Böyük dayaq Mirzə İbrahimov (аудиокнига)

237 136 просмотров

Ədəbiyyatımızın böyük dayağı

Ədəbi-publisistik, elmi-nəzəri yaradıcılığı, eləcə də ictimai-siyasi fəaliyyəti ilə tariximizdə xüsusi yeri olan görkəmli ədib Mirzə İbrahimov XX əsrin 30-cu illərindən başlayaraq ömrünün sonunadək Azərbaycanın mədəni və ideoloji siyasi həyatında silinməz izlər qoyub. O da Mirzə Fətəli Axundzadə, Həsən bəy Zərdabi, Cəlil Məmmədquluzadə, Əli bəy Hüseynzadə, Hacı Zeynalabdin Tağıyev kimi millət və Vətən fədaisi idi.

Milli.Az AZƏRTAC-a istinadən bildirir ki, bu gün Xalq yazıçısı, Sosialist Əməyi Qəhrəmanı, Dövlət mükafatları laureatı, akademik Mirzə İbrahimovun anadan olmasının 109-cu ildönümü tamam olur.

Mirzə Əjdər oğlu İbrahimov 1911-ci il oktyabrın 28-də Cənubi Azərbaycanın Sərab şəhərinin yaxınlığında olan Eyvaq kəndində doğulub. 1918-ci ildə atası və qardaşı ilə Bakıya gəlib. Bir ildən sonra atasını itirən 9 yaşlı Mirzə Balaxanı və Zabrat kəndlərində muzdurluq edərək öz zəhməti hesabına dolanmağa başlayıb.1926-1930-cu illərdə Balaxanıdakı fabrik-zavod məktəbində oxumaqla yanaşı, bir parça çörək qazanmaq məqsədilə işləyib. Həmin vaxtlarda qəlbində ədəbiyyata maraq hiss edən yeniyetmə oğlan Zabratda fəhlə ədəbiyyat dərnəyinə gedib.

Mirzə İbrahimovun “Qazılan buruq” adlı ilk şeiri 1930-cu ildə “Aprel alovları” məcmuəsində dərc olunub. İlk şeirinin mətbuatda dərc olunması onu fərəhləndirib, elə həmin vaxtdan da ədəbi-bədii yaradıcılıqla böyük ilhamla məşğul olub. Hələ gənclik illərindən keçmiş sovetlər birliyində olan şəhərlərə səfərlərində əməkçi insanların həyatı, ictimai fəaliyyəti, mənəvi aləmi ilə yaxından tanış olub, yazdığı əsərlərində onların obrazını yaratmağa, həyat gerçəkliklərini təsvir etməyə çalışıb. M.İbrahimov yaradıcılığın bir çox janrında (oçerk, publisistika, nəsr, dramaturgiya, ədəbi tənqid), əsərlər ərsəyə gətirib, eyni zamanda, ədəbi tənqidlə də ciddi məşğul olub.

M.İbrahimov 1935-37-ci illərdə SSRİ Elmlər Akademiyasının Leninqrad (indiki Sankt-Peterburq) Şərqşünaslıq İnstitutunun aspiranturasında təhsil alır və görkəmli Azərbaycan yazıçısı C.Məmmədquluzadənin həyat və fəaliyyətini tədqiq edərək namizədlik dissertasiyasını müdafiə edir. 1945-ci ildə Azərbaycan Elmlər Akademiyası təsis olunarkən onun ilk seçilən 15 həqiqi üzvündən biri də 34 yaşlı Mirzə İbrahimov olub və bundan sonra elmi fəaliyyətini də bədii yaradıcılığı ilə birlikdə qoşa qanadlar kimi davam etdirib. Təsadüfi deyildir ki, yazıçı elm, təhsil, mədəniyyət sahələrində də mühüm vəzifələrdə çalışıb, bununla da təhsilin, mədəniyyətin inkişafına öz töhfəsini verib.

1941-ci ildə o, Cənubi Azərbaycanda “Vətən yolunda” qəzetində məsul redaktor vəzifəsində işləyib. 1942-ci ildə isə Uzaq Şərqdə Xabarovsk, Vladivostok hərbi dairələrində 416-cı diviziyanın döyüşçüləri ilə görüşüb, özünün alovlu çıxışları ilə onlarda ruh yüksəkliyi yaratmağa çalışıb. Bu dövrdən başlayaraq yazıçı əsasən Cənubi Azərbaycan mövzusunda bir çox hekayələr – “Qorxulu səs”, “Sənət aşiqləri”, “Zəhra”, “Yol ayrıcında”, “Mələk”, “On iki dekabr”, “Azad”, “Tonqal başında”, “İztirabın sonu”, eləcə də “Xosrov Ruzbeh”, “Güləbətin”, “Pərvizin həyatı” povestlərini, “Gələcək gün”, “Böyük dayaq”, “Pərvanə” romanlarını yazır. Bundan sonra bir-birinin ardınca səhnə əsərlərini – “Kəndçi qızı”, “Yaxşı adam” komediyalarını, yazıçı, dramaturq, doktor Nəriman Nərimanovun mübarizələr içində keçən həyatından bəhs edən “Közərən ocaqlar” dram əsərini də ictimaiyyətə təqdim edir.

M.İbrahimov U.Şekspirin “Kral Lir”, “On ikinci gecə, yaxud hər nə istəsəniz”, A. N. Ostrovskinin “Quduz pullar”, “Müdrik olan hər kəsə kifayətdir sadəlik”, A.P.Çexovun “Üç bacı”, A. Satramovun “Kişilərə inanmayın”, Molyerin “Don Juan” pyeslərini Azərbaycan dilinə tərcümə edib.

Görkəmli yazıçı “Həyat və ədəbiyyat”, “Gələcək gün” “Böyük dayaq”, “Pərvanə” və digər kitabları ilə ədəbiyyatımızı bir-birindən maraqlı əsərlərlə zənginləşdirib.

M.İbrahimov hekayə, povest və romanlarla yanaşı, səhnə əsərlərini də qələmə alıb, “Həyat”, “Madrid”, “Məhəbbət”, “Kəndçi qızı”, “Yaxşı adam”, “Közərən ocaqlar” pyesləri ilə Azərbaycan dramaturgiyasını zənginləşdirib.

Dünya ədəbiyyatı klassiklərinin əsərlərini ana dilimizə çevirmiş Xalq Yazıçısı Mirzə İbrahimovun bu günədək aktuallığını itirməyən kitabları müxtəlif dillərə tərcümə olunaraq keçmiş Sovet İttifaqının hüdudlarından kənarda da oxunub, əsərləri əsasında bədii və sənədli filmlər çəkilib. O, həm də görkəmli ictimai xadim idi. Ən böyük amalı xalqına xidmət etmək olan M.İbrahimov çoxşaxəli fəaliyyəti dövründə ana dilimizin saflığı uğrunda dönmədən mübarizə aparıb.

Dövrünün milli ruhlu şəxsiyyəti olan ədibin əsərlərində doğulduğu torpağa, el-obaya, klassik ədəbi irsimizə, folklor qaynaqlarımıza, bütövlükdə Azərbaycan mədəniyyətinə dərin məhəbbət, soy-kökünə, milli adət-ənənələrimizə sıx bağlılıq var.

Mirzə İbrahimov 1993-cü il dekabrın 17-də Bakıda vəfat edib, Fəxri xiyabanda dəfn olunub.

Milli.Az

Mirz ibrahimov böyük dayaq

Отлично! Героям-погранцам – вечная слава! Автору – благодарность!

Рейтинг: 0 ( 0 за, 0 против).

Умирать-то на войне русские хорошо научились. Вот только жить хорошо никак не научатся. (В. Пикуль. Крейсера) Может поэтому они и тянут всех до кого дотянулись под свой знаменатель, в то время, как нащи оппоненты – под свой числитель.Судьба двух разделенных между государствами народов (немцев и корейуев) тому яркий пример

Рейтинг: -2 ( 0 за, 2 против).

mmishk про Walker:
Поперся мужик на охоту, заблудился и его сожрали. Всё.
Ужас прямо, какой то.

Рейтинг: 0 ( 0 за, 0 против).

Поперся мужик на охоту, заблудился и его сожрали. Всё.

Рейтинг: +1 ( 1 за, 0 против).

Это же насколько книжка людям не зашла, что никто из скачавших не дочитал до конца и не увидел, что книга недописана. Отрывок. По произведению: ггой по тексту болтается как говно в проруби и плавно движется по течению. Корешится с мафией, армией САСШ, неграми-революционерами, китайскими спецслужбами и прочим дерьмом. Рубит бабло, ограбив “черного копателя”, организовав наркотрафик в САСШ через негров и байкеров, “придумав” передачу

“тачку на прокачку” с “здоровенными мускулистыми полуголыми” неграми-автомеханниками. Перманентно страдает от попользовавшихся им и бросивших любовниц.
Резюмируя: как приключенческий детектив книга откровенно неудалась. Как ЛЫР – тоже, ибо много говна. Главгер люто ненавидит всё советское, даже людей.

Рейтинг: 0 ( 1 за, 1 против).

Очень не плохо. Все таки Дроздов это бренд. Респект и уважуха))))

Рейтинг: +1 ( 1 за, 0 против).

После (просто) шикарного цикла «Достойны ли мы отцов и дедов» (неоднократно мной перечитываемого), мой интерес к творчеству данного автора как-то поугас. И вроде есть новые (еще непрочитанные) романы (продолжение «Солдата армагеддона» и пр), но как-то «не тянуло»)) Плюс — были опасения что автор (таки) закончит цикл «Достойны ли мы. » именно с такого «запасного хода» (тема космоса, будущего и пр). Так что я как-то уже и не надеялся

прочесть (субъективно) «достойную концовку»)) И в связи с этим и был «некоторый игнор»))

Но тут, совершенно случайно просматривая раздел издательства «Аст» (на одном, всем известном ресурсе) обнаружил некоторое количество новинок по цене (чуть ниже 100 руб). Вот я и понабрал там сразу 7 разных книг (справедливо рассудив, что если где-то и будет «полная дичь» — денег на это совсем не жалко)). Да и «жаба придушила»)) Так что — вывод был, брать и брать однозначно!))

К моему удивлению (там же, при выборе книг) я обнаружил и этот роман. Ну а поскольку в будущем (опять) собираюсь перечесть «Достойны ли мы..», решил взять «до кучи» и эту вещь. Сразу «по прибытии» кучи новинок — я совершил ошибку, отчего-то сперва взял Поселегинского «Техник-интендант». (комментарии данного чтива я уже выложил отдельно), но просто хочется сказать — какой именно контраст получился (ведь после нее — я взял именно данное творение «Шерлок Холмс. »))

Нда. В общем небо и земля)) Если Поселягинский герой «обложился всякими ништяками» (заимев «волшебную торбу»), то здесь . здесь герою вовсе не требовался «105-й левел уровня бога», что бы решать все проблемы. по мере их поступления))

Начало очень неплохо замотивированно (вовсе не так как у Корчевского, где «. Оппа, вот я поппал» и собственно на этом все)) Далее — постепенный «подвод к иномировым свершениям» и собственно «оппа нового чудного прошлого»))

С одной стороны — все дальнейшее можно просто охарактеризовать просто как «хронодетектив». И вроде, ну сколько уже «понаписано» на эту тему.. В самом деле! Ну сколько раз «этот проклятый царизм» спасали «все кому не лень» (я сейчас навскидку сразу вспомню десяток авторов). Они уж и в царей вселялись и в прочих монарших (и просто знаковых особ), и что только вытворяли)) А тут, что. ну очередной попаданец, который (при этом) отчего то возится «с некими терпилами» из прошлого и строит некий «Головачевский — Стопкрим»))

Но (как всегда, это у автора получается) все происходящее «цепляет с ходу» и результат получается просто «на отлично»). Что бы не распыляться в спойлерах и не излагать происходящее долго и нудно, скажу (персонально) от себя. Вместо того, что бы читать очередную версию о разгроме ВСЕХ ВРАГОВ государства (как это бывает стандартно, уже к концу части первой), я бы с гораздо большим удовольствием прочел еще пять-шесть книг (в прежнем — кажущимся, неторопливом изложении автора)). Так что — если Вы хотите от данного романа, что то иное («чем просто чтение для души» и Вам обязательно нужно что-то в стиле «вихрастых» Вихрей времен), то «здесь Вам не это»))

А мне лично творчество автора всегда напоминает (если воспользоваться некой алкогольной аналогией) хороший марочный (НАСТОЯЩИЙ) коньяк (который хочется выпивать понемногу — малыми стопками от души), в отличие от творчества иных «коллег автора» (тов.Поселягин и пр) где «выпил бормотуху, и вроде ничего . а на утро мозг нихрена не помнит, да еще мутит «с устатку»))

В общем (уже резюмирую почти стандартно): «. отчеНна хочеЦЦа продолжения»))

Рейтинг: 0 ( 0 за, 0 против).