Press "Enter" to skip to content

Rövşən Abdullaoğlu Bu şəhərdə kimsə yoxdur PDF

Vəzir tamahkar olduğu üçün bunu qəbul edir və öz-özünə deyir: – Burada heç kim yoxdur ki, məni görsün. Bu işi edəcyəm, xəzinəni ələ keçirdikdən sonra çobandan intiqamımı alacağam və onu öldürəcəyəm.

Bu Şəhərdə Kimsə Yoxdur

Bu şəhərdə kimsə yoxdur! İnsanlarla dolu kimi görsənir, ancaq başını çiyninə qoyub ağlayacağın biri yoxdur. Səni anlayacaq, yıxılanda əl uzadaraq səni qaldıracaq biri yoxdur. Bu şəhərdə milyonlarla insanın içində sən təksən, kimsəsiz və gözəgörünməz! Bütün şəhərlər də eynən bu cürdür. Ölkələr də elə şəhərlərdən təşkil olunduğuna görə nəticədə bütün bu dünyada sən təksən. –Qoca mənə tanış fikirləri elə içdən dedi ki, elə hesab etdim ki, düşüncələrimi oxuyur. Həqiqətən də, mən on beş il idi ki, bu şəhərdə kimsənin olmadığını hesab edirdim. Mənə elə gəlirdi ki, şəhərlər tamamilə boş və sakinsizdir. Və mən ucsuz-bucaqsız bir səhrada tənha yaşayıram..

376 pages, Paperback

First published January 1, 2016

Book details & editions
Loading interface.
Loading interface.

About the author

Rovshan Abdullaoglu
19 books 75 followers

People often ask me what I wanted to be as a child. Sometimes, they hurry to add “how lucky you became a writer!” In fact, I never really wanted to master a profession. I just had a strong desire to study and teach, to help people solve their social problems, to participate in the process of reforming society, to contribute to the life of young people. Until I decided where to start, I just kept learning.
I got my first degree from the University of Economics. But after four years of study, I realized that I could not achieve my goals as an economist. I became increasingly convinced that what people need most is a healthy philosophy of life and good literature. Thus, I went on to study theology, oriental studies, Eastern and Western philosophy at various universities around the world for nine years. Then I got a degree as a consulting gestalt therapy psychologist at the faculty of Psychological counseling at the Moscow Institute of Positive Technologies and Consulting. In short, I tried to acquire academic knowledge in areas that covered the universe, cognition, and the human inner world.
What is my hobby?
I believe this is a crucial question, the answer to which helps to get to know a person better. Two hobbies have mattered greatly to me since childhood: reading and sports. At the age of seven I started with Greco-Roman wrestling, the Soviet martial art called “sambo” and judo; later, these sports were joined boxing. I participated in competitions and came second in the international judo tournament Edinstvo (“Unity”) in 2011. Now, I continue training; this is my way of life.
When I grew older, I also became interested in travel. I carefully plan where to go. Everything I see on my trips gives rise to ideas for my works. To see, to know, to feel and then to create: this gives a special flavor to fiction. It comes to life and breathes, enriched by the impressions of the writer.
In the novel The Man on the Rails, there are several excerpts about the massacre in Srebrenica. When I went to Bosnia and Herzegovina, I visited Srebrenica, saw the cemetery with the victims’ graves, met and talked to witnesses.
When traveling in Ireland, I gathered interesting information for my intellectual-psychological detective novel, Abaddon.
The serial novel The Pathfinder tells about a life of African tribes far from modern civilization, a life full of struggle and deprivations but also of interesting traditions and ancient beliefs. This novel depicts wild African nature, the exciting events in the boundless savannah and the dense woods. Getting acquainted with Africa, the cradle of humanity, was so fascinating that I went back there more than once.
In December 2019, I visited Antarctica. The way there was hard; I traveled through Latin American countries. From the famous city of Ushuaia, nicknamed the edge of the world, I went to the land of ice. On the way, I made friends with the legendary Drake Strait. During the expedition to Antarctica I got acquainted with many international specialists, scientists, and researchers; saw the scientific activity of the polar stations, observed the unique fauna. I also had a chance to swim in the icy waters of the ocean, to dig a hole in the ice and spend the night there. These emotions and impressions were reflected in the novel Minus Zero, which consists of two parts. In this book, the heroic explorer Robert Scott, one of the first conquerors of the South Pole, and the young Norwegian geographer Linda narrate the dangers they faced in the land of ice and unveil some mysterious events taking place in polar stations.

What genres do I write in?

I began my work with scholarly and philosophical books. In 2010, my first book, Scientific Bases of Self-purification, was published. In it, I describe the factors of spiritual revival and personal decay, qualities of the soul and the shades of light and darkness it manifests.
In 2011, I translated and gave a broad explanation of one of Avicenna’s lates

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book
Write a Review

Friends & Following

Community Reviews

244 ratings 36 reviews
Search review text
Displaying 1 – 30 of 36 reviews

1 book 28 followers

( cox uzun reydi, umid edirem sona oxuyarsiz ve kitabi oxuyan varsa, fikirleri maraqlidir.)

bu kitab niye bele sevilir?

Duzu, kitabin adi xosuma gelse de, sirf dizayn baximindan diqqetimi cekmirdi, ancaq yuxaridaki suala cavab tapmaq ucun oxudugum bir kitab oldu. Ve dusunurem ki, bu sualin cavabini tapa bildim. Amma evvelce onu deyim ki, kitabin mueyyen hissesine qeder ona vereceyim xal 3 olacaqdi, cunki mene gore ele de maraq kesb etmirdi, hansi ki, bunun en baslica sebebi obrazlar idi. Kitabda coxlu obrazlar olsa da, sanki, her biri eyni idi ve dialoqlarin ekseriyyeti oxsar terzde yazilmisdi. Yani oxuyanda dialoqun hansi obrazin terzi oldugu bilinmir, ele bil, yazar obrazlari deyil ozunu danisdirmisdi kitab boyunca. Ekser obrazlar – ister esas obrazlar olsun, ister digerleri, hetta parkdaki adi qoca bele cox bezekli cumlelerden istifade edirdiler, esas da bas obraz Visam. Oglan elm, din, felsefe, psixologiya kimi bir cox movzulara yuksek seviyyede sahibdir ve bu, meni oxuduqca narahat etdi. Qeyd etdiyim kimi kitabda yazari daha cox gordum, neinki obrazlari. Bununla yanasi kitabin bolumleri bezen 3cu sexs terefinden, bezen obrazin dilinden neql olunurdu ve bu, meni casdirirdi. Hemcinin bir cox yerlerde ozumu roman deyil, hansisa sexsi inkisaf kitabi oxuyurmus kimi hiss etdim. Duzdu, kitabdaki demek olar ki, ekser fikirleri beyendim, heqiqeten cox gozel, alti xettlenesi idi ve dusunurem ki, coxlugun kitabi beyenmesi sirf bu fikirlere, kitabin psixoloji cehetden yaxsi olmasina goredir. Kitabda iki ferqli din gosterilse de, hekaye Hyustonda bas verse de, ister obraz, ister onlarin davranisi baximindan men Azerbaycanda kecdiyini dusundum, ne o xristian ab-hava yox idi, Islam dini onu basdirmisdi, ne de xaricde olduqlari hiss olunmurdu, bu baximdan niye gore xaricde cereyan edildiyi ve xarici adlardan istifade olunmasini anlamadim. Islam dini demisken, kitabda din movzusuna cox yer verilmisdi, ister Qurandan hisseler, ister de hedisler cox idi, bunlar verilen elave melumatlarla birlikde romanin deyerdim ki, 60%ni teskil edirdi, bunlar olmasaydi romanin 200 sehifelik bir hekayesi var idi.

4 bal vermeyimin baslica sebebi oz dilimizde oxudugum diger bizim yazarlarin kitablariyla muqayisede yazi terzi cox yaxsi idi ve qeyd etdiyim kimi fikirleri, cumleleri beyendim. Hemcinin fikrimin yaxsi terefe yonelmesine 2 sehne sebeb oldu – biri hebsxanadaki sohbet, diger ise bas obrazin aile munasibetleri. Bu yerler mene dogurdan tesir etdi. Yazar sevginin, kicik qaygi ve diqqetin nelere sebeb olacagini cox gozel catdirib.

Rövşən Abdullaoğlu “Bu şəhərdə kimsə yoxdur” PDF

Bu şəhərdə kimsə yoxdur! İnsanlarla dolu kimi görsənir, an­­caq başını çiyninə qoyub ağlayacağın biri yoxdur. Səni anla­ya­­caq, yıxılanda əl uzadaraq səni qaldıracaq biri yoxdur. Bu şə­­hərdə milyonlarla insanın içində sən təksən, kimsəsiz və gö­zəgörünməz! Bütün şəhərlər də eynən bu cürdür. Ölkələr də elə şəhərlərdən təşkil olunduğuna görə nəticədə bütün bu dün­ya­da sən təksən. –Qoca mənə tanış fikirləri elə içdən dedi ki, elə hesab etdim ki, düşüncələrimi oxuyur. Həqiqətən də, mən on beş il idi ki, bu şəhərdə kimsənin olmadığını hesab edirdim. Mənə elə gəlirdi ki, şəhərlər tamamilə boş və sakinsizdir. Və jkmən ucsuz-bucaqsız bir səhrada tənha yaşayıram.

Bu şəhərdə kimsə yoxdur kitabından sitatlar

İnsan nadir halda tək,
ancaq tez-tez tənha olur

Niyyətin pisliyi bərəkətin aradan getməsinə səbəb olar

Bəzən böyük hissləri kiçik sözlər də ifadə edir

İnsanlar ağılları ilə deyil, hissləri ilə yaşamaq istəyirlər. Bu mümkün olmayanda da başlayırlar iztirab çəkməyə.

Həyat çox gözəldir, onu biz özümüz bədbəxtliyin qara rənginə boyayırıq.

Qaçınılması mümkün olmayan şeydən qorxmaq özünü boşuna tükətməkdir

Əgər bir hadisə qəfildən, insan iradəsindən kənar baş verirsə, deməli, faydalıdır.

Bu şhrd heç kim yoxdur

Bir padşah vəzirinə deyir: – Sənin fikrincə, itin nəcisindən də pis bir şey vardırmı?

Vəzir bir az düşünür amma cavab tapa bilmir. Suala cavab tapmaq üçün padşahdan möhlət istəyir. O, şəhərdən qırağa çıxır. Səhrada qoyun otaran bir çobana rast gəlir.

Vəzir çobandan hal-əhval soruşur, onunla bir az söhbər edir. O, çobanın düşüncəli bir insan olduğunu görür. Ona görə də ürəyini çobana açır, şahın verdiyi sualı çobandan soruşmaq qərarına gəlir və əhvalatı ona danışıb deyir: – İndi mən alim bir insan axtarıram ki, şahın bu sualına cavab verə bilsin.

Çoban deyir: – Ey vəzir! Şah və onun cavabı o qədər də mühüm deyil. Səninlə daha önəmli bir məsələ haqqında danışmaq istəyirəm. Mən bu təpənin arxasında böyük bir xəzinə tapmışam. Gəl bir yerdə onu ələ keçirək və burada bir qəsr tikdirək. Ordu toplayaq və şahı taxtından salaq. Sən şah ol və mən də vəzir.

Vəzir bunları eşidən zaman ağlı başından çıxır, özünü itirir. O, deyir: – Xəzinə haradadır? Gedək, onu mənə göstər.

Çoban deyir: – Bu şərtlə qəbul edərəm ki, dilini üç dəfə mənim itimin nəcisinə sürtəsən.

Vəzir tamahkar olduğu üçün bunu qəbul edir və öz-özünə deyir: – Burada heç kim yoxdur ki, məni görsün. Bu işi edəcyəm, xəzinəni ələ keçirdikdən sonra çobandan intiqamımı alacağam və onu öldürəcəyəm.

Beləliklə, vəzir dilini itin nəcasətinə üç dəfə sürtür və soruşur: – İndi de görüm, xəzinə haradadır?

Çoban gülərək deyir: – İndi qayıt, şaha de ki, itin nəcisindən də pis və murdar olan, tamah və tamahkarlıqdır.

Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.