmişdi. Lakin son nəticədə bu siyasət öz məqsədinə çatmadı. İşğalçı ərəb köçkünləri oturaq həyata keçdikcə yerli xalqın məişət və adət-ənənələrini, hətta dilini qəbul edərək tədricən öz etnik mənsubiyyətlərini itirməyə başladılar. Azərbaycanda olan ərəblər XII əsrdə artıq xeyli dərəcədə öz dillərini unutmuş və Azərbaycan əhalisinə qaynayıb qanş- mışdılar. Hal-hazırda Şimali Azərbaycanda onlarla yer adlarının tərkibində «ərəb» sözü (məsələn: Ərəbuşağı, Ərəbşamlı, Ərəbbəsrə və s.) olsa da. ölkəmizdə ərəb dilində danışan bir kənd belə qalmamışdır.

Xilafətin torpaq və vergi siyasəti

Xilafət dövründə beş torpaq sahibliyi mövcud olmuşdur. 1. Divan (sultan) mülkləri, 2. İqta, 3. Mülk, 4.Vəqf, 5. İcma.

Ələ keçirilən ölkələrin torpaqları xərac torpaqları adlanırdı və mərkəzi divanda qeydə alınırdı. Həmin torpaqlardan gələn gəlir xəlifənin xəzinəsinə daxil olurdu.

Xilafətin sosial-iqtisadi quruluşunda iqta torpaqları çox mühüm rol oynayırdı. Çünki hakim zümrə, mülki və hərbi məmurlar, hərbi qulluqçular bu torpaqların gəlirləri hesabına saxlanılırdı. Xəlifə tərəfindən vəzifəyə qoyulan məmurlara verilən şəxsi iqtalar müvəqqəti olub, vəzifə müddəti bitdikdə geri alınırdı. Adətən hərbiçilərə verilən icarə iqtaları da eyni səciyyə daşıyırdı və bir qayda olaraq irsən keçmirdi. Xilafət qarşısında çox böyük xidmət göstərən şəxslərə verilən xüsusi (xass) iqtaların sahibləri çox böyük səlahiyyətlərə malik olurdular və bu iqta növü irsən ötürülə bilərdi. Belə iqtalar həm də ərazicə çox böyük olurdu. Xəlifə Mötəsim Babək hərəkatını yatırdığına görə türk sərkərdəsi Afşinə Azərbaycan, Aran və Ərməniyyəni iqta vermişdi.

Xilafətdə mülk torpaqları xəlifə iqtaları, bataqlıqların qurudularaq əkinə yararlı hala salınması və xəlifə mülklərinin (dövlət torpağı) satın alınması hesabına yaranırdı. Xilafətə qədər Azərbaycan əyanlarının ixtiyarında olan xüsusi torpaqlar da indi mülk adlanırdı. Mülk torpaqlarını alıb-satmaq, bağışlamaq və varislərə ötürmək olardı. Bu torpaq sahibliyinə görə hərbi xidmət göstərilməsi məcburi deyildi.

Xilafət dövründə Azərbaycanda geniş vəqf torpaqları mövcud idi. Vəqf torpaqlarının gəliri hesabına müqəddəs sayılan şəhərlər, müxtəlif dini müəssisələr (məscidlər, mədrəsələr və s.) saxlanılırdı. Azərbaycanda olan və qazı adlanan bəzi hərbi qüvvələrin əsgərlərinin xərci də vəqf torpaqlarının gəlirindən ödənilirdi. VIII -IX əsrlərdə Şirvanın (Bakının) neft və duz mədənləri Dərbənd əhalisinə, əslində buradakı ərəb qarnizonuna vəqf edilmişdi. Ümumiyyətlə, müsəlman ruhani idarəsinin ixtiyarında olan vəqf torpaqlarından xəzinə üçün heç bir xərac yığılmırdı. Vəqf torpaqlarının alqı-satqısı da qadağan idi.

Kəndlərdə əhaliyə məxsus olan torpaqlar, otlaq və biçənəklər icma torpaqları adlanırdı. Dövlətin nəzarətində olan bu torpaqlardan hökmən xəzinəyə xərac ödənilirdi.

Ərəblər Azərbaycanı işğal edəndən sonra ilk vaxtlar əvvəlki vergi sistemini saxlamışdılar. Əməvilərə qədər ərəblər Azərbaycanın ayrı-ayrı bölgələrində vergilərin ümumi miqdarını təyin edir, ancaq onun adambaşına bölgüsü işinə qarışmırdılar. Məhəmməd Peyğəmbərdən (Ə) sonra hakimiyyətdə olmuş və adı İslam dünyasında müqəddəs tutulan 4 xəlifədən biri Həzrəti Əli ərəb hakimlərindən birinə yazdığı məktubda «xərac toplanmasına deyil, torpağın becərilməsinə diqqət yetirilməsini)) əmr etmişdir. Əks halda, «ölkə var-yoxdan çıxar, xalq qırılıb tükənərdi)). Əməvilərə qədərki dövrün digər xüsusiyyəti vergilərin Sasani dövrünə nisbətən bir neçə dəfə az olmasındadır. Əsas torpaq vergisi xərac olsa da, Azərbaycanın Aran bölgəsinin xristian əhalisi xəracla yanaşı, cizyə vergisi də ödəyirdi. Müsəlmanlardan isə xərac vergisi ilə yanaşı, məhsulun onda bir hissəsini təşkil edən uşr da alınırdı. Qeyri-müsəlmanları dinə gətirmək üçün torpaq vergisi onlardan 2 dəfə çox alınırdı. Əməvilərin dövründə (661-750) vergi siyasətində əsaslı dəyişikliklər baş verdi. 725/26-cı ildə Azərbaycanda və Aranda əhali, torpaq, mal-qara və hər cür əmlak yenidən siyahıya alındı. Bu zaman daha çox xərac vergisinin yığılmasına diqqət yetirilsə də, əhali üzərinə sənətkarlıq məhsullarına, nigah bağlanmasına görə də vergilər qoyuldu. Əvvəlki dövrün vergilərindən olan novruz hədiyyəsi bərpa edildi, rahiblərin də üzərinə cizyə vergisi qoyuldu. Əməvilərin vergi siyasəti təkcə yoxsulları deyil, Aranın bir çox əyan və varlı adamlarını da dilənçi kökünə saldı və böyük fəlakətlərə səbəb oldu. Xalqımız ağır zülmdən inləyirdi və dözülməz fəlakətlərdən xilas yolu isə görünmürdü. M.Kalankatlının yazdığı kimi, vergi siyahıyaalması insanları və bütün ölkəni köləlik boyunduruğu altına salmış və 727-ci ildə dəhşətli aclıq baş vermişdi.

750-ci ildə Əməvilər sülaləsini yıxaraq siyasi səhnəyə çıxan Abbasilərin Azərbaycandakı sosial-iqtisadi siyasətində etdikləri əsas dəyişiklik mövliya adlanan yerli əyanlar zümrəsinə arxalanmağa başlanmasından ibarətdir. Abbasilər yerli əyanlara ərəblərlə eyni hüquq verməsələr də, əhalinin idarə edilməsində onlardan bir vasitə kimi istifadə edirdilər. Abbasilərin dövründə xərac torpağın əkilib-əkilməməsindən asılı olmayaraq sahəsinə görə nəqd pulla alınırdı. Vergilərin nəqd pulla tələb edilməsi Azərbaycanda gümüş və qızılı tamamilə tükəndirmişdi. Xəlifə əl Mənsur (754-755) hətta ölülərə görə də vergi tələb edirdi. Ona «pul atası» ləqəbini vermişdilər. Mənbələrə görə «o, pulu allahdan çox istəyirdi». Xəlifə Harun ər-Rəşidin dövründə (786-809) Azərbaycanın və Aranın əhalisindən alınan vergilərin miqdarı hədsiz dərəcədə artırıldı. Azərbaycandan (Cənub-Red.) ildə 4 milyon dirhəm, Muğandan 300 min dirhəm vergi toplanılırdı. Vergi zülmündən qaçan və ya şəhərə köçənlərin mülkiyyəti ərəb və yerli əyanlar tərəfindən mənimsənilirdi. Bu dövrdə xəracı və digər vergiləri ödəyə bilməyənləri döyür, qızmar günəş altında saxlayır, başlarına yağ tökür, arvad-uşaqlarını qula çevirir, inəyini, davarını-ələ keçən nəyi var idisə, zorla alıb aparırdılar. Mənbələrdə vergilərin iltizama verilməsi, iltizamçıların lazımi məbləğdən artıq pul və vergi yığmaq üçün rəiyyətlə rəhimsiz rəftar etməsi haqqında da məlumatlara rast gəlinir.

Xilafət dövründə Azərbaycan əhalisi xüms və zəkat vergisi də ödəyirdi. Xüms yeni əmlakdan, neft, duz, filiz mədənlərindən və dəniz nemətlərindən ödənilirdi. Zəkat vergisi əmlakın onda birindən az hissəsini təşkil edirdi.

Mənbə: AZƏRBAYCAN TARİXİ (ən qədim zamanlardan-XXI əsrin ilk onilliklərinədək), Ali məktəblər üçün dərslik, (yenilənmiş üçüncü nəşri), “Bakı Universiteti” nəşriyyatı, BAKI-2016
Dərsliyin müəlliflər kollektivi: kafedra müdiri, dosent Mehman Qəhrəman oğlu Abdullayev, əməkdar elm xadimi, prof. Süleyman Sərdar oğlu Əliyarlı, prof. Sevda Yunis qızı Süleymanova, prof. Xaqani Məmməd oğlu Məmmədov, prof Zabil Həsrət oğlu Bayramov, dos. Tamilla Kərim qızı Babayeva, dos. Yunis Məsməli oğlu Nəsibov, dos. Bəymirzə Şabi oğlu Şabiyev, dos. Ərəstun Balaxan oğlu Mehdiyev, dos. Rəsul Sabir oğlu Hüseynli, dos. Kərəm Hətəm oğlu Məmmədov, t.ü.fd. Lalə Ağamirzə qızı Əliyeva, tü.fd. Rabil Habil oğlu Süleymanlı, baş müəllim Əminə Qasım qızı Şirinova, baş müəllim Nurlana Allahyar qızı Cavanşir, tü.fd. Ərşad Həsən oğlu Həsənov, t.ü.fd. Ülviyyə Əjdər qızı İbrahimova, t.ü.fd. Almas Sabir qızı Cavadova, t.ü.fd. Arzu Əşrəf qızı Məmmədova

Teqlər:
ərəb işğalları
, islam dininin yayılması

Şəkillərin üzərinə mətn yazın

Burada sizə mətnin şəklin üzərinə necə qoyulacağını göstərəcəyik. Siz bunu Paint-də Windows-da, önizləməli Mac-da, iPhone və Android smartfonlarında “Phonto” proqramı ilə edə bilərsiniz.

hərəkət kurs

Windows-da 1-ci üsul

Başlamaq üçün gedin

Əgər şəkil z. B. iş masanızdadır, sonra qovluğu axtarın iş masası və üzərinə klikləyin.

Siz həmçinin bitmiş ölçüdə mətn qutusunu yerləşdirmək üçün sadəcə olaraq şəklin üzərinə klikləyə bilərsiniz.

Siz mətni seçməklə və sonra alətlər panelindəki “Şrift” altındakı alətlərlə redaktə etməklə mətnin şriftini, şrift ölçüsünü və formatını dəyişə bilərsiniz.
Mətnin rəngini dəyişdirmək üçün alətlər panelinin “Rənglər” sahəsindəki rəngə klikləyin.

Şəkli mətnlə birlikdə ayrıca fayl kimi saxlamaq istəyirsinizsə, üzərinə klikləyin faylsonra kimi saxla və klikləməzdən əvvəl “Fayl adı” sahəsinə fayl üçün yeni ad daxil edin Gem basın.

Mac-da 2-ci üsul

Önizləmənin yuxarısındakı düyməni klikləməklə mətnin xüsusiyyətlərini dəyişə bilərsiniz bir Klikləyin və başqa ölçü, rəng və/və ya şrift seçin.

Mobil cihazda 3-cü üsul

iPhone

Android-də əvəzinə bura toxunun Cihazdan yeni şəkil yükləyin.

Şəkilə toxunsanız, o, Android-də Phonto pəncərəsində açılır.

Android-də ekranın yuxarısındakı karandaş işarəsinə toxunun.

Siz məs. b. on şrift yeni şrift seçmək üçün basın.

Bu şəkli yadda saxlayın. Bunu etmək üçün iPhone-un sağ altındakı “Paylaş” işarəsinə toxunun

Android-də yuxarı sağa toxunun ? və sonra açılan menyuda Gem.

Məsləhətlər

Fon ilə ziddiyyət təşkil edən mətn rəngi seçdiyinizə əmin olun.

xəbərdarlıqlar

Phonto pulsuzdur, lakin reklamlardan xilas olmaq istəyirsinizsə, premium versiya üçün ödəniş etməlisiniz.

Whatsapp statusda paylaşmaq üçün qəmli mesajlar və yazılı şəkillər yüklə

Qəmli, kədərli olduğunuz zaman whatsapp statunuzda paylaşa biləcəyiniz sözləri, qəmli yazılı şəkilləri araşdırıb bir məqalədə topladıq

Ən yaxşı qəmli mesajları kopyalayaraq götürə bilərsiniz. Qəmli, duyğusal yazılı şəkillərin üzərinə tıklayaraq telefonunuza yükləyə bilərsiniz.

Qəmli mesajlar 2022

Artıq gəlmə! Xəyallar belə səndən küsüb.

Mənim üçün gedən gedər, getdiyi gün bitər.

Ürəyində mənim üçün yer yoxdursa, ayaq üstdə də gedərəm.

İndi gedirsən, hamı sənə bənzəyəcək!

Bəzən gözdən yaş düşmür, ürək səssizcə ağlayır.

İndi sən gedirsən, hamı sənin kimi görünəcək!

Vidalar ağrısa da, bəzən getmək daha yaxşıdır. Can Yücel

Həyat yalnızlıqdırsa və sən yoxsansa, mən niyə yaşamalıyam?

Hər yataq bir az duzludur, ya tərin qoxusunu dadıb, ya göz yaşlarının.

İndi nə gözlərim, nə təbəssümüm, nə əllərim, nə də ürəyim sənindir. İndi hamısı mənimdir!

Tutacaq bir əl tapa bilmiriksə, əllərimizi cibimizə qoyub yeriyirik. Problem deyil!

Sənsiz cənnətdə yaşamaqdansa, səninlə cəhənnəmdə yanmaq istərəm.

İki relsə bənzəyirik. Qatar yolunun son stansiyaya yaxın olması nəyi dəyişir ki?

Daş olsan dilə gələrdin. Mən belə sevmişdim. Susacaq qədər belə yanımda deyilmişsən.

Baxışlarında diyar-diyar gəzdiyin deyil, bir baxışınla diyarına getdiyindir eşq.

Əgər həyat tənhalıqdırsa və sən orada deyilsənsə, mən niyə yaşayım?

Ağlama oğul, həyat göz yaşını sevməz.

Kədər, ağrı dadmamış insan xoşbəxtlikdən nə bilir?

Sahib olduğum, ancaq başqasınınkı kimi hiss etdiyim ürək ağrım idin sən.

Qəlbini qırdığına görə üzülmə, bəlkə də layiq olmadığı yerdən çıxmağa çalışır.

Həyatın ən kədərli anı aşiq olduğun insanın bağçasında açacaq bir çiçəyin olmadığını başa düşməkdir.

Üzülmə! Nəsə olmursa, ya daha yaxşı olacağı üçün, ya da olmaması vacib olduğu üçün olmur.

Bəzən deyirəm, kaş ki, tanış olmayaydıq, çünki tanış olmasaydıq gecələr dünyada sənin kimi birinin olduğunu bilmədən yatardım.

Ürəyim istəsə sevərəm, istəsəm sevdirərəm. Dövran dönənə qədər belə də olacaq.

Harada səhv etdik! Bir anlıq hirslə o qədər şəkil yandırdıq! Hamı bizə həsəd aparırdı, sevgimizə göz dəydi.

Ağrısız bir ruh xoşbəxtlikdən nə bilir?

Corc Sand Göz yaşlarımda “sela” yoxdur, sən bilmirsən kim öldü.

Bəzən ayrılmaq incitsə belə, ayrılmaq yaxşıdır.

Kədərli mesajlar

İndi bu şəhərin ən tənha yeri qəlbimdir.

İndi xoşbəxtlik üçün yaşasam, sabah əfv olacaq.

Ağlamaq gözlərdəki yaşı axıdır və ağrın həmişə təzə qalır.

“Kaş yanımda olardın” demirəm, çünki istəsən olardın.

Sənin pıçıltılarını eşitdim amma sən mənim fəryadımı eşitmədin.

Mən sənə hər şeyimi verdim. Amma pıçıltılarımı belə eşitmədin.

Heç kəsi incitməyin deyirəm, bir də görürəm özüm parça-parçayam.

Gəl bir-birimizin qədrini bilək. Çünki nə vaxtsa ayrılacağıq.

Unutmuşuq kimi rəftar edərik. Heç qırılmamış, ağlamamış kimi…

Canı yanan səbr etsin, canı yandıran canının yanacağı günü gözləsin.

Ən acınacaqlısı özümüzə verdiyimiz ağrıdır. Sofokl

Acınızı heç kimə göstərməyin. Çünki; Odun üstünə odun atacaq çox adam var.

Ən çətini; özünü tanıya bilmək.

Acıya dözə bilmək, həyata gülmək.

Bəzən insan “səni sevirəm” deyə bilmir. Yalnız “gecən xeyrə” deməklə kifayətlənir.

Döyməyə bir qapım yoxdur, xoşbəxtliyə həsrətəm. İndi küçələr mənimdir, görürsənmi?

Mən ağlamıram, gedən sevgilimin arxasınca su tökürəm.

Ağrılarıma səbr və zaman sürtdüm, indi kəsməyini gözləyirəm.

Kimə “get” desən dəyərli olarsan, kimi özündən çox sevsən lazımsız olarsan.

Artıq gələcəyə ümidli deyiləm. Gələcək səninlə gəlməyəcəksə, nə mənası var?

Sənin də sevdiyini sanmışdım. Ya da özümü buna inandırmışdım.

Nə qəribə dünyadır… “Ağlımdasan” deyən balıqlar, “ömrümsən” deyən kəpənəklər gördüm.

Əvvəlcə sevdiyiniz insan sizi tərk edir, sonra yuxunuz.

Onda nə sevgin gəlir, nə də yuxun!

Biz qatar yolunun iki yolu kimiyik, axırıncı stansiyanın yaxın olması nəyi dəyişir?

Uşaqkən qolumuzu dişləyib “saat” düzəldərdik. Sanki zamanın canımızı ağrıdacağını bilirdik.

Uzaqlaşmaq yaxşıdır. Birindən, bir şeydən uzaqlaşmaq… Uzaqlaşmaq bəzən yaxınlaşmaqdan daha yaxşıdır.

Yalan olsan da inanırdım sənə. Sən məni aldatmadın, mən sənə inanmağı seçdim.

Üç səhvim oldu. Tanıdım, etibar etdim, inandım! Sevdim, amma üç səhv bir düzü apardı.

Mən hər şeyin dəyərini bilirəm. Mənə işığın dəyərini göstərmək üçün dünyamı qaraltmağa ehtiyac yoxdur.

Bir insanı həqiqətən unutmaq istəyirsənsə, onunla nə yaşadıqlarını deyil, onun sənə yaşatdıqlarını xatırla.

Peşman deyiləm! Dön arxana bax. Nə üçün nələrdən vaz keçdin? Nələr ola-ola sən nəyi seçdin…

Birisini unutmaq məcburiyyətindəsənsə, bunu aram-aram et. Çünki zamansız öldürdükləri ürəkdə amansızca dirilirlər.

Dünyanı ürəyimə sığdırdım. Mənə deyirdin, dünyanı sığdırdın, bəs mənə niyə yer tapmadın ürəyində?

İndi ağlayan gözlərimə baxaraq gül. Sabahların üçün gül, çəkdiyim ağrılar üçün gül.Sən məni düşünmə, gül.

Məsələn, çox sahiblənmədən sevəcəksən. Hər an ovcundan düşəcəkmiş kimi, həm də səninlə qalacaqmış kimi.

Ürəyimdə saray ucaltmağa çalışmağın yaxşıdır. Amma kaş təməlini qoyub, dərin qazıb sonra getməyəydin.

Yuxusuz gecələrimdə göz yaşlarımla yazdım adını qəlbimə. Günəşsiz günlərimdə rəsmlərimizi qanımla suladım.

Mən infrastrukturu olmayan bir şəhər kimiyəm. Nə vaxt kədərlənsəm, gözlərim sulanır.

Bir gün ölsəm, qəbrimə yaxın gəlmə. Əlini qəlbinə qoy və üzr istə, bəlkə onda səni bağışlayaram.

Məndən gözəl şeirlər istəyirsən. Qələmimin yazdığını düşünürsən? Mən hərfləri dənizlərdən çıxarıb gözlərimdən süzürəm.

Ağlayan qəlbimə yoxdur dərman, sənsiz qaldım, dinləmir könül fərman. Adını çəkdiyim zaman sözlərim ağrıyır. Səni sevdiyimi unutma.

Növbəti sükutum sənin üçündür. Vaxtsız ayrılıqlar ürəyimi ağrıdır. Gözlərim bir gün eşq acısı üçün yox, həyat üçün ağrıyar.

Bu ürəyin sevməkdən bezəcəyini düşünmə. Səninlə ölməyə də hazıram. Gözləməklə bu ürəyin tükünəcəyini gözləmə…

Gözlərin bir səsdir, yaralı bir qışqırıqdır. Gözlərin bu gecə çox uzaqdan gələn gəmidir. Əllərin təlaşlı və ürkəkdir. Əllərin fırtınada çırpınan ağ bir yelkəndir…

Soyuq olanda yaylıq olub, boynuna sarılmağı necə istərdim, mənimki sadəcə xəyaldır.

Bilmirəm bir göz başqa gözə nə deyə bilər, amma bir söz illərlə gözü ağlada bilər.