Xalid hüseyni və dağlardan səda gəldi oxu

1952-ci ilin Əfqanıstanı. Abdulla və bacısı Pəri ataları və ögey anaları ilə birlikdə kiçik Şadbağ kəndində yaşayır. Ataları Sabur ailəsini yoxsulluq və sərt qışdan çıxarmaq üçün daim iş axtarışındadır. Elə adı kimi gözəl olan Pəri Abdullanın hər kəsidir. Bacısına qardaşdan çox valideyn olan Abdulla onun uğrunda hətta qurban getməyə hazırdır. O, Pərinin sevdiyi lələyi əldə etmək üçün yeganə ayaqqabılarından da keçməyə razı olur. Hər gecə balaca çarpayıda qol-boyun, ayaqları bir-birinə dolaşmış halda yatırlar. Bir gün bacı-qardaş ataları ilə birlikdə səhralıqdan keçərək Kabilə səfər edir. Pəri və Abdulla onları bir-birindən ayrı salacaq taledən xəbərsizdir. Bəzən insan əlini xilas etmək üçün bir barmağından keçməli olur.
Xalid Hüseyni nəsillər və qitələr aşaraq Kabildə başlayıb, Paris, San Fransisko və yunan adası Tinosa qədər gedib çıxan bir hekayə ilə kimliyimizi və həyatımızı müəyyən edən bağlılıqlardan bəhs edir. Müəllif əzizlərimizə qarşı rəftarımızı, etdiyimiz seçimlərin nəticələrini və ən yaxın hesab etdiyimiz kimsələrin ən gözlənilməz davranışlarını insanın daxilinə nüfuz edən bir müdriklik, dərinlik, uzaqgörənlik və mərhəmətlə araşdırır.

Xalid Hüseyni- VƏ DAĞLARDAN SƏDA GƏLDİ

valideyn olan Abdulla onun uğrunda hətta qurban getməyə hazırdır.

O, Pərinin sevdiyi lələyi

əldə etmək üçün yeganə ayaqqabılarından da keçməyə razı olur. Hər gecə balaca çarpayıda

qol-boyun, ayaqları bir-birinə dolaşmış halda yatırlar.

Bir gün bacı-qardaş ataları ilə birlikdə səhralıqdan keçərək Kabilə səfər edir. Pəri və

Abdulla onları bir-birindən ayrı salacaq taledən xəbərsizdir. Bəzən insan əlini xilas etmək

üçün bir barmağından keçməli olur.

Xalid Hüseyni nəsillər və qitələr aşaraq Kabildə başlayıb, Paris, San Fransisko və

yunan adası Tinosa qədər gedib çıxan bir hekayə ilə kimliyimizi və həyatımızı müəyyən

edən bağlılıqlardan bəhs edir. Müəllif əzizlərimizə qarşı rəftarımızı, etdiyimiz seçimlərin

nəticələrini və ən yaxın hesab etdiyimiz kimsələrin ən gözlənilməz davranışlarını insanın

daxilinə nüfuz edən bir müdriklik, dərinlik, uzaqgörənlik və mərhəmətlə araşdırır.

VƏ DAĞLARDAN SƏDA GƏLDİ

Paylaş

Bunu bəyən:

Bəyən Yüklənir.

Oxşar

Bir cavab yazın Cavabı ləğv et

Axtar

TANRIya təşəkkür…

Hə yenə o gün… Bir müddətdən bir təkrarlanan o gün… Yenə səssizlik,yenə qaranlıq. Ətrafda yalnız 2-3 evin işığı yanır. Kim bilir onlar niyə yatmır? Bəlkə dərdləri,bəlkə kədərləri var. Bəlkə də xoşbəxtlikdən sönmür işıqları. Baxıram qaranlıq evlərə deyirəm “nə yaxşı yatıblar”. Amma sonra da düşünürəm ki, bəlkə o qaranlıq evlərin də birində bir nəfər yata bilmir,səbəbli ya da səbəbsiz fərqetməz gözünə yuxu getmir. Mənim kimi… Bəlkə o qaranlıqların içərisinde də ağlamaqdan gözləri yanan bir nəfər pəncərənin qarşısında dayanıb ətrafı seyr edir, hər yerə baxır, hər şeyi düşünür, tanrıya dua edir. Mənim kimi… Deyə bildiyi və deyə bilmədiyi hər şeyi Allahla bölüşür. Günahsız, səhvsiz insan yoxdur. Buna görə də günahlarının bağışlanmasını istəyir. Fərqinde belə olmadığımız o qədər saysız günahlarımız var ki… Qınamayın o insanı, dəli deməyin, deməyin ki nə dərdin var ki, qınamayın ki gör necə günahları var ki yata bilmir. Yox… O insanın danışacağı kimsə yoxdu ətrafında və öz içindəkiləri yalnız gecələr Allaha danışır, ondan kömək istəyir, ona sığınır. Mənim kimi… Və bilirəm, bilirəm ki, o da yalnız bununla özünə rahatlıq tapır, bundan sonra üzü gülür. Çünki yalnız Allah insanları qınamır, O insanların sözünü kəsmədən onlara qulaq asır və əminəm hər şeydən çox əminəm ki, O insanları eşidir ve Ona sığınan hər kəsin dualarını qəbul edir… Ətrafa baxdıqca vaxtın necə keçdiyini hiss etmirsən. Çünki düşünüləcək o qeder şey var ki… Görəsən, ətrafımda gördüyüm bu evlərdəki yatmayan insanlar nə düşünür? çox maraqlıdı… Əslində düşündüklərim məni təkcə gecələr narahat etmir, sadəcə gəcələr daha da şiddətlənir. Hər gün metroda gedəndə düşünürəm. Qarşımdakı, yanımdakı insanları görüb beynimdə o qədər suallar yaranır ki… Görəsən bu insan nə düşünür deyə, görəsən onun nə dərdi var deyə. Hər kəsin üzündə bir aqresivlik oldugu bəllidi. Fikir verirəm, deyib-gülən, şən, pozitiv çox az insan var ki, onların da əksəriyyəti yaşca daha kiçik insanlardı-uşaqlar. Sanki böyüdükcə problemlərimiz də bizimlə bir böyüyür. Ya da yanılıram, sadəcə düşüncələrimiz dəyişir. Gecələr də bundan fərqli nələrsə düşünmürəm əslində. Yox hər gecə yox, yalnız O gecələr… Elə günlər olur ki, düşünmək istəyərsən düşünə bilməssən. Səndən asılı olmadan. Sadəcə yatmaq istəyərsən, elə bilərsən ki, səhər açılanda daha bu cür olmayacaqsan, hər şeyə fərqli, pozitiv yanaşacaqsan. Amma yox. Bax O gecə gəlib çatdığında gözlerinə yuxu getməz.pəncərədən baxıb yenə düşünersen. Bilirsiz nə? Yox bilməssiz, başa düşməssiniz məni. Oxuyub dəli demeyin, məsxərə etməyin. Menden deməkdi olduğu kimi bütün detallarıyla təsvir edə bilməsəm də, anlada bilməsəm də qoy deyim. Bəlkə bir qədər sakitlik tapar içim. Məsələn, bax elə indi bu gecə-saat 02:20 pəncərədən ətrafımdakı binalara, evlərə baxıb düşünürəm. Öz-özümə deyirəm, “bax mən indi yatmıram, yata bilmirəm yetərli səbəblərim olmasa da… Bəs görəsən başqa insanlar nə edirlər? Deyirəm, Aytən, bax indi kiminsə evində toydu, kiminsə evində yas. Kiminsə ən unudulmaz, xoş günüdü, amma kimsə ən əziz insanını itirib bəlkə də bugün. Biri sevdiyinə qovuşub, digəri isə ən doğma insanından kilometrlərlə uzaqda onu düşünür. Hansısa bir harınlamış varlının kababı itlərinə yedizdirdiyi bu gecə bir ana övladları ac yatdığı üçün fikir çəkir…Yağışlı bir gecədə birinin “evdə oturub yağışın ləzzətini gəzməklə, əylənməklə, islanmaqla çıxara bilmədiyi” üçün şikayət etdiyi halda biri bəlkədə başını yağışdan gizlədə biləcək bir sığınacaq axtarışındadı?! Biri ailəsinden bezər,şikayət edər, ancaq düşünməz ki, indi nə qədər insanın ailəyə, isti yuvaya ehtiyacı var… Neçə körpə, ata-ana sevgisindən məhrum insanlar indi yatağında göz yaşları axıdır. Düşündükcə sıxılıram, nəfəs ala bilmirəm sanki. Birdə deyirəm bax səndən başqa nə qədər yatmayan insan var, kimi kefdən, kimisi isə dərddən. Və öz-özümə deyirəm: “Çox şanslı insanam mən şükürlər olsun, Tanrım. Mənə bəxş etdiyin, mənə yaşatdığın, mənə nəsib etdiyin hər şey üçün, bütün sahib olduqlarım üçün şükürler olsun”. Bu dəfəlik düşündüklərim bu qədər. Gecəniz xeyrə Aytən Mahal

Ən son yazdıqlarım

TANRIya təşəkkür… 18/05/2015
İçəri şəhər 02/02/2015
Elif Şəfəq- İSKƏNDƏR 15/10/2014
Seselia Ahern- P.S. MƏN SƏNİ SEVİRƏM 15/10/2014
Elif Şəfəq- EŞQ 19/05/2014