Konstantin Stanislavski: tarjimai holi, hissalari va asarlari

Stanislavskinin “sistemi” aktyorlara ifa zamanı “hissəni yaşamağı” öyrədərək səhnədə bədii həqiqətin inkişafına yönəldi. Əsasən ABŞ -da Realizm ilə tanınmasına baxmayaraq, Stanislavski bütün teatr növlərində tətbiq olunmaq üçün melodram, vodevil, opera və s. Rejissorluq və istehsal etməklə birlikdə bir sənət vahidi olaraq birlikdə çalışan aktyorlar ansamblı yaratmaq üçün sistemi inkişaf etdirdi. , gənc aktyorların sistemində təhsil aldığı bir sıra studiyalar təşkil etməyə başladı. Birinci MAT Studiyasında aktyorlara duyğularını təbii şəkildə ifadə etmək üçün öz xatirələrini istifadə etmələri tapşırıldı. Stanislavski tezliklə Duygusal Yaddaşdan istifadə edən və ya sui -istifadə edən aktyorların bəzilərinin isteriyaya verildiyini müşahidə etdi. Duyğu Yaddaşını aktyor dəstinin əsas vasitəsi kimi əsla rədd etməsə də, emosiyalara daha az drenaj yollarını axtarmağa başladı və nəticədə aktyorun təsəvvürünü və inancını mətnin öz şərtlərindən çox istifadə etdiyini vurğuladı. ağrılı xatirələr.

Constantin Stanislavski

Constantin Sergeyevich Stanislavski (Russian: Константин Сергеевич Станиславский ) (January 17 [O.S. 5 January] 1863 – August 7, 1938), was a Russian actor and theater director. His innovative contribution to modern European and American realistic acting has remained at the heart of mainstream Western performance training for much of the last century.

Building on the directorially-unified aesthetic and ensemble playing of the Meiningen company and the naturalistic staging of Antoine and the independent theater movement, Stanislavski organized his realistic techniques into a coherent and usable ‘system.’ [1] Thanks to its promotion and development by acting teachers who were former students and the many translations of his theoretical writings, Stanislavski’s ‘system’ acquired an unprecedented ability to cross cultural boundaries and developed an international reach, dominating debates about acting in the West. That many of the precepts of his ‘system’ seem to be common sense and self-evident testifies to its hegemonic success. Actors frequently employ his basic concepts without knowing they do so.

Stanislavski treated theater-making as a serious endeavor, requiring dedication, discipline and integrity, and the work of the actor as an artistic undertaking. Throughout his life, he subjected his own acting to a process of rigorous artistic self-analysis and reflection. His ‘system’ resulted from a persistent struggle to remove the blocks he encountered. His development of a theorized praxis—in which practice is used as a mode of inquiry and theory as a catalyst for creative development—identifies him as the first great theater practitioner.

Contents

• 1 Early life
• 2 Career
  • 2.1 The Moscow Art Theatre

  Stanislavski’s work was as important to the development of Socialist realism in the USSR as it was to that of psychological realism in the United States. [2] Many actors routinely identify his ‘system’ with the American Method, although the latter’s exclusively psychological techniques contrast sharply with Stanislavski’s multivariant, holistic and psychophysical approach, which explores character and action both from the ‘inside out’ and the ‘outside in’. [3] Stanislavski’s work draws on a wide range of influences and ideas, including his study of the modernist and avant-garde developments of his time (naturalism, symbolism and Vsevolod Meyerhold’s constructivism), Russian Formalism, Yoga, Pavlovian behaviorist psychology, James-Lange (via Ribot) psychophysiology and the aesthetics of Pushkin, Gogol, and Tolstoy. He described his approach as ‘spiritual Realism’. [4]

  Early life

  Stanislavski came from one of the richest families in Russia, the Alekseievs. [5] He was born Constantin Sergeievich Alexeiev; ‘Stanislavski’ was a stage name that he adopted in 1884 in order to keep his performance activities secret from his parents. [6] The prospect of becoming a professional actor was “unthinkable” for someone of his social class; actors had an even lower social status in Russia than in the rest of Europe, having only recently been serfs and the property of the nobility. [7] The Alexeievs were a prosperous, bourgeois family, whose factories manufactured gold and silver braiding for military decorations and uniforms.

  As a child, Stanislavski was exposed to the rich cultural life of his family; [8] his interests included the circus, the ballet, and puppetry. [9] Sergei Vladimirovich Alekseiev, Stanislavski’s father, was elected head of the merchant class in Moscow in 1877. That same year, he converted a building on his estate at Liubimovka into a theatre for the entertainment of his family and friends. [10] Stanislavski started, after his début performance there, what would become a life-long series of notebooks filled with critical observations on his acting, aphorisms, and problems. A second family theater was added to their mansion at Red Gates, on Sadovaia Street in Moscow, in 1881; their house became a focus for the artistic and cultural life of the city. That year, rather than attend university, Stanislavski began working in the family business. [11]

  Career

  Stanislavski as Othello in 1896.

  In 1885, Stanislavski studied at the Moscow Theater School, where students were encouraged to mimic the theatrical ‘tricks’ and conventions of their tutors. [12] Disappointed by this approach, he left after three weeks and instead went to study at the Maly Theatre, where he learned to rehearse well, appear fresh during performances, and extract energy from the other stage players, rather than the audience. However Stanislavski’s enlightenment came mostly from his encounter of Italian master actor Tommaso Salvini’s portrayal in Othello. Stanislavski thought Salvini was a “tiger of passion,” full of truthfulness, power, artistry, graceful movement and perfection. Stanislavski shaved his goatee and trimmed his moustache like Salvini and, at twenty-five, adopted the name Stanislavski, unsurprisingly similar to Salvini’s name. Stanislavski adored the realism of the design and costumery as well as the discipline of the rehearsal which is yet another example of Stanislavski extracting what he likes about certain theories and practices, and discarding the rest.

  Stanislavski began attaining a reputation throughout Moscow as a modern and innovative director with such productions as Uriel Acosta, Othello (where Stanislavski travelled to Venice for costumes and artifacts) and The Polish Jew. [13] In 1897, the Society had a slew of failed productions and unmotivated actors. It was then that critic, teacher and dramaturg Vladimir Nemirovich-Danchenko, conversed with Stanislavski for 18 hours about their problems with modern theater and their desire to create what would be known as the Moscow Art Theatre.

  The Moscow Art Theatre

  In 1897 he co-founded the Moscow Art Theatre (MAT) with Vladimir Nemirovich-Danchenko, but the theater began operations in 1898. The first production MAT produced was the critically acclaimed and previously censored Czar Fyodor by Alexei Tolstoy. Anton Chekhov’s The Seagull was also performed. Initially Chekhov did not grant Danchenko’s request to stage the play because he wanted a more experienced troupe to perform it. Stanislavksy beautified and innovated Chekhov’s script, and it created a stir with the audiences. In the view of one critic, “his detailed realism transformed the most commonplace scene into an orchestrated display of minute effects. something modern had been born.” [14] The MAT had created what became known as psychological realism. Psychological realism embodied hidden conflicts within relationships, which exposed that which is so embedded in everyday life. Chekhov never liked the rendition of his play, but the rest of the audience, and the rest of the world, responded very favorably to the work of the MAT. The MAT became known as the House of Chekhov as they produced Chekhov’s melancholic plays (though the playwright himself always insisted they were comedies) like Uncle Vanya, Three Sisters and The Cherry Orchard. The Moscow Art Theatre became a venerable institution and opened up classes in dance, voice and fencing. During the Russo-Japanese War, the group traveled to Germany and Eastern Europe, where they were so admired that one German playwright called them “artistic divinities.” Parades were made in their honor, as the Europeans never saw such brilliant theater. Upon returning to Russia, Stanislavski fell into an artistic crisis, where his acting and directing became erratic, as he professed his lack of fulfillment and inspiration. He went to Finland with his wife on vacation, and came back to give birth to his acting system that would change what it means to be an actor.

  Stanislavski’s ‘system’

  Stanislavski’s ‘system’ focused on the development of artistic truth onstage by teaching actors to “live the part” during performance. Despite being primarily known in The United States for Realism, Stanislavski developed the system to be applied to all forms of theater, directing and producing melodrama, vaudeville, opera, etc. In order to create an ensemble of actors all working together as an artistic unit, he began organizing a series of studios in which young actors were trained in his system. At the First Studio of MAT, actors were instructed to use their own memories in order to naturally express emotions. Stanislavski soon observed that some of the actors using or abusing Emotional Memory were given to hysteria. Although he never disavowed Emotional Memory as an essential tool in the actor’s kit, he began searching for less draining ways of accessing emotion, eventually emphasizing the actor’s use of imagination and belief in the given circumstances of the text rather than her/his private and often painful memories.

  Stanislavski’s ‘system’ is a systematic approach to training actors. This system is at some point different from but not a rejection of what he states earlier in affective memory. At the beginning, Stanislavski proposed that actors study and experience subjective emotions and feelings and manifest them to audiences by physical and vocal means—Theater language. While his System focused on creating truthful emotions and then embodying these, he later worked on The Method of Physical Actions. This was developed at the Opera Dramatic Studio from the early ‘30s, and worked like Emotion Memory in reverse. The focus was on the physical actions inspiring truthful emotion, and involved improvisation and discussion. The focus remained on reaching the subconscious through the conscious.

  Stanislavski survived the Russian Revolution of 1905 and the Russian Revolution of 1917, with Lenin apparently intervening to protect him. In 1918, Stanislavski established the First Studio as a school for young actors and wrote several works: those available in English translation include An Actor Prepares, Building a Character, Creating a Role, and the autobiography My Life in Art.

  Stanislavski always thought of his system as if it were a table of contents for a large book which dealt with all aspects of acting. His final work, now known as The Method of Physical Actions (see Stanislavski’s ‘system’), is in no way a rejection of his early interest in sense and affective memory. At no time did he ever reject the notion of emotion memory; he simply found other means of accessing emotion, among them the absolute belief in given circumstances; the exercise of the imagination; and the use of physical action.

  Legacy

  A portrait of Constantin Stanislavski by Valentin Serov.

  Stanislavski had different pupils during each of the phases of discovering and experimenting with a Universal System of acting. One such student, Ryszard Bolesławski, founded the American Laboratory Theatre in 1925. It had a tremendous impact on American acting, when one of Boleslawski’s students, Lee Strasberg, went on to co-found The Group Theater (1931-1940) with Harold Clurman and Cheryl Crawford, the first American acting company to put Stanislavski’s first discoveries into theatrical practice. Boleslawski had been in Stanislavski’s class when experimenting with Affective Memory. Stanislavski’s theory later evolved to rely on Physical Action inducing feelings and emotions.

  Among the actors who have employed Stanislavski’s System in some form are Jack Garfein, Jack Nicholson, Marilyn Monroe, James Dean, Marlon Brando, Montgomery Clift, Harvey Keitel, Steve McQueen, Paul Newman, Warren Beatty, Robert Duvall, Johnny Depp, Sidney Poitier, Jessica Lange, William Hurt, Dustin Hoffman, Robert De Niro, Al Pacino, Gene Hackman, Kevin Spacey, Jane Fonda, Henry Fonda, Benicio del Toro, Mark Ruffalo, Vincent D’Onofrio, Kate Winslet, Adrien Brody, Denzel Washington, Elizabeth Taylor, Hillary Swank, Anthony Hopkins, and Sean Penn.

  Sir John Gielgud said, “This director found time to explain a thousand things that have always troubled actors and fascinated students.” Gielgud is also quoted as saying, “Stanislavski’s now famous book is a contribution to the Theatre and its students all over the world.”

  Stanislavski’s goal was to find a universally applicable approach that could be of service to all actors. Yet he said of his System, “Create your own method. Don’t depend slavishly on mine. Make up something that will work for you! But keep breaking traditions, I beg you.”

  Stanislavski’s aim was to have all of his character’s performed as real as possible. He was well known for the realism of his plays.

  Fictional references

  Mikhail Bulgakov satirized Stanislavski through the character Ivan Vasilievich in his novel Black Snow (also called “The Theatrical Novel”). (It is no coincidence that Ivan Vasilievich was the name and patronymic of the notorious sixteenth-century czar Ivan the Terrible.) In Bulgakov’s novel, Ivan Vasilievich is portrayed as a great actor, but his famous acting “method” is held up as a farce, in fact often hindering actors’ performances through ridiculous exercises. Bulgakov’s cutting portrait of Ivan Vasilievich likely reflects his frustrating experiences with Stanislavski during the latter’s eventually aborted production of Bulgakov’s play A Cabal of Hypocrites in 1930-1936. While this depiction of Stanislavski is in stark contrast to most other descriptions, including those of Westerners who had met him, it should be noted that Bulgakov and Stanislavski were otherwise good friends.

  Significant students

  Notes

  1. ↑ Stanislavski began developing a “grammar” of acting in 1906; his initial choice to call it his System struck him as too dogmatic, so he preferred to write it as his ‘system’ (without the capital letter and in inverted commas), in order to indicate the provisional nature of the results of his investigations. Modern scholarship follows that practice. See Benedetti (1999, 169).
  2. ↑ Milling and Ley (2001, 2) and Carnicke (1998).
  3. ↑ Not only actors are subject to this confusion; Lee Strasberg’s obituary in The New York Times credited Stanislavski with the invention of the Method: “Mr. Strasberg adapted it to the American theatre, imposing his refinements, but always crediting Stanislavsky as his source” (Quoted by Carnicke 1998, 9). Carnicke argues that this “robs Strasberg of the originality in his thinking, while simultaneously obscuring Stanislavsky’s ideas” (1998, 9).
  4. ↑ The introduction to this article draws on the introductions and overviews in the following commentaries: Banham (1998), Benedetti (1989), Carnicke (1998), Counsell (1996), Innes (2000), Milling and Ley (2001).
  5. ↑ “If, in the United States one could be ‘rich as Rockefeller’, in Moscow the corresponding expression was, and is, ‘rich as Alekseiev'” (Benedetti 1999, 3).
  6. ↑ Benedetti (1999, 24). Benedetti explains that Stanislavski “inherited” his stage name from another amateur, Dr Mako:

  “a friend at Luibimovka, and an admirer, as he had been as a boy, of the ballerina Stanislavskaia. It was a safe name to adopt. Of Polish origin, it suggested humble status and was unlikely to be associated with one of Moscow’s most eminent bourgeois families.”

  References

  ISBN links support NWE through referral fees

  • Banham, Martin (ed.). 1998. The Cambridge Guide to Theatre. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0521434378
  • Benedetti, Jean. 1989. Stanislavski: An Introduction. Revised edition. Original edition published in 1982. London: Methuen. ISBN 0413500306
  • ———. 1998. Stanislavski and the Actor. London: Methuen. ISBN 0413711609
  • ———. 1999. Stanislavski: His Life and Art. Revised edition. Original edition published in 1988. London: Methuen. ISBN 0413525201
  • Braun, Edward. 1982. “Stanislavsky and Chekhov.” The Director and the Stage: From Naturalism to Grotowski. London: Methuen. ISBN 0413463001
  • Carnicke, Sharon M. 1998. Stanislavsky in Focus. Russian Theatre Archive Ser. London: Harwood Academic Publishers. ISBN 9057550709
  • Counsell, Colin. 1996. Signs of Performance: An Introduction to Twentieth-Century Theatre. London and New York: Routledge. ISBN 0415106435
  • Hagen, Uta. 1973. Respect for Acting. New York: Macmillan. ISBN 0025473905
  • Hobgood, Burnet M. 1991. “Stanislavsky’s Preface to An Actor Prepares.” Theatre Journal 43: 229-232. ISSN 0192-2882
  • Innes, Christopher (ed.). 2000. A Sourcebook on Naturalist Theatre. London and New York: Routledge. ISBN 0415152291
  • Merlin, Bella. 2007. The Complete Stanislavsky Toolkit. London: Nick Hern. ISBN 9781854597939
  • Milling, Jane, and Graham Ley. 2001. Modern Theories of Performance: From Stanislavski to Boal. Basingstoke, Hampshire and New York: Palgrave. ISBN 0333775422
  • Roach, Joseph R. 1985. The Player’s Passion: Studies in the Science of Acting. Theater:Theory/Text/Performance Ser. Ann Arbor: University of Michigan Press. ISBN 0472082442
  • Stanislavski, Constantin. 1936. An Actor Prepares. London: Methuen, 1988. ISBN 0413461904

  Credits

  New World Encyclopedia writers and editors rewrote and completed the Wikipedia article in accordance with New World Encyclopedia standards. This article abides by terms of the Creative Commons CC-by-sa 3.0 License (CC-by-sa), which may be used and disseminated with proper attribution. Credit is due under the terms of this license that can reference both the New World Encyclopedia contributors and the selfless volunteer contributors of the Wikimedia Foundation. To cite this article click here for a list of acceptable citing formats.The history of earlier contributions by wikipedians is accessible to researchers here:

  The history of this article since it was imported to New World Encyclopedia:

  Note: Some restrictions may apply to use of individual images which are separately licensed.

  Konstantin Stanislavski: tarjimai holi, hissalari va asarlari

  Konstantin Stanislavskiy (1863-1938) teatr direktori va aktyor bo’lib, ko’plab aktyorlik maktablarida mavjud bo’lgan talqin uslubini ishlab chiqish uchun tarixga kirdi. Bundan tashqari, u 1863 yilda tug’ilgan shahri bo’lgan Moskva badiiy teatrining asoschilaridan biri edi.

  Stanislavski teatr olamiga juda yoshligidanoq qiziqa boshladi. Shu manfaat uchun uning oilasi o’sha davrdagi rus madaniyatining eng muhim vakillari bilan bog’liq bo’lgan hal qiluvchi yo’l bilan hamkorlik qildi. Ko’p o’tmay, yosh Konstantin San’at va Adabiyot Jamiyati ajralib turadigan ba’zi teatr kompaniyalarini tuzishga qaror qildi.

  Ba’zi avangard harakatlariga qo’shilgandan so’ng, Stanislavski Moskva badiiy teatrini yaratishda ishtirok etdi. Ushbu kompaniya bilan u bir nechta muhim ishlarning premyerasini, shu jumladan Chexovning asarlarini namoyish etdi. Biroq, tez orada u mavjud bo’lgan tizimini takomillashtirish uchun yangi talqin tizimini izlay boshladi, u psixologik realizm etishmayotgan deb hisobladi.

  Ushbu qiziqishdan Stanislavskiy nomidagi sharhlash usuli tug’ildi. Ushbu uslubni o’rganish ba’zi nufuzli maktablarda, masalan u asos solgan Birinchi studiyada va keyinchalik AQShdagi Aktyorlar studiyasida o’qitila boshlandi. Bundan tashqari, u o’zining ehtiroslari bilan bog’liq bir nechta kitoblarning muallifi edi: teatr va ijro texnikasi.

  Biografiya

  Erta yosh va bolalik

  Konstantin Sergeyevich Alekseyev, dramaturgning haqiqiy ismi, 1863 yil 17-yanvarda dunyoda Moskvada (Rossiya) paydo bo’ldi. Uning oilasi yuqori sinfga mansub edi, chunki otasi to’qimachilik sanoatida muhim tadbirkor bo’lgan. Uning buvisi esa frantsuz aktrisasi Mari Varli edi.

  Alekseyevlar oilasi san’at homiylari to’garagi tarkibiga kirgan. Yosh Konstantinning uyiga Rossiya rassomlik sohasidagi iqtisodiy hissalari bilan tanilgan Milliy badiiy galereya yaratuvchisi, noshir Sabanichkov yoki Savva Morozov kabi Pavel Tretyakov kabi rus madaniy sahnasining taniqli vakillari tashrif buyurish odatiy hol edi.

  Alekseyev barcha san’at turlari orasida, uning sirklarda yoki Bolshoyda ijro etilishidan qat’i nazar, teatrga alohida moyil edi. Bu ehtiros yosh Konstantinga o’tdi, u musiqiy va teatr mashg’ulotlarini juda yoshligidan boshladi.

  Dastlabki yillarda Konstantin sog’lig’ida ba’zi muammolar bo’lgan. Biroq, ona g’amxo’rligi uni kuchli o’spiringa aylantirdi. Ta’kidlanganidek boy bo’lgan uning oilasi barcha bolalarning ilm olishi iloji boricha eng yaxshi bo’lishi uchun o’z mablag’larini ayamadi. Shunday qilib, rasmiy mashg’ulotlardan tashqari, barcha birodarlar tillarni, qilichbozlik va raqslarni o’rgandilar.

  Oilaviy muhit ijodkorlikni rivojlantirishga yordam berdi. Uydagi partiyalar, ayniqsa, otashinlar va Konstantinning o’zi targ’ib qilgan teatr tomoshalari bilan mashhur bo’ldi.

  Teatrdagi dastlabki tajribalar

  Xizmatda shuni ta’kidlash mumkinki, Stanislavskiyning birinchi aktyorlik tajribasi etti yoshida bo’lgan. Bu onasining tug’ilgan kunini nishonlashga bag’ishlangan kichik qismlar seriyasi edi.

  O’smirlik davrida, 1877 yilda Konstantinning otasi bolalarining iltimoslarini bajardi va o’z uyidagi omborni kichik teatr tomoshalariga aylantirdi. O’sha yili oilaning bir nechta a’zolari o’zlarining havaskor teatr kompaniyasini tuzishga qaror qilishdi: Alekseyevlar doirasi.

  Amakivachchalar, aka-ukalar va turli do’stlar rus vodiysi va operalarini ijro etishdi. Namoyishlarning birinchi qismida ular matematik va havaskor aktyor Lvov bilan hamkorlik qildilar, u rejissyor vazifasini bajargan.

  O’sha paytda, atigi 14 yoshida, Stanislavski aktyorlik taassurotlarini daftarga yozishni boshladi. Ushbu yozuvlarda u eng murakkab deb hisoblagan jihatlarini tahlil qildi va echimlarni topishga harakat qildi. Ushbu daftar ko’pchilikning birinchisi bo’ldi, chunki u 61 yillik biznesdagi tajribalarini yozishni davom ettirdi.

  Uning oilasi yaxshi turmush darajasiga ega bo’lishiga qaramay, Stanislavskiyni otasi ertalab o’z biznesida ishlashga majbur qildi. Peshindan keyin uning teatr kompaniyasiga bag’ishlangan.

  Maly teatri

  Stanislavski 1881 yilda Lazerev nomidagi Sharq tillari institutida rasmiy mashg’ulotini tugatgan. Ammo bu uning teatr faoliyatini tark etganligini anglatmaydi.

  Shunday qilib, bir necha yil davomida u yarim professional mahsulotlarni ishlab chiqaradigan Maly teatri tarkibida edi. Keyinchalik Stanislavski o’zining “universiteti” deb ta’riflagan ushbu teatrda u tabiiy aktyorlik va haqiqat, keyinchalik uning uslubining o’qiga aylanadigan jihatlar g’oyasi bilan qiziqdi.

  Boshqa tomondan, 1885 yilda u “Stanislavski” taxallusidan foydalanishni boshladi. Tanlov Doktor Markovga hurmat-ehtirom edi, u o’zini shunday chaqirgan juda iste’dodli havaskor aktyor.

  Rossiya Musiqiy Jamiyati

  O’sha paytda Stanislavskiyning maqsadi professional aktyor bo’lish edi. Xuddi shu 1895 yilda u Moskva teatr maktabiga o’qishga kirdi, ammo atigi uch hafta o’tib o’qishni tark etdi. U aks etar ekan, Konstantin markaz tomonidan taklif qilingan past darajadan hafsalasi pir bo’ldi, bu eski aktyorlik fokuslarini o’rgatish bilan cheklandi.

  Stanislavski uni topmasdan, teatrlashtirilgan tomosha mohiyatini aniqlay oladigan odamni topishga harakat qildi. Bu boradagi tadqiqotlari boshida u o’zining kundaliklaridan birida aktyorlik “grammatikasini” ishlab chiqdi.

  Keyingi yili, 1886 yilda, u Rossiya Musiqiy Jamiyatining Moskva shtab-kvartirasi rahbariyatining bir qismiga aylandi, shuningdek xazinachi etib saylandi. Ayni paytda u havaskorlik bilan harakat qilishni davom ettirdi va o’zini operaga bag’ishlashga qaror qilgani uchun pianino olishni o’rgandi.

  Biroq, uning vaqtining bir qismi harakat usullarini tahlil qilishga bag’ishlangan. Masalan, 1888 yilda u Parijga shahar konservatoriyasining o’qitish uslublarini kuzatish uchun borgan.

  San’at va adabiyotlar jamiyati

  O’sha yili Moskvaga qaytib kelgach, Stanislavski o’zining fortepiano o’qituvchisi, taniqli sahna rejissyori Fyodor Komissarjevskiy bilan birgalikda Moskva San’at va Adabiyot Jamiyatini tashkil etdi. Ushbu muassasani yaratish uchun zarur bo’lgan pul Stanislavskiyning o’zi tomonidan olingan.

  Muskovitlar jamiyatida u sahna direktori bo’lib ishlagan. Ushbu professional teatr kompaniyasining o’z shtab-kvartirasi bo’lmagan va uning maqsadi turli xil san’at mutaxassislari uning faoliyatida ishtirok etishidir. Bundan tashqari, ular o’z a’zolari uchun muntazam ravishda shoular taklif qilishni niyat qilishgan.

  Stanislavskiyning fikri shundaki, ushbu spektakllar o’sha paytdagi odatiy rus teatriga qaraganda ancha yuqori sifatga ega bo’lishi kerak edi. Bunga erishish uchun u Maly teatridagi sobiq hamkasblari, ham aktyorlar, ham rejissyorlar bilan hamkorlik qilishni so’radi.

  Ijobiy javob berganlar orasida Glikeriya Fedotova va uning eri Aleksandr Fedotov ham bor edi. Ikkinchisi Stanislavskiyga mashhur teatr asoslarini o’rgatdi.

  Stanislavski boshidanoq aktyorlari talqin qilish uslubini o’zgartirmoqchi edi. Xususan, u o’zini yolg’on deb hisoblagan aktyorlik nayranglarini yo’q qilishni va butun spektaklni voqelikni kuzatishga asoslashni xohladi.

  Shaxsiy hayot

  Mariya Perevozchikova Lilina taxallusi ostida Stanislavskiy bilan bir necha bor stollarni almashgan aktrisa edi. U yaxshi oiladan kelgan yosh ayol, taniqli notariusning qizi edi.

  U Ekaterinburgdagi Noble Maidens institutini tugatgan bo’lsa-da, Lilina o’z kasbini tanlashni tanladi: teatr.

  Stanislavski va Lilina 1889 yil 5-iyulda turmush qurdilar. Keyingi yil mart oyida ularning birinchi qizi Kseniya tug’ildi, u bir necha oy o’tgach kasallik tufayli vafot etdi. 1891 yilda ularning ikkinchi qizi Kira tug’ildi.

  yangi bosqichning boshlanishi

  Stanislavskiyning Moskva san’at va adabiyot jamiyatiga sodiqligi 10 yil davom etdi. Bu davrda uning aktyorlik mahorati juda rivojlandi va u o’sha davrning eng yaxshi ijrochilari bilan taqqoslandi. Uning ba’zi muhim rollari Anani Yakovlevning rollari edi Achchiq taqdir Aleksey Pisemski esa Mahrsiz kelin.

  1897 yilga kelib kompaniya Moskva madaniy sahnasida o’zini namoyon qildi. Tanqidchilar uning ijodkorligi va uning mahsulotlarining realizmini ta’kidladilar. Aynan o’shanda Stanislavski kariyerasida yangi qadam tashlashga qaror qildi.

  Moskva badiiy teatri

  Stanislavski yangi kompaniya yaratish g’oyasi bilan Vladimir Nemirovich-Danchenkodan uchrashuv o’tkazish uchun taklif oldi. Ushbu obro’li dramaturg Stanislavskiy boshqarganiga o’xshash Moskva Filarmoniyasining teatr maktabining direktori edi.

  Nemirovich-Danchenko va Stanislavski umumiy ravishda Rossiyadagi teatrning ahvolidan norozi edilar. Xuddi shu tarzda, ular teatrning yangi turini yaratish istagi bilan o’rtoqlashdilar, ularda yuqori darajadagi prodyuserlik va talqin mavjud. Bundan tashqari, ular buni odamlar uchun qulay bo’lishini xohlashdi, chunki ular bu ta’lim vositasi bo’lishi kerak deb hisobladilar.

  O’n to’rt soat davom etgan uchrashuvda, ikki kishi ushbu yangi turdagi teatrning asoslari qanday bo’lishi kerakligi haqida kelishib oldilar: aktyorlarning ajoyib tarkibi, ular yaxshi ish sharoitlariga ega ekanligi va aktyorlik uslubi ezgu va munosib maqsadlarni aks ettiradi. .

  Uchrashuv natijasi o’zlarining tegishli kompaniyalarini birlashtirilishi bo’ldi: “Barchaga arzon” Moskva san’at teatri.

  Birinchi yig’ilishlar

  Yangi kompaniyaning hayotining birinchi yilidagi faoliyati bosh aylantiradi. Shunday qilib, 1898 yil oktyabrdan keyingi yilning dekabriga qadar o’n sakkiz xil mahsulot namoyish etildi. Ulardan birinchisi, Tsar Fyodor Ivanovich, bu unga jamoatchilik tomonidan ma’qullandi. Sakkizinchisi bilan, Chaqmoq Chexovning o’ziga xos uslubini namoyish etishiga imkon berdi.

  Premyerasidan oldin Chaqmoq, kompaniya uchta kiyinish mashqlaridan tashqari sakson soat davomida mashq qildi. Ushbu holat vaqt uchun mutlaqo yangi edi, shuning uchun ham bir nechta belgi bo’lgan ish uchun bo’lgani kabi. Tanqidiy qabul juda ijobiy bo’ldi, ammo moliyaviy jihatdan bu muvaffaqiyatsizlikka uchradi.

  Texnik domen

  Istisnolardan tashqari, Stanislavski va Nemirovich-Danchenko birgalikda boshqargan kompaniya tomonidan taqdim etilgan asarlar jamoatchilik va tanqidchilar bilan muvaffaqiyat qozondi. Yuqorida aytib o’tilganlardan tashqari, ular Ibsen, Gorki, Shekspir, Tolstoy yoki Molyerning ba’zi asarlarini va boshqalarni sahnalashtirdilar.

  Stanislavski rejissyorlikdan tashqari, spektakllarda aktyor sifatida qatnashgan Vaniya amaki, Xayoliy bemor, Bir oy dalada, Yuliy Tsezar, Uchta opa-singil Y Otello. Ushbu ishlarning barchasida tarjimon katta texnik mahorat ko’rsatdi. Bundan tashqari, u sahna rejissyori sifatida har qanday turdagi muammolarga echim topishda ulkan imkoniyatlarni namoyish etdi.

  Pedagog sifatida ishlang

  Stanislavski Badiiy teatrdagi ishidan tashqari muhim pedagogik ishlarni ham olib borgan. Ushbu ishning avj nuqtasi tarixga “Stanislavski usuli” nomi bilan kirgan “jismoniy harakatlar usuli” ni yaratish bo’ladi.

  1906 yilda Finlyandiyada yozgi ta’til paytida dramaturg o’z vaqtini aktyorlar uchun qo’llanma loyihasini yozishga sarfladi. To’rt yil o’tgach, u bir yillik ta’til oldi va Italiyaga Tommaso Salvini va Eleanora Duse aktyorlik uslubini kuzatish uchun ko’chib o’tdi, ularning tabiiy harakat uslubi uning ba’zi nazariyalariga ilhom berdi.

  Dastlab Stanislavskiy tatbiq etishga intilgan usullar aktyorlar tomonidan, hatto Badiiy teatrda ham yaxshi qabul qilinmadi. Ikki ishlab chiqarishda samaradorligini ko’rsatgandan keyin ham, Hamlet Y Bir oy dalada, tarjimonlarning aksariyati qiziqish bildirmadi.

  Uning g’oyalarini rad etganligi sababli Stanislavskiy Badiiy teatrni tark etish xavfi Nemirovich-Danchenkoni o’z uslubini kompaniyaning rasmiy ish uslubiga aylantirishga rozi bo’lishiga olib keldi.

  Ushbu g’alabadan so’ng Stanislavski o’z uslubini o’rgatish uchun turli xil tizimlarni ishlab chiqdi. Eng taniqli aktyorlar bunga qarshi bo’lganligini bilgan dramaturg ushbu tadqiqotlarni yosh avlodlarga topshirdi. Uning aktyorlik tizimiga o’rgatilgan birinchi joy Birinchi studiya edi.

  Rossiya inqilobi

  1917 yildagi Rossiya inqilobi Badiiy teatr spektakllarini bir muddat to’xtatib qo’ydi. Dastlab yangi hukumat uni podshohlik davri vakili bo’lgan muassasa deb bildi.

  Ammo 1922 yilda kompaniyaga Parij va AQShga ikki yillik gastrol safari uchun ruxsat berildi.Har ikki mamlakatda Stanislavski tomonidan taqdim etilgan asarlar katta muvaffaqiyat bilan qabul qilindi. Bundan tashqari, Qo’shma Shtatlarda yashagan teatr direktori Richard Boleslavskiy mamlakatda ushbu uslub bo’yicha kurslarni o’qitishga ruxsat so’ragan. Uning shogirdlari orasida Li Strasberg ham bor edi.

  Sovet Ittifoqiga qaytib kelgach, Stanislavski kompaniya uchun yagona javobgar bo’ldi, chunki Nemirovich-Danchenko mamlakat tashqarisida gastrol safari paytida edi. Bu holat 1925 yilgacha davom etdi, bu davrdan Stanislavski foydalanib, Badiiy teatrga yangi turtki berdi va uni yangi Sovet haqiqatiga moslashtirdi.

  So’nggi yillar

  1928 yilda uning usuli to’liq o’rnatilib, Badiiy teatrning 30 yilligi nishonlandi. Bayram paytida Stanislavski sahnada yurak xurujiga uchradi. Zo’ravonlik nafaqat aktyorlik karerasini tugatishni anglatdi, balki uni ikki yil davomida Frantsiya va Germaniyada sog’ayib ketishga majbur qildi.

  Biroq, bu uning ishlashni to’xtatganligini anglatmaydi. Stanislavski ushbu davrdan foydalanib, kitoblaridan birini yozishni boshladi: Aktyorning o’zi ustida ishlashi.

  1933 yilda Rossiyaga qaytib kelganida, dramaturg deyarli butunlay uyida ishlagan: u o’z kitobini yozishni davom ettirdi, aktyorlar bilan yangi spektakllar uchun mashq qildi va 1935 yildan buyon Katta teatrda yosh rejissyorlar va aktyorlarga dars berdi.

  Konstantin Stanislavski 1938 yil 7-avgustda Moskvada vafot etdi. Ammo uning usuli dunyoning turli burchaklarida o’qitishda davom etdi.

  HissalariStanislavskiy aktyorlik va teatrga

  Stanislavski universal teatrning asosiy figuralaridan biri hisoblanadi. Uning asosiy hissasi – ko’rgan xatolarini tahlil qilib, yaratgan harakat usuli. Uning tizimi nafaqat teatr olamida qo’llanilgan, balki bugungi kunda ham kino aktyorlari orasida keng tarqalgan.

  Stanislavskiy uslubining kaliti uning so’zlaridan olinishi mumkin. Shunday qilib, dramaturg asosiy fikrni takrorlar edi: “Kichik spektakllar yo’q, faqat kichik aktyorlar”.

  U erdan u aktyorlarga xarakterlarini va motivatsiyasini tushunishda yordam beradigan ettita savolni tuzdi: Men kimman? Men qayerdaman? Soat nechchi bo’ldi? Men nima istayman? Men buni xohlaganim uchunmi? Istagan narsamni qanday qilib olaman? va xohlagan narsamga erishish uchun nimani engishim kerak?

  O’qitish va o’rganish

  Stanislavskiyning aktyor va rejissyor sifatida iste’dodi uning davrida keng tan olingan bo’lsa-da, uning teatr olamiga qo’shgan asosiy hissasi o’qituvchilik sohasida. Dramaturg birinchi bo’lib aktyorlik texnikasini takomillashtirish uchun ijrochi bajarishi kerak bo’lgan qadamlarni tuzib chiqadigan tizim yaratdi.

  Stanislavskiy uchun teatr rivojlanishi va o’zini yangilashi uchun aktyorlar va aktrisalarning ushbu ta’limotlarni olishlari juda zarur edi.

  Ishlashni o’rganish

  Stanislavski o’z uslubini ishlab chiqishdan oldin ko’p yillar davomida o’sha davrning aktyorlik texnikasini o’rgangan. Daftarlariga to’plangan ushbu tahlillarni o’zlari juda muhim hissa deb hisoblashlari mumkin.

  1906 yilda dramaturg katta shaxsiy inqirozni boshdan kechirdi. Shunday qilib, u sakkiz yil davomida juda ko’p dam olmagan holda ishlagan, uning yaqin do’stlaridan biri Savva Morozov o’z joniga qasd qilgan va Chexov vafot etgan.

  Natijada, Stanislavski aktyor sifatida o’z ijodini his qilishni to’xtatdi. O’ziga ko’ra, uning chiqishlari juda ko’p texnikaga ega, ammo ichki tuyg’ularsiz mexanik bo’lib qoldi. Oxir oqibat, u tomoshabinlar bilan gaplashadigan hech narsasi yo’q deb o’ylardi.

  O’sha yozda u 14 yoshidan beri yozgan barcha daftarlarini olib, Finlyandiyaga ta’tilga chiqishga qaror qildi. Ushbu davr mobaynida u o’zining qo’llanmasini amaldagi qo’llanma uchun yozishni boshladi. Bu uning usulining mikroblari bo’lgan, shuningdek, talqin qilish amaliyotini chuqur tahlil qilgan.

  Stanislavskiy usuli

  Stanislavskiyning maqsadi aktyorga uning ijodidan maksimal darajada foydalanishga imkon beradigan tizimni taklif qilish edi. Gap “hissiy san’at” qonunlariga rioya qilish haqida edi, shunda har bir ijrochi o’sha paytda tushunilganidek, daholarga faqat maksimal ilhom daqiqalarida saqlanib qoladigan darajaga yetadi.

  Stanislavskiy usuli deb nomlangan ilmiy ishlash nazariyasini ta’minlashga harakat qildi. Unda ijodiy ishning yakuniy natijasi chetda qolib, barcha natijalarni ushbu natijani keltirib chiqaradigan sabablarga qaratilishi kerak.

  Shunday qilib, aktyor yoki aktrisa o’z rollarini “ijro etish” bilan cheklanib qolmasligi kerak, aksincha ular o’zlarining ehtiroslari va hissiyotlari bilan yashab, ularning xarakteriga “aylanishi” kerak.

  Agar kerak bo’lsa, rejissyor yordamida aktyor asarning markaziy mavzusini juda aniq bilishi kerak. U erdan Stanislavski tomonidan “o’ta ob’ektiv” deb nomlangan g’oyaviy va ijodiy maqsad taklif etiladi. Hissiyotlar texnikasi deb nomlangan aktyor tomoshabinga haqiqiy, ishonchli va chinakam hissiyotlarni ko’rsatishi kerak.

  Usul shuningdek, aktyor o’zining xarakteridagi his-tuyg’ularni namoyon qilishi va his qilishi uchun bir qator mashqlarni tavsiya qiladi. Ushbu mashqlar improvizatsiya, tasavvur, har qanday kutilmagan vaziyatga munosabat va o’zingizni og’zaki ifoda etishda aniqlik qobiliyatini oshirishga mo’ljallangan.

  Birinchi studiya

  Uning tizimi allaqachon rivojlanib, Stanislavski 1912-1924 yillarda yosh aktyorlar va rejissyorlarni tayyorlash uchun bir qator studiyalarni yaratishga ko’maklashdi. Ulardan birinchisi, nomidan ko’rinib turibdiki, Birinchi studiya edi.

  Talabalar orasida Mixail Chexov, Yevgueni Vaytangov va Richard Boleslavski ajralib turdi. Ikkinchisi bu usulni Qo’shma Shtatlarga yoyish uchun mas’ul bo’lgan.

  Boleslavskiyning AQShdagi shogirdlaridan biri Li Strasberg edi, u 1947 yildan boshlab dunyodagi eng taniqli aktyorlik maktabi bo’lgan aktyorlar studiyasini boshqargan. Anne Bancroft, Marlon Brando, Jeyms Din, Bredli Kuper, Robert de Niro, Al Pachino va Pol Nyuman singari aktyor va aktrisalar, boshqalar qatorida o’tdilar.

  O’yinlar

  Stanislavski hayotining so’nggi yillarini izohlash va natijalarni nashr etish bo’yicha tadqiqotlarini yakunlash bilan o’tkazdi. Uning birinchi kitobi edi San’atdagi hayotim (1924) va ikkinchisi Aktyor tayyorlanadi (1936). O’limidan so’ng, 1938 yilda uning so’nggi kitobi nashr etildi: Aktyorning belgi ustida ishlashi.

  San’atdagi hayotim

  Ushbu asar Stanislavskiyning o’zi yozgan avtobiografik yozuvdir. Dastlab, u Moskva badiiy teatri bilan Qo’shma Shtatlarda gastrolda bo’lganida olgan komissiya edi.

  Asar birinchi bo’lib 1924 yilda Bostonda nashr etilgan. Keyinchalik Stanislavski matnni qayta ko’rib chiqib, o’z vatanida nashr etdi. Kitob to’rt qismdan iborat: Badiiy bolalik; Badiiy yoshlar; Badiiy o’spirinlik va badiiy kattalar.

  Aktyorning belgi ustida ishlashi

  Tajribaning ijodiy jarayonida aktyorning o’zi ustida ishlashi 1909 yilda Stanislavski ushbu kitobni yozishni boshlaganda tanlagan sarlavha edi. Qisqartirilgan ism bilan ish faqat yozuvchini vafotidan keyin, uni yozishni boshlaganidan o’ttiz yil o’tgach ko’rdi.

  Stanislavski ushbu kitob bilan teatr pedagogikasi haqidagi trilogiyasini yopishga intildi. Shu sababli, matnda uning avvalgi ikkita asarida keltirilgan ba’zi dalillar ko’rsatilgan va ularni ba’zi amaliy holatlar bilan izohlangan.

  Ushbu misollar uning Moskva badiiy teatrida ishlagan vaqtida uchta ishidan olingan: Aqlli bo’lishning baxtsizligi Aleksandr Griboyedov tomonidan, Otello Uilyam Shekspir va Inspektor Nikolay V. Gogol tomonidan.

  Adabiyotlar

  1. Lopes, Alberto. Konstantin Stanislavski, barcha aktyorlar uchun muqarrar ma’lumotnoma. Elpais.com saytidan olingan
  2. Orgaz Konesa, Mariya Kontsepsiyon. Stanislavskiy usuli. Redteatral.net saytidan olindi
  3. EcuRed. Konstantin Stanislavskiy. Ecured.cu saytidan olingan
  4. Biography.com muharrirlari. Konstantin Stanislavskiyning tarjimai holi. Biography.com saytidan olindi
  5. Mur, Soniya. Konstantin Stanislavskiy. Britannica.com saytidan olingan
  6. Bredford, Veyd. Stanislavskiy aktyorlik tizimi. Liveabout.com saytidan olindi
  7. Nyu-York kino akademiyasi. Stanislavski 7 bosqichda: Stanisklavskiyning 7 ta savolini yaxshiroq tushunish. Nyfa.edu-dan olingan

  Konstantin Stanislavski

  Konstantin Sergeyeviç Stanislavski (Rus: Константин Сергеевич Станиславский) (17 yanvar [O.S. 5 Yanvar] 1863 – 7 Avqust 1938), Rus aktyor və teatr rejissoru idi. Müasir Avropa və Amerikanın realist aktyorluğuna etdiyi yenilikçi töhfə, ötən əsrin çox hissəsində Qərbin əsas performans təlimlərinin mərkəzində qalmışdır.

  Meiningen şirkətinin rejissorluq baxımından birləşdirilmiş estetik və ansambl oyununa və Antuan və müstəqil teatr hərəkatının natüral quruluşuna əsaslanan Stanislavski, öz realist texnikalarını tutarlı və istifadəyə yararlı bir “sistem” halına gətirdi. [1] Keçmiş tələbələr olan aktyor müəllimlərin təşviqi və inkişafı və nəzəri yazılarının çoxsaylı tərcümələri sayəsində Stanislavskinin sistemi, mədəni sərhədləri aşmaq üçün misli görünməmiş bir qabiliyyət əldə etdi və Qərbdə aktyorluq mövzusunda mübahisələrə üstünlük verən beynəlxalq miqyasda inkişaf etdi. Onun “sistem” inin bir çox hökmünün sağlam düşüncə kimi göründüyü və öz-özünə aydın olduğu, onun hegemonik uğuruna dəlalət edir. Aktyorlar tez -tez əsas anlayışlarını bilmədən istifadə edirlər.

  Stanislavski teatr sənətinə fədakarlıq, nizam-intizam və dürüstlük tələb edən ciddi bir cəhd kimi baxdı və aktyorun işini bir sənət işi kimi qiymətləndirdi. Ömrü boyu öz aktyorluğunu ciddi bədii özünü təhlil və əks etdirmə prosesinə məruz qoydu. Onun “sistemi”, qarşılaşdığı blokları çıxarmaq üçün inadkar bir mübarizə nəticəsində ortaya çıxdı. Onun praktikanın yaradıcı inkişafın katalizatoru kimi bir araşdırma və nəzəriyyə üsulu olaraq istifadə edildiyi nəzəriyyəli bir praktikanı inkişaf etdirməsi onu ilk böyük teatr praktikantı kimi tanıdır.

  Stanislavskinin əsərləri SSRİ -də sosialist realizminin inkişafı üçün ABŞ -dakı psixoloji realizm qədər vacib idi. [2] Bir çox aktyor müntəzəm olaraq öz “sistemini” Amerika Metodu ilə eyniləşdirir, baxmayaraq ki, sonuncu psixoloji üsullar, Stanislavskinin xarakteri və hərəkəti həm “daxildən”, həm də “xaricdən” araşdıran çoxşaxəli, vahid və psixofiziki yanaşması ilə kəskin ziddiyyət təşkil edir. [3] Stanislavskinin əsəri, dövrünün modernist və avanqard inkişaflarını (naturalizm, simvolizm və Vsevolod Meyerholdun konstruktivizmi), Rus Formalizmi, Yoga, Pavlov davranışçı psixologiyası, James-Lange (daxil olmaqla) geniş təsir və fikirlərə əsaslanır. Ribot) psixofiziologiyası və Puşkin, Qoqol və Tolstoy estetikası. Öz yanaşmasını ‘mənəvi realizm’ olaraq xarakterizə etdi. [4]

  Erkən həyat

  Stanislavski, Rusiyanın ən varlı ailələrindən biri olan Alekseyevlər ailəsindən idi. [5] Constantin Sergeevich Alexeiev anadan olub; ‘Stanislavski’, performans fəaliyyətini valideynlərindən gizli saxlamaq üçün 1884 -cü ildə qəbul etdiyi bir səhnə adı idi. [6] Peşəkar aktyor olmaq perspektivi, öz sosial təbəqəsindən olan biri üçün “ağlasığmaz” idi; aktyorlar Rusiyada Avropanın qalan hissəsindən daha aşağı sosial statusa sahib idilər, çünki bu yaxınlarda serf və zadəganların mülkü idi. [7] Alekseyevlər, fabriklərində hərbi bəzəklər və geyimlər üçün qızıl və gümüş örgüler istehsal edən firavan, burjua ailəsi idi.

  Uşaqlıqda Stanislavski ailəsinin zəngin mədəni həyatına məruz qaldı; [8] maraqları arasında sirk, balet və kukla teatrı var idi. [9] Stanislavskinin atası Sergey Vladimiroviç Alekseyev 1877 -ci ildə Moskvada tacir sinfinin rəhbəri seçildi. Elə həmin il Liubimovkadakı mülkünü ailənin və dostlarının əyləncəsi üçün bir teatra çevirdi. [10] Stanislavski, oradakı debüt çıxışından sonra, aktyorluğu, aforizmləri və problemləri ilə bağlı tənqidi müşahidələrlə dolu bir ömür boyu dəftərlər seriyasına çevriləcək. 1881 -ci ildə Moskvanın Sadovaya küçəsindəki Red Gatesdəki malikanəsinə ikinci bir ailə teatrı əlavə edildi; evləri şəhərin bədii və mədəni həyatı üçün bir mərkəz halına gəldi. Həmin il Stanislavski universitetə ​​getmək əvəzinə ailə biznesində işləməyə başladı. [11]

  Karyera

  1885 -ci ildə Stanislavski, Moskva Teatr Məktəbində oxudu, burada şagirdlərin müəllimlərinin teatr hiylələrini və ənənələrini təqlid etməyə təşviq edildi. [12] Bu yanaşmadan məyus olaraq üç həftə sonra ayrıldı və əvəzinə Maly Teatrına getdi, burada yaxşı məşq etməyi, tamaşalar zamanı təzə görünməyi və tamaşaçılardan çox digər səhnə oyunçularından enerji almağı öyrəndi. Lakin Stanislavskinin maariflənməsi, əsasən, italyan ustad aktyor Tommaso Salvini -nin obrazı ilə qarşılaşmasından qaynaqlanır. Otello. Stanislavski, Salvininin həqiqət, güc, sənətkarlıq, zərif hərəkət və mükəmməlliklə dolu bir “ehtiras pələngi” olduğunu düşünürdü. Stanislavski keçisini qırxdı və Salvini kimi bığlarını kəsdi və iyirmi beş yaşında Salvini adına bənzərsiz şəkildə Stanislavski adını qəbul etdi. Stanislavski, dizayn və geyim realizminə və məşq intizamına heyran idi, bu da Stanislavskinin müəyyən nəzəriyyələr və təcrübələr haqqında bəyəndiyini çıxarmasının və qalanlarını atmasının başqa bir nümunəsidir.

  Stanislavski kimi istehsalları ilə müasir və yenilikçi bir rejissor olaraq bütün Moskva daxilində bir şöhrət qazanmağa başladı Uriel Acosta, Otello (burada Stanislavski kostyumlar və əsərlər üçün Venesiyaya getdi) və Polşalı yəhudi. [13] 1897 -ci ildə Cəmiyyətdə uğursuz prodüserlər və motivasiyasız aktyorlar çox idi. Məhz o zaman tənqidçi, müəllim və dramaturq Vladimir Nemiroviç-Danchenko, Stanislavski ilə 18 saat söhbət edərək müasir teatrla problemləri və Moskva İncəsənət Teatrı olaraq bilinən şeyi yaratmaq istəkləri haqqında danışdı.

  Moskva İncəsənət Teatrı

  1897-ci ildə Vladimir Nemiroviç-Danchenko ilə birlikdə Moskva İncəsənət Teatrını (MAT) qurdu, lakin teatr 1898-ci ildə fəaliyyətə başladı. MAT-ın istehsal etdiyi ilk əsər tənqidçilər tərəfindən bəyənilən və əvvəllər senzura edildi. Çar Fyodor müəllif Aleksey Tolstoy. Anton Çexovun Qağayı də ifa edildi. Əvvəlcə Çexov Danchenkonun səhnəyə çıxmaq istəyini təmin etmədi, çünki daha təcrübəli bir truppanı ifa etmək istədi. Stanislavksi Çexovun ssenarisini gözəlləşdirdi və yenilik etdi və tamaşaçılar arasında böyük səs -küy yaratdı. Bir tənqidçinin fikrincə, “onun detallı realizmi ən adi səhnəni kiçik effektlərin orkestrin nümayişi halına gətirdi . müasir bir şey doğuldu.” [14] MAT psixoloji realizm kimi tanınan şeyi yaratmışdı. Psixoloji realizm, gündəlik həyatda bu qədər çox olanı ortaya qoyan münasibətlərdəki gizli münaqişələri təcəssüm etdirir. Çexov heç vaxt öz oyununun ifasını bəyənməmişdi, amma qalan tamaşaçılar və dünyanın qalan hissəsi MAT -ın işinə çox müsbət cavab vermişdi. MAT Çexovun melanxolik pyeslərini hazırladıqları üçün Çexov Evi olaraq tanındı (baxmayaraq ki, dramaturqun özü həmişə komediya olduğunu israr edirdi) Vanya dayı, Üç bacı və Albalı bağı. Moskva İncəsənət Teatrı hörmətli bir müəssisəyə çevrildi və rəqs, səs və qılıncoynatma dərsləri açdı. Rus-Yapon müharibəsi zamanı qrup Almaniyaya və Şərqi Avropaya səyahət etdi və orada heyran qaldılar, bir alman dramaturqu onları “bədii tanrı” adlandırdı. Paradlar onların şərəfinə edildi, çünki avropalılar belə parlaq teatr görməmişdilər. Rusiyaya qayıtdıqdan sonra, Stanislavski sənətkarlıq böhranına düşdü, burada aktyorluq və rejissorluq, yerinə yetirmədiyini və ilham almadığını dilə gətirdi. Tətildə həyat yoldaşı ilə birlikdə Finlandiyaya getdi və aktyor olmağın mənasını dəyişdirəcək aktyorluq sistemini dünyaya gətirmək üçün geri qayıtdı.

  Stanislavskinin “sistemi”

  Stanislavskinin “sistemi” aktyorlara ifa zamanı “hissəni yaşamağı” öyrədərək səhnədə bədii həqiqətin inkişafına yönəldi. Əsasən ABŞ -da Realizm ilə tanınmasına baxmayaraq, Stanislavski bütün teatr növlərində tətbiq olunmaq üçün melodram, vodevil, opera və s. Rejissorluq və istehsal etməklə birlikdə bir sənət vahidi olaraq birlikdə çalışan aktyorlar ansamblı yaratmaq üçün sistemi inkişaf etdirdi. , gənc aktyorların sistemində təhsil aldığı bir sıra studiyalar təşkil etməyə başladı. Birinci MAT Studiyasında aktyorlara duyğularını təbii şəkildə ifadə etmək üçün öz xatirələrini istifadə etmələri tapşırıldı. Stanislavski tezliklə Duygusal Yaddaşdan istifadə edən və ya sui -istifadə edən aktyorların bəzilərinin isteriyaya verildiyini müşahidə etdi. Duyğu Yaddaşını aktyor dəstinin əsas vasitəsi kimi əsla rədd etməsə də, emosiyalara daha az drenaj yollarını axtarmağa başladı və nəticədə aktyorun təsəvvürünü və inancını mətnin öz şərtlərindən çox istifadə etdiyini vurğuladı. ağrılı xatirələr.

  Stanislavskinin “sistemi” aktyorların təliminə sistemli bir yanaşmadır. Bu sistem bir nöqtədə daha əvvəl duyğu yaddaşında dediklərini rədd etməkdən fərqlənir. Əvvəlcə Stanislavski aktyorlara subyektiv duyğu və duyğuları öyrənməyi və yaşamağı və fiziki və vokal vasitələrlə – Teatr dili ilə tamaşaçılara göstərməyi təklif etdi. Onun sistemi həqiqət duyğularını yaratmağa və sonra bunları təcəssüm etdirməyə yönəlsə də, daha sonra Fiziki Hərəkətlərin Metodu üzərində çalışdı. 30 -cu illərin əvvəllərindən Opera Dramatik Studiyasında hazırlanmış və əksinə Duyğu Yaddaşı kimi işləmişdir. Diqqət, həqiqət duyğusuna ilham verən fiziki hərəkətlərə, improvizasiya və müzakirəyə aid idi. Şüur vasitəsilə bilinçaltıya çatmağa diqqət qaldı.

  Stanislavski 1905 -ci il Rus İnqilabından və 1917 -ci il Rus İnqilabından sağ çıxdı, görünür Lenin onu qorumaq üçün müdaxilə etdi. 1918 -ci ildə Stanislavski Birinci Studiyanı gənc aktyorlar üçün bir məktəb olaraq qurdu və bir neçə əsər yazdı: İngilis dilində tərcümədə olanlar da var. Bir aktyor hazırlaşır, Xarakter qurmaq, Rol yaratmaqvə avtobioqrafiya Sənətdə Həyatım.

  Stanislavski həmişə öz sistemini aktyorluğun bütün aspektlərindən bəhs edən böyük bir kitabın məzmun cədvəli kimi düşünürdü. Onun son işi, indi kimi tanınır Fiziki hərəkətlər üsulu (bax Stanislavskinin “sisteminə”), heç bir şəkildə məna və təsirli yaddaşa olan erkən marağını rədd etmək olmaz. Duyğu yaddaşı anlayışını heç vaxt rədd etməmişdir; o, sadəcə emosiyalara daxil olmaq üçün başqa vasitələr tapdı, bunlar arasında müəyyən şərtlərə olan mütləq inam; təxəyyülün həyata keçirilməsi; və fiziki hərəkətlərin istifadəsi.

  Miras

  Stanislavskinin Universal Aktyorluq Sistemini kəşf etmə və sınaqdan keçirmə mərhələlərinin hər birində fərqli şagirdləri var idi. Belə şagirdlərdən biri olan Ryszard Bolesławski, 1925-ci ildə Amerika Laboratoriya Teatrını qurdu. Boleslawskinin tələbələrindən biri olan Lee Strasberg, Harold Clurman ilə birlikdə Theatre Theatre (1931-1940) qurmağa başladığı zaman Amerika aktyorluğuna böyük təsir göstərdi. və Stanislavskinin ilk kəşflərini teatr praktikasına qoyan ilk Amerika aktyor şirkəti Cheryl Crawford. Boleslawski, Affektiv Yaddaşla təcrübə apararkən Stanislavskinin sinfində idi. Stanislavski nəzəriyyəsi daha sonra hissləri və duyğuları yaradan Fiziki Fəaliyyətə güvənmək üçün inkişaf etdi.

  Stanislavski Sistemindən bir növ istifadə edən aktyorlar arasında Jack Garfein, Jack Nicholson, Marilyn Monroe, James Dean, Marlon Brando, Montgomery Clift, Harvey Keitel, Steve McQueen, Paul Newman, Warren Beatty, Robert Duvall, Johnny Depp, Sidney Poitier , Jessica Lange, William Hurt, Dustin Hoffman, Robert De Niro, Al Pacino, Gene Hackman, Kevin Spacey, Jane Fonda, Henry Fonda, Benicio del Toro, Mark Ruffalo, Vincent D’Onofrio, Kate Winslet, Adrien Brody, Denzel Washington, Elizabeth Taylor, Hillary Swank, Enthony Hopkins və Sean Penn.

  Sir John Gielgud, “Bu rejissor, aktyorları həmişə narahat edən və şagirdləri valeh edən min şeyi izah etməyə vaxt tapdı” dedi. Gielgud, “Stanislavskinin indi məşhur olan kitabı bütün dünyada Teatra və şagirdlərinə bir töhfədir” deyərək alınır.

  Stanislavskinin məqsədi bütün aktyorlara xidmət edə biləcək universal tətbiq olunan bir yanaşma tapmaq idi. Yenə də Sistem haqqında dedi: “Öz metodunuzu yaradın. Mənim metodumdan asılı olmayın. Sizin üçün işləyəcək bir şey hazırlayın! Ancaq ənənələri pozmağa davam edin, yalvarıram”.

  Stanislavskinin məqsədi bütün xarakterlərini mümkün qədər real şəkildə ifa etmək idi. O, əsərlərinin realizmi ilə məşhur idi.

  Uydurma istinadlar

  Mixail Bulgakov, romanında İvan Vasilieviç obrazı vasitəsilə Stanislavski satira etdi Qara Qar (“Teatr romanı” da adlanır). (Təsadüfi deyil ki, İvan Vasilieviç XVI əsrin məşhur çarı İvan Dəhşətliin adı və atasının adı idi.) Bulgakovun romanında İvan Vasilieviç böyük aktyor kimi göstərilir, lakin onun məşhur aktyorluq “üsulu” kimi farz, əslində tez -tez gülünc məşqlərlə aktyorların çıxışına mane olur. Bulgakovun İvan Vasilieviçin kəsilmiş portreti, ehtimal ki, Bulqakovun pyesinin sona çatan istehsalı zamanı Stanislavski ilə yaşadığı sinir bozucu təcrübələrini əks etdirir. Münafiqlər Cəbəli 1930-1936-cı illərdə. Stanislavskinin bu təsviri, onunla tanış olmuş qərblilərin təsvirləri də daxil olmaqla, digər təsvirlərin əksəriyyətindən tam fərqli olsa da, Bulgakov və Stanislavskinin başqa cür yaxşı dost olduqlarını qeyd etmək lazımdır.

  Əhəmiyyətli tələbələr

  • Vsevolod Meyerhold

  Related posts:

  1. Azrbaycan tarixi 2ci cild
  2. Bədii ədəbiyyatda şəhid anası obrazı
  3. Hüseyinzadə rüfət lətif
  4. Investisiyaların tnzimlnmsi