Unutmağa kimsə yox” yaxud Kamal Abdullanın 3D labrinti – NARGİS

Yolla gedən olmasa bilinməz
Bilinməz gəlir bu yol, ya gedir.
Bir dünyaya sal məni, İlahi,
İki üstəgəl iki beş edir.

Kamal abdulla unutmağa kimsə yox

Kulis.az Kamal Abdullanın şeirlərini təqdim edir.

Unutmağa kimsə yox

Mәnә deyәn gәrәk nә olub axı,
Nә çabalayırsan, söylә, nә xәbәr.
Sәn çәtin tapasan axtardığını,
Sәn axtardığını itirmәyiblәr.

Nәlәr arzuladıq, nәlәr qazandıq,
Hәlә nәlәri dә itirәcәyik.
Yollara sarılıb biz dә uzandıq,
Hara gәlib çatdıq belә tәlәsik?

De mәnә varmıydın, ya bәlkә yoxdun?
De mәnә, yuxudu bәlkә bu dünya?
Bu bulaq suyunda sәnmiydin axdın?
Bu bulud apardı sәni haraya?

Vaxt gәlir, hәr şeyin yetişir sonu,
Bu nәydi qurtardı, yox oldu, getdi?
Bu da bir hәyatdı, oynadıq onu,
Bu da bir oyundu, yaşadıq bitdi.

Yollar getdi üzü dağa,
Yoxuşlar enişlәrdәn çox.
Kimsә yox xatırlamağa,
Unutmağa da kimsә yox.

Səni mən unutmaram

Məni daha gözləmə, bu da bir işdi –
doğuldum, yaşadım dünyada.
Məni daha gözləmə –
gözləmə dünyaya gələn
gəldiyinə qayıda.

Səni mən unutmaram –
xatirən
ən naməlum dumanlara
bürünəcək.
Səni mən unutmaram –
Ana bətninə qədər
unutmadıqlarım tək.

Məni daha gözləmə,gəlib yığılma
səni görməyən gözlərimə.
Səni mən unutmaram
Səni mən unutmara1m,
Məni daha gözləmə.

İki üstə gəl iki

Yolla gedən olmasa bilinməz
Bilinməz gəlir bu yol, ya gedir.
Bir dünyaya sal məni, İlahi,
İki üstəgəl iki beş edir.

Yaratdığın dünyalar hesabsız,
Mənim burda nə işim var idi?!
Yaratdığın bir başqa dünyada
Mənə bircə yer tapılar idi.

Rəhm et, məgər çoxmu şey istədim?!
Heç olmadı bunca bir həqiqət.
Bu zavallı dünyada yaşamaq
Məşəqqətdi, İlahi, məşəqqət…

Yaxınlıqda bir Allah varmıdır?!
Heç olmasa səsimi eşitsin.
Bir dünyaya sal məni, İlahi,
İki üstəgəl iki beş etsin.

İz ləpirdən əvvəl qabaqda neynir?!

Hamı bir-birinə oxşayır necə,
Sözlər də, üzlər də eynən həməndir.
Necə də səhərə oxşayır gecə,
Necə də göy üzü həmən həməndir

Ləpirlər yol boyu eyni ölçüdə,
Qəbirlər qazılır yenə torpağa.
Yenə güc qalmayıb bircə əlçim də,
Yenə ümid qaçıb gedib uzağa.

Yenə o göy üzü, yenə o səma,
Səmaya dikilən baxışlar eyni.
Yenə gəldi izim çıxdı qarşıma,
İz ləpirdən əvvəl qabaqda neynir?!

Hamı bir-birinə oxşayır necə,
Arzular eyni, diləklər eyni…
Hər şey təzədən başlayır necə,
Ruhlar eyni, ürəklər eyni…

Necə göy üzü qabar-qabardır,
Min il, milyon ildi həməndir həmən.
Göy üzündə yenə həmən quşlardır,
Həmənki yağışdır yerə tökülən.

İz ləpirdən əvvəl qabaqda neynir?!
Kimə lazım idi əyri rəsmimiz?!
Yenə qoca Allah göydə deyinir,
Yenə sözəbaxmaz uşaqlarıq biz.

Haralara gətirəcək bizi bu yol?!

Qorumadıq özümüzü, nəfsimizi,
İnanmıram saxlayacaq izimizi.
Nə biz yolu tanıyırıq, nə yol bizi!
Haralara gətirəcək bizi bu yol?!

Hər tərəfi uçurumdu, sıldırımdı,
Bilmək olmur sonu yoxdu, bir addımdı?!
Elə bil ki, göydən düşdü, ildırımdı,
Haralara gətirəcək bizi bu yol?!

Qan var bunun dönüşündə, gedişində,
İtib-batıb bu dünyanın gərdişində.
Bu yol özü əzab dolu, dərd içində…
Haralara gətirəcək bizi bu yol?!

İldırım tək o göründü gözümüzə,
Əlvida da deməyəcək bir gün bizə.
Yox olacaq, arxasınca gəzə-gəzə
Haralara gətirəcək bizi bu yol?!

Su pərisi

Nəhayət baxışın mənə dəyəndə,
Nəhayət tanıdıq bir-birimizi.
O uzaq dənizin dibsizliyində
Sən su pərisiydin, su pərisi.

Artıq yorulmuşuq çevrilmələrdən,
Sən də mənim kimi göylər gəzmisən.
Sonsuz ölmələrdən, dirilmələrdən
Bezmişəm. Əlbəttə, sən də bezmisən.

Bax neçənci dəfə yenə öləndə
Unutduq dünyanın hər bir şeyini.
Ancaq unutmadıq sən də, mən də
O uzaq dənizin yosun iyini.

Səni tanıyan tək xatırladım mən
İlk dəfə dənizdən çıxdığım anı.
Dəniz arxamdaydı, hənirtisindən
Duyurdum mən onun həyəcanını.

Nə idi dünyanın o vaxtkı adı,
Unutdum sehr idi bu, tilsim idi?!
Sən su pərisiydin, bu yadımdadı,
Sən su pərisiydin, bəs mən kim idim?!

Allahım,sən mənim ürəyimdəsən

Uzaq ulduzlardan süzülən işıq
sənin işığın…
uca ucalıqlar məskənin sənin,
Allahım, sən mənim
Ürəyimdəsən!

Həyat ətirlisən, həyat nəfəsli,
Soyuq əsrlərin qaranlığında
Sən elə sən idin
elə o vaxtdan,
Allahım, sən mənim
Ürəyimdəsən!

Nəfəsin var etdi
varlığı yoxdan –
məni yaratdın.
Hardasan axtarır bütün beyinlər,
Allahım, sən mənim
Ürəyimdəsən!

Sən məni görməzsən,
yüksəkliyindən
yer üstə yeriyib kiçilmişəm mən.
Elə qaçarsan ki,
gərəkliyindən
Hamı şübhə edər varlıqsanmı sən?
Allahım, sən mənim
Ürəyimdəsən!

Peşmançılıq

Allah, sənin sevdiklərin
Qırıb-çatdı bir-birini.
Allah, sənin seçdiklərin
Daş qəlbli adamlardı.

Hər şey itirdi sehrini,
İtirdi ilk qəlibini.
Kim kimə saldı mehrini,
Kim kimə satdı qəlbini?

Allah, sənin adamların
Beyni yüklü, qəlbi tüklü.
Yaşadılar harın-harın
Fasiləsiz və sürəkli.

Axı sənə üz tutmamış
Bir addım da atılmadı.
Onda niyə qarış-qarış
Satıldı, dünya qalmadı

Bəlkə sənin xəbərin var –
Nələr oldu bu dünyada,
İstər ağla, istər yalvar –
Nə bir kimsə, nə bir adam.

Daimi bir qorxudayıq,
Alınıbdı nəfəsimiz –
Bəlkə sənin yuxundayıq,
Allah, sənin yuxunuq biz?

• Qardaş Türk Əməkdaşlıq Təşkilatlarının rəhbərləri bir araya gəldi
• Azərbaycan Rəssamlar İttifaqı sərgilər açacaq
• Əlibaba Məmmədovun xatirə gecəsi təşkil olunacaq

“Unutmağa kimsə yox” yaxud Kamal Abdullanın 3D labrinti – NARGİS

Elon Musk qeyd edib: “40 il əvvəl Pong oyunu var idi; iki xətt və bir nöqtədən ibarət oyun. 40 il sonra indi isə milyonlarla insanın eyni anda oynadığı fotoaparat reallığımda 3D oyunlar yaradılır. Belə getsə gələcəkdə reallıqla oyunları ayırd edə bilməyəcik. Bu məntiqi davam etdirsək yaşadığımız dünya simulyasiyadan başqa bir şey deyil, bizim reallıqda yaşamaq şansımız milyardda birdir”.

Kamal Abdullanın əsərlərində qurduğu postmodern 3D labrint gerçəyin müxtəlif variantlarda simulyasiyaları ilə doludur. Xüsusilə “Unutmağa kimsə yox” romanında Bəhram kişinin mağaradakı ruh ilə yaşadığı hadisələr zinciri buna nümunədir. Kamal Abdulla labrinti iç-içə keçmiş 3D labrintlərdən ibarətdir. Ədib zehnimizdə yaratdığı simulyasiyalarla oxucunu çaşdırır. Onu fərqli fəzalarda var edib, yox edir. Gerçəklə qurğu ayırd edilmir.

Əsərin ana süjetini F.Q. adlı gənc tədqiqatçının oxuna bilməyən sirli Çiçəkli yazını oxumaq üçün kəndə gəlməsi təşkil edir. Bir növü ruhuma tanış olan tədqiqatçı obrazı əsəri ilk oxumağa başladığım anlardan ürəyimdə özünə yer etdi. F.Q. mənə tanış mühitdən gəlirdi. Elə işlədiyim qurumdan.

Bilindiyi kimi, “Unutmağa kimsə yox. ” romanının əsas qəhrəmanı F.Q. kəndə gələndə bu mühitlə fiziki olaraq əlaqəli təsvir olunmasa da, sonralar Bəhram dayının çoban papağına bənzəyən evininin qarşısında oturub xəyal dünyasında cövlan edəndə mənəvi cəhətdən artıq bu dünyayla bütünləşdiyini görürük.

Kamal Abdulla üslubuna xas olan zamanın çoxfunksiyalılığını bu romanda açıq-aydın görürük. Əsər gah keçmişi, gah modern dövrü özündə ehtiva edən ssenarilərin film kadrı kimi reallaşdığı səhnələrlə zəngindir. Buradaki obrazlar sadəcə real zamanda deyil, ruhsal olaraq da bu zaman-məkan dəyişimini hiss edə bilirlər. Bu məqamlar oxucunu əsərin mərkəzinə çəkə bilir. Obrazların hisləri oxucuya tanış gəlməyə başlayır. Oxucu bir anda obrazlaşır. Derrida‟nın differans (devingenlik, sahə, boşluq) anlayışıyla yazardan qalan boşluq oxucu ilə doldurulur. Romanda sadə detalların təsvirinə geniş yer ayrılıb. Müəllifi uzunçuluqla günahlandıranların əksinə, qeyd etmək yerinə düşər ki, postmodern əsərlər gündəlik həyatın sıravi detallarını əhəmiyyətli hesab edirlər. Rosenaunun da, dediyi kimi: “Yataq otağında baş verib bitənlər də, döyüş sahələrində və hökumət saraylarında olanlar qədər əhəmiyyət qazanar” .

Nümunə olaraq “qara ağac” obrazını göstərə bilərik. Bəhram kişinin qəlbinin ən dərinliklərində duyduğu mağaranın ruhu, çiçəkli yazıya toxunanların nəsibinin ölüm olması faktı Kamal Abdulla üslubuna xas magik məzmunu özündə ehtiva edir. Xalqın nümayəndələrinin sehirli olaraq qəbul etdiyi yer ilə bağlı baş verən hadisələr zinciri romandakı magik realizm ünsürlərini özündə ehtiva edir. Bütün bu hadisələr rasional dünyada baş verir. Romanda reallıq və fövqəl reallıq iç-içədir.

Əski inam sistemi ilə sıx bağlı olan, qədim mifoloji təfəkkür sistemində qarağacı kəsənin xeyir tapmayacağı göstərilir.“Azərbaycan türklərinin müqəddəs saydığı bəzi ağaclara isə həm də şəfavericilik, övliyalıq və s. kimi sifətlər aid olunur. (Sakral statuslu bu ağaclar (dağdağan, qarağac, nar, palıd, əncir, çinar)dir”.

Romandakı Qaraağacdan, Vəng dağına qədər təsvir olunan hər şey dərin mənanı ehtiva edir.

“Bu da Çiçəkli yazı. Bu da həyatın əsl mənası” -F.Q.nin Vəng dağındakı yazılı daşları təsviri son dərəcə maraqlıdır.

Romanda Günortac adlı şəhərin təsviri isə diqqətimi Naxçıvana çəkdi. Günortac məsələsinə Kamal Abdulla yaradıcılığında tez-tez rast gəlirik: “”Dansökülən”ə lüğətlərdə rast gəlmək olmur. Dansökülən – Günortac – Qürub assimmetriyası insanın ilkin keçmişindən ayrılma yollarını, insanın öz inkişafının müəyyən mərhələlərini, tarixi məqamları inikas etdirir. Bu inkişaf yolunda insanlara “insanlıq dərsi” keçilir, şəxsiyyətdə insani keyfiyyətlər yaranır.

Günortacda baş verən hadisələr romanda parellel dünyaların təsviri ilə bağlı ən uğurlu hissədir. Orada bu günün çiçəkli yazısının başlanğıcına dair gerçəklər gizlənir.

Unutmağa kimsə yox…” romanında Kamal Abdulla belə maraqlı yanaşmalarla çıxış edir. Molla Güləlinin diliylə verdiyi “Zevsin şıltaqlığı. Peley ilə Fetidanın toy mərasiminə dəvət. Heranın təkidi və Poseydonun onun tərəfini tutması”. hissəsi buna ən gözəl nümunədir. Postmodern mətinlərin intertektuallığa müraciəti daha qəti və çoxdur.

Ulrich Broich, klassik ədəbiyyat məhsullarında da indiki vaxtda intertekstuallıq qaydasından sıxlıqla faydalanan Laurence Sterne qədər faydalanmış olanların varlığına diqqət çəkir.

Dekonstruksiyaçıların fikrincə, əgər mətn öz ötəsində bir şeyə göndərmə edirsə, bu göndərmənin əvvəli sonu başqa bir mətnə göndərmə olacağının qənaətindədirlər. Eynilə göstəricilərin başqa göstəricilərə göndərmə olacağı kimi mətnlər də başqa mətnlərə göndərmələr edir. Dekonstruksiyaçılar, müəyyən bir kəsişmə nöqtəsini işarələyən, dayanmadan genişləyən belə bir şəbəkəni intertekstuallıq adlandırırlar. Dekonstruksiya 1967-ci ildə Derridanın üç mətninin nəşri ilə fəlsəfi ədəbiyyata daxil edilmişdir

Bu kəsişmələr F.Q –nin Stiks çayı il bağlı Patriarxla danışığı zamanı ortaya çıxır. Və romana yunan mifologiyasının ən məşhur hekayəsi daxil olur. Kentavr Xironun Stiks çayının qaranlıq sularına içdiyi andla şaxələnir. Qaf dağına ordan Qafqaz sıra dağlarına aşır. Hətta F.Q nə vaxtsa Patriarxın da Stiks çayının sahilində olduğunu düşünür.

“F.Q. Patriarxın sözlərini bir daha xatırladı: “ Bu yazının qanadlarında Stiks çayına qədər getmək olar”. Bu sözlərin əsl mənası heyrət içində qalmış və matı-qutu qurumuş F.Q.-yə hələ indi əyan oldu. “Patriarx Stiks çayının sahilində olub, hökmən olub”.

Fizikadakı parelel dünyalar qavramı kimi, romanda parelel dünyalar mövcuddur. Bu parelel dünyalar əsərdəki obrazların özünəməxsus olaraq yaradılır. Mətn içində mətn yazılır. ”İngiliscədə “multiverse” yəni çoxlu kainat olaraq da qəbul edilən paralel kainat, bir-birindən fərqli və müşahidə edilə bilər kainatların fərziyyə olaraq cəmi mənasını verir.

Yəni teleskoplar vasitəçiliyi ilə müşahidə etdiyimiz bildiyimiz kainat 93 milyard işıq ili genişliyindədir. Lakin, paralel kainat fərziyyəsinə görə; müşahidə etdiyimiz kainat çoxlu kainatın çox kiçik bir qisimi vəziyyətində qalır.

Çoxlu kainat sonlu və sonsuz var ola biləcək bütün kainatların fərziyyə olaraq bir bütünüdür. Eyni zamanda var olan hər şeyi (bütün məkan, zaman, maddə və enerji ilə birlikdə fizika qanunları və fiziki dəyişmələri) içində əhatə edər”.

Romanda: “Özünü yorma deyirəm. Parlel dünyalara həqiqətən inanırsansa.

-İnanıram.-F.Q. bu dəfə yavaş səslə Patriarxa az qala yavarırmış kimi: “neçə dəfə deyərlər?!” pıçıldadı”

-İnanırsan. Mən də, bax onu deyirəm, inanırsan. Çox gözəl o zaman Molla Güləli danışan rəvayətin bir başqa dünyada baş verdiyinə də inanmalısan. Afrodita, Gözəl Yelena-burda.Bu dünyada!Hera və hakimiyyət isə o biri, parelel dünyaların hansındasa. Yaxud əksinə. ”.

© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!

Kamal abdulla unutmağa kimsə yox

Xalq yazıçısı Kamal Abdullanın “Unutmağa kimsə yox” romanı Almaniyada nəşr olunub. Bu barədə kitabın redaktoru və ön sözünün müəllifi Orxan Aras məlumat verib. O, bildirib ki, indiyədək Almaniyada Kamal Abdullanın “Yarımçıq əlyazma”, “Sehrbazlar dərəsi” romanları türkoloq K.Hermann tərəfindən alman dilinə tərcümə edilərək Pem-Epubli nəşriyyatında işıq üzü görüb.

Unikal.org xəbər verir ki, Orxan Aras ön sözdə kitabın almanca təqdimatı üçün bunları yazıb: “Unutmağa kimsə yox” Azərbaycanın tanınmış yazıçısı Kamal Abdullanın 2011-ci ildə nəşr olunan və postmodern yanaşma ilə qələmə aldığı romandır. Əsər müstəqil bir roman kimi qəbul edilsə də, əvvəllər dərc olunmuş “Yarımçıq əlyazma” və “Sehrbazlar dərəsi” romanları ilə bir zəncir halqası kimi bağlıdır. Yazıçının mifoloji konsepsiyalardan və nağıl elementlərindən – Qarağac, Çiçəkli yazı, Vəng dağı, İşıq saçan daş kimi fantastik məkan və elementlərdən istifadə etməsi romanı bənzərsiz edir. Alman oxucular bu romanla birlikdə fərqli məkanlar, fərqli zamanlar içində yaşayan dəyişik bir dünyanın qapısından içəri addım atacaqlar. Kamal Abdulla özünəməxsus üslubu, canlı təsvirləri və tarixə fərqli bir pəncərədən baxışı ilə dünya ədəbiyyatında xüsusi yer tutur. Şübhə etmirəm ki, alman oxucuları bu fərqi tez bir zamanda görəcək və Kamal Abdullanın əsrarəngiz dünyasına maraqla baxacaqlar”.

Kitabın rəssamı Soltan Soltanlıdır. Kitab dünyanın ən böyük veb saytlarında, xüsusən “Amazon“da satışa təqdim olunur.