Vsevolod Meyerhold: Tərcümeyi-hal, Yaradıcılıq, Karyera, şəxsi Həyat

Meyerhold continued his theatrical innovations in 1907-1917, while working with imperial theaters in St. Petersburg, producing classical plays in an innovative manner, and staging works of controversial contemporary authors like Fyodor Sologub, Zinaida Gippius, and Alexander Blok. In their plays Meyerhold tried to return to acting in the traditions of Commedia dell’arte, rethinking them for the contemporary theatrical reality. His theoretical concepts of the “conditional theater” were elaborated on in his book On Theater in 1913.

МЕЙЕРХО́ЛЬД

МЕЙЕРХО́ЛЬД Все­во­лод Эмиль­е­вич (наст. имя и фам. Карл Ка­зи­мир Тео­дор Мей­ер­гольд) [28.1(9.2).1874, Пен­за – 2.2.1940, Мо­ск­ва], рос. ак­тёр, ре­жис­сёр, те­ат­раль­ный дея­тель, нар. арт. Рес­пуб­ли­ки (1923). Из се­мьи круп­но­го ви­но­за­вод­чи­ка, лю­те­ра­ни­на. В 1895 при­нял пра­во­сла­вие и вы­брал при кре­ще­нии имя лю­би­мо­го пи­са­те­ля В. М. Гар­ши­на. Не окон­чив юри­дич. ф-т Моск. ун-та, в 1896 по­сту­пил на 2-й курс Муз.-дра­ма­тич. уч-ща Моск. фи­лар­мо­нич. об-ва в класс Вл. И. Не­ми­ро­ви­ча-Дан­чен­ко . По окон­ча­нии уч-ща в 1898 во­шёл в труп­пу толь­ко что соз­дан­но­го МХТ (Ва­си­лий Шуй­ский и Гроз­ный – «Царь Фё­дор Ио­ан­но­вич» и «Смерть Ио­ан­на Гроз­но­го» А. К. Тол­сто­го, принц Ара­гон­ский – «Ве­не­ци­ан­ский ку­пец» У. Шек­спи­ра, Ти­ре­зий – «Ан­ти­го­на» Со­фок­ла, Ио­ган­нес – «Оди­но­кие» Г. Га­упт­ма­на, Тре­п­лев – «Чай­ка» А. П. Че­хо­ва). Утон­чён­ное и нерв­ное иск-во М., его ин­тел­ли­гент­ность при­влек­ли Че­хо­ва, соз­дав­ше­го об­раз Ту­зен­ба­ха в «Трёх сё­ст­рах» спе­ци­аль­но в рас­чё­те на его ак­тёр­скую ин­ди­ви­ду­аль­ность. В 1902 М. по­ки­нул МХТ и в ка­че­ст­ве ре­жис­сё­ра и ан­тре­пре­нё­ра воз­гла­вил труп­пу мо­ло­дых ак­тё­ров (с 1903 Т-во но­вой дра­мы). В 1902–05 (труп­па вы­сту­па­ла в Хер­со­не, Тиф­ли­се, Се­ва­сто­по­ле, Ни­ко­лае­ве, Пен­зе) сыг­рал бо­лее 90 ро­лей, по­ста­вил ок. 200 спек­так­лей, де­лая гл. упор на ут­вер­жде­ние в про­вин­ции серь­ёз­но­го ре­пер­туа­ра (Че­хов, М. Горь­кий; Г. Га­упт­ман, Г. Иб­сен и др. пред­ста­ви­те­ли зап.-ев­роп. но­вой дра­мы, а так­же сим­во­ли­сты). Боль­шое влия­ние на ста­нов­ле­ние М.-ре­жис­сё­ра ока­зал А. М. Ре­ми­зов (зав. ре­пер­туа­ром Т-ва но­вой дра­мы в се­зон 1903/04). На­чав с ко­пи­ро­ва­ния спек­так­лей МХТ, М. по­сте­пен­но на­хо­дил собств. сце­нич. приё­мы, соз­да­вая язык ус­лов­но­го те­ат­ра («По­то­нув­ший ко­ло­кол» Га­упт­ма­на, 1902; «Ак­ро­ба­ты» Ф. фон Шен­та­на, «Дя­дя Ва­ня» Че­хо­ва, «Снег» С. Пши­бы­шев­ско­го, все 1903; «Мон­на Ван­на» М. Ме­тер­лин­ка, «Виш­нё­вый сад» Че­хо­ва, «Пло­ды про­све­ще­ния» Л. Н. Тол­сто­го, все 1904; «Ли­тур­гия кра­со­ты» по К. Д. Баль­мон­ту, 1905, и др.). В 1905 по при­гла­ше­нию К. С. Ста­ни­слав­ско­го воз­гла­вил фи­ли­аль­ное от­де­ле­ние МХТ – Те­атр-сту­дию (из­вест­на впо­след­ст­вии как Сту­дия на По­вар­ской). Под­го­тов­лен­ные М. про­грамм­ные спек­так­ли «Смерть Тен­та­жи­ля» Ме­тер­лин­ка (худ. Н. Н. Са­пу­нов ) и «Шлюк и Яу» Га­упт­ма­на (худ. С. Ю. Су­дей­кин ) на пред­ва­рит. про­смот­ре вы­зва­ли вос­торг Ста­ни­слав­ско­го, но пред­ста­вить экс­пе­ри­мен­ты ши­ро­кой пуб­ли­ке и от­крыть Те­атр-сту­дию он так и не ре­шил­ся.

Vsevolod Meyerhold: Tərcümeyi-hal, Yaradıcılıq, Karyera, şəxsi Həyat

Video: Vsevolod Meyerhold: Tərcümeyi-hal, Yaradıcılıq, Karyera, şəxsi Həyat

Video: Zeynalov Kəramət Əli oğlu tərcümeyi hal 2023, Mart

Vsevolod Meyerhold sovet aktyoru və klassik teatrın stereotiplərini peşman etmədən sındıran rejissordur. Çıxışlarında təcrübələrdən, avanqard texnikalarından, qroteskdən, yeni aktyorluq texnikalarından qorxmurdu. Onun ifaları heç kəsi laqeyd qoymadı. Meyerholdun işi eyni ölçüdə həm səmimi bir heyranlıq, həm də qəzəbli bir rədd yaratdı. Vsevolod Meyerhold: tərcümeyi-hal, yaradıcılıq, karyera, şəxsi həyat

Bioqrafiya: uşaqlıq və təhsil illəri

Alman kökləri olan böyük rejissora anadan olanda Karl Kazimir Theodor adı verildi, əsl adı Mayergold. 28 yanvar 1874-cü ildə Penzada anadan olub. Ailə başçısı bir şərab və araq istehsalına sahib idi, uşaqlarla sərt və seçici idi. Anam teatra, musiqiyə, sənətə həvəs göstərirdi. Karl Mayergoldun iki bacısı və beş qardaşı var idi. Penzadakı ikinci kişi gimnaziyasında oxumaq onun üçün asan deyildi, gənc ikinci ildə üç dəfə qaldı. Buna görə də bu təhsil ocağını yalnız 1895-ci ildə bitirdi. Eyni zamanda, Karl adını Vsevolod olaraq dəyişdirərək soyadını biraz dəyişdirərək Rusiya pasportu aldı. Yetişdirildiyi Lüteran inancından Pravoslavlığın lehinə imtina etdi. Meyerhold yeni adını təsadüfən deyil, sevimli yazıçısı və şairi Vsevolod Qarşinin şərəfinə seçdi. Təhsilini İmperator Moskva Universitetinin Hüquq fakültəsində davam etdirməyə qərar verdi. Bununla birlikdə, teatra olan maraq qısa müddətdə üstün oldu və 1896-cı ildə Meyerhold Moskva Filarmoniyasında musiqi və teatr məktəbinin ikinci kursuna keçdi. Böyük müəllim və rejissor Vladimir İvanoviç Nemiroviç-Dançenkonun rəhbərlik etdiyi bir sinifə girir. Təhsil zamanı Vsevolod Emilievich əvvəlcə rejissor peşəsini düşünür.

Yaradıcılıq fəaliyyəti

• Vasili Şuyski (A. K. Tolstoyun “Çar Fyodor İoannoviç”);
• Dəhşətli İvan (A. K. Tolstoyun “Dəhşətli İvanın Ölümü”);
• Treplev və Tuzenbax (A. Çexovun qağayı və üç bacı);
• Aragon Şahzadəsi (W. Şekspirin “Venesiya Taciri”).

Hələ rejissorluq etmək arzusunda olan Meyerhold, 1902-ci ildə Moskva İncəsənət Teatrından ayrıldı və Xersondakı teatr truppasına rəhbərlik etdi. Özlərini Yeni Dramın Təqaüdçüsü adlandırdılar. “Əyalət” dövrü Vsevolod Emilieviçin işi üçün böyük əhəmiyyətə malik idi. O zaman rejissor kimi formalaşması baş verdi, yeni bir teatr üslubu axtararaq xüsusi bir simvolik sistem inkişaf etdirdi. Tamaşalar bir-birinin ardınca çıxmasına baxmayaraq, uzun iş və məşqlər istisna olmaqla, teatr böyük bir uğur qazandı. 3 il ərzində 200-ə yaxın tamaşa xalqa təqdim edildi, sənətçilər çox gəzdi.

İlk dəfə özünü yüksək səslə elan edən Meyerhold yenidən Stanislavskinin diqqətini çəkdi. 1905-ci ildə gənc rejissoru Povarskaya küçəsindəki Stüdyo Teatrının rəhbərliyinə dəvət etdi. Lakin, iki dahi çox tez bir yerdə işləyə bilməyəcəklərini başa düşdülər. Geniş ictimaiyyət heç Meyerholdun hazırladığı bir tamaşaya baxmadı və özü əyalət teatrına qayıtdı.

1906-cı ildə Vera Komissarjevskayanın şəxsi dəvəti ilə Vsevolod Emilievich, böyük aktrisa tərəfindən yaradılan Sankt-Peterburq Dram Teatrında bir mövsüm quruluşçu rejissor oldu. 13 tamaşa buraxır, lakin bir neçə səs-küylü uğursuzluqdan sonra işbirliyi sona çatır. Son əsər – A. Blokun “Balaqançik” pyesi – Rusiyada gizli şəkildə “konqres teatrı” dövrünü açır.

1907-1917 Meyerhold, Alexandrinsky və Mariinsky teatrlarında işləyir, klassiklərə tərəf dönür. Oktyabr inqilabından sonra yeni hökumətin tərəfini tutur, Kommunist Partiyasına qoşulur. Müasir dövrün trendlərini izləyən 1918-ci ildə V. Mayakovskinin “Gizem-Buff” əsərini səhnələşdirdi, tamaşanın dizaynından rəssam Kazemir Maleviç məsuliyyət daşıyırdı. Eyni zamanda aktyorlar üçün özünün “Biyomekanik” məşqlər sisteminə xüsusi diqqət yetirərək tədris fəaliyyəti ilə məşğul olur. Stanislavskinin təcrübə metodundan fərqli olaraq Meyerhold tam əks metodu təklif edir. Onun fikrincə, aktyorluq rolun zahirdən daxili məzmununa keçməlidir.

1919-cu ildə Krıma qastrol səfərində olan rejissor ağ əks-kəşfiyyatın əlinə keçdi, altı ay həbsxanada yatdı və güllələnməkdən az qurtuldu. Evə qayıdaraq 1920-ci ildə “Teatralny Oktyabr” teatrında islahatlar və siyasiləşdirmə proqramı təklif edir. Bir neçə aydır Xalq Maarif Komissarlığının Teatr şöbəsində çalışır.

7 Noyabr 1920-ci ildə Moskvada 1938-ci ilə qədər mövcud olan Meyerhold Dövlət Teatrı açıldı. Bu dövrdə rejissorun ən məşhur əsərləri arasında:

• G. Ibsenin “Gənclər Birliyi” (1921);
• A. N. Ostrovskinin “Meşə” (1924);
• N. V. Gogolun “Baş Müfəttiş” (1926);
• V. Mayakovskinin (1929) yaratdığı bedbug;
• V. Mayakovskinin “Hamam” (1930);
• A. V. Sukhovo-Kobylinin “Kreçinskinin Toyu” (1933);
• A. Dumas-sonun “Kamelyalı xanım” (1934).

7 yanvar 1938-ci ildə teatr qurucusunu və liderini “özünütənqidə, narsisizmə qaparaq antisosial bir atmosfer, sycophancy” ittihamı ilə bağlandı.

Şəxsi həyat

İlk dəfə Meyerhold 1896-cı ildə Olga Munt (1874-1940) ilə yaşı qədər evləndi. Birlikdə həvəskar tamaşalarda iştirak etdikdə Penzədə tanış oldular. Bu evlilikdə rejissor üç qız atası oldu – Maria (1897-1929), Tatiana (1902-1986), Irina (1905-1981).

Xalq Təhsil Komissarlığında işləyərkən aktrisa Zinaida Reich ilə tanış oldu və 1921-ci ildə Meyerholdun rəhbərlik etdiyi Moskvadakı Ali Rejissor Atölyelerinde tələbə oldu. İyirmi yaş fərqinə baxmayaraq, ilk ailəsindən ayrılaraq 1922-ci ildə Reich ilə evləndi. Rejissor qayğı göstərdi və həyat yoldaşının oğlu və qızı Sergey Yeseninlə evliliyindən böyüddü. Meyerholdun ikinci arvadı, həbs olunduqdan 24 gün sonra 15 iyul 1939-cu ildə mənzilində öldürüldü. Bu cinayət hələ də bir çox sirləri və sirləri saxlayır.

Həbs və ölüm

Meyerholdun həbsi 20 iyun 1939-cu ildə Leninqradda baş verdi. Əksinqilabi fəaliyyətdə ittiham olundu. Üç həftəlik zorakılıq və işgəncədən sonra istintaqın verdiyi ifadələrə imza atdı. 1940-cı il fevralın 1-də SSRİ Ali Məhkəməsi rejissora güllələnmə hökmü verdi və ertəsi gün hökm icra edildi. Meyerholdun külləri yandırıldı və ortaq bir məzara basdırıldı.

Yalnız 15 il sonra rejissor ölümündən sonra bərpa edildi. Vsevolod Emilieviçin nəvəsi Maria Valentey, rejissorun yaradıcılıq irsinin qorunması üçün çox səy göstərdi. Zinaida Reyxin məzarı yanında rejissora və onun muzeyinə həsr olunmuş bir abidə də qurdu.

Vsevolod Meyerhold

Vsevolod Emilevich Meyerhold (German: Karl Kazimir Theodor Meyerhold) (1874 – 1940) was a Russian theatrical producer, director, and actor whose provocative experiments in unconventional theater made him one of the seminal forces in modern theater. Meyerhold, like Constantin Stanislavski and Lee Strasberg, helped to redefine modern theater by employing new methods of acting that were more in keeping with the changing trends in drama that were initiated by Anton Chekhov, Henrik Ibsen, and Eugene O’Neill. The realism of the modern drama, focusing on the struggles of man in the urban setting, required a different method of presentation. Meyerhold used one based on the system of biomechanics.

Contents

• 1 Life and work
• 2 Bibliography
  • 2.1 Texts by Meyerhold
  • 2.2 Works on Meyerhold

  Life and work

  Meyerhold was born in Penza on January 28 (February 10), 1874 into the family of a Russian-German wine manufacturer Emil Meyerhold. After completing school in 1895 he began the study of law at Moscow University which he never completed. On his twenty–first birthday, Meyerhold converted from Lutheranism to Orthodox Christianity, and accepted “Vsevolod” as an Orthodox Christian name. His acting career began when in 1896 he became a student of the Moscow Philharmonic Dramatic School under the guidance of Vladimir Nemirovich-Danchenko, co-founder of the Moscow Art Theater where Meyerhold later served as an actor. There he played in 18 roles, such as Vasiliy Shuiskiy in “Tzar Feodor Ioanovich” and Ivan the Terrible in “The Death of Ivan the Terrible,” both by Alexei Tolstoy, as well as Treplev in Anton Chekhov’s “The Seagull.”

  After leaving the Moscow Art Theater in 1902, Meyerhold indulged himself in a number of theatrical projects, working as a director and producer as well as an actor. The numerous projects of Meyerhold served as an arena for experiment and creation of new staging methods. Meyerhold was one of the most fervent advocates of symbolism in theater, especially when he worked as the chief producer of the Vera Kommisarzhevskaya drama theater in 1906-1907.

  Meyerhold continued his theatrical innovations in 1907-1917, while working with imperial theaters in St. Petersburg, producing classical plays in an innovative manner, and staging works of controversial contemporary authors like Fyodor Sologub, Zinaida Gippius, and Alexander Blok. In their plays Meyerhold tried to return to acting in the traditions of Commedia dell’arte, rethinking them for the contemporary theatrical reality. His theoretical concepts of the “conditional theater” were elaborated on in his book On Theater in 1913.

  The Russian Revolution of 1917 made Meyerhold one of the most enthusiastic activists of the new Soviet Theater. He joined the Bolshevik Party in 1918 and became an official of the Theater Division (TEO) of the Commissariat of Education and Enlightenment, forming an alliance with Olga Kameneva, the head of the Division in 1918-1919. Together, they tried to radicalize Russian theaters, effectively nationalizing them under Bolshevik control. However, Meyerhold came down with tuberculosis in May 1919 and had to leave for the south. In his absence, the head of the Commissariat, Anatoly Lunacharsky, secured Vladimir Lenin’s permission to revise government policy in favor of more traditional theaters and dismissed Kameneva in June 1919. [1]

  After returning to Moscow, Meyerhold founded his own theater in 1920, which was known as The Meyerhold Theater until 1938. Meyerhold fiercely confronted the principles of theatrical academism, claiming that they were incapable of finding a common language with the new reality. Meyerhold’s methods of scenic constructivism and “circusization” of theater were used in his most successful works of the time, including Nikolai Erdman’s The Mandate, Mayakovsky’s Mistery-Bouffe, Fernand Crommelynck’s Le Cocu Magnifique, and Alexander Sukhovo-Kobylin’s Tarelkin’s Death. Mayakovsky collaborated with Meyerhold several times, and it is said that Mayakovsky wrote his play, The Bed Bug, especially for him; Meyerhold continued to stage Mayakovsky’s productions even after the latter’s suicide. The actors participating in Meyerhold’s productions acted according to the principle of biomechanics, the system of actor training that was later taught in a special acting school created by Meyerhold.

  Meyerhold gave initial boosts to the stage careers of some of the most distinguished comic actors of the Soviet Union, including Igor Ilyinsky and Erast Garin. Both starred in his landmark production of Nikolai Gogol’s The Inspector General (1926), as the “full of energy, mischievous, charming Ilyinsky left his post to the nervous, fragile, suddenly freezing, grotesquely anxious Garin. Energy was replaced by trance, the dynamic with the static, happy jesting humour with bitter and glum satire”. [2]

  Meyerhold’s acting technique was opposite to Constantin Stanislavski’s Stanislavski System and Lee Strasberg’s subsequent Method Acting. Where method acting melded the character with the actor’s own personal memories to create the character’s internal motivation, Meyerhold connected psychological and physiological processes and focused on learning gestures and movements as a way of expressing outward emotion. He argued that people feel physically before they feel emotionally, so that by practicing and assuming poses, gestures, and movements, emotions will automatically occur. He developed a number of body expressions that his actors would use to portray specific emotions and characters.

  Meyerhold inspired revolutionary artists and filmmakers such as Sergei Eisenstein, whose films employed actors who worked in Meyerhold’s tradition. An example of his style of acting can be found in the films of Eisenstein, who cast actors based on what they looked like and their expression, and who followed Meyerhold’s stylized acting methods. In Strike!, which portrays the beginnings of the Bolshevik revolution, the oppressive bourgeois are always obese, drinking, eating, and smoking, whereas the workers are athletic and chiseled.

  Meyerhold was strongly opposed to socialist realism, and in the beginning of the 1930s, when Joseph Stalin clamped down on all avant-garde art and experimentation, his works were proclaimed antagonistic and alien to the Soviet people. His theater was closed down in 1938, and a year later Meyerhold was arrested and imprisoned. His wife, actress Zinaida Raikh, was found dead in their Moscow apartment. He was brutally tortured and forced to make a confession that he murdered her, which he later recanted before the court. He was sentenced to death by firing squad on February 1, 1940. The date of his death is unclear; some sources say he was executed on February 2, 1940. The Soviet government cleared him of all charges in 1955, during the first wave of destalinization.

  Bibliography

  Texts by Meyerhold

  • Meyerhold on Theatre. trans. and ed. by Edward Braun, with a critical commentary, 1969. London: Methuen and New York: Hill and Wang. ISBN 9780809005499
  • Meyerhold Speaks/Meyerhold Rehearses (Russian Theatre Archive), by V. Meyerhold, Alexander Gladkov (ed.) and Alma Law (ed.), Routledge, 1996 ISBN 9789057020445
  • Meyerhold at Work, Paul Schmidt (ed.), Applause Theatre Book Publishers, 1996 ISBN 9781557832467

  Works on Meyerhold

  • Vsevolod Meyerhold (Routledge Performance Practitioners Series), by Jonathan Pitches, Routledge, 2003 ISBN 9780415258845
  • Meyerhold’s Theatre of the Grotesque: Post-revolutionary Productions, 1920-32, James M. Symons, 1971 ISBN 9780870241925
  • Meyerhold: A Revolution in Theatre, by Edward Braun, University of Iowa Press, 1998 ISBN 9780877455141
  • The Theatre of Meyerhold: Revolution and the Modern Stage by Edward Braun, 1995 ISBN 9780413411204
  • Stanislavsky and Meyerhold (Stage and Screen Studies, v. 3), by Robert Leach, Peter Lang, 2003 ISBN 9780820459165
  • Meyerhold the Director, by Konstantin Rudnitsky, Ardis, 1981 ISBN 9780882333137
  • Meyerhold, Eisenstein and Biomechanics: Actor Training in Revolutionary Russia by Alma H. Law, Mel Gordon, McFarland & co, 1995 ISBN 9780786400980
  • The Death of Meyerhold A play by Mark Jackson, premiered at The Shotgun Players, Berkeley, CA, December 2003.

  Notes

  1. ↑ Robert Leach and Victor Borovsky. A History of Russian Theatre, 303, Cambridge University Press, 1999, ISBN 0521432200.
  2. ↑ Konstantin L. Rudnitsky, Meyerhold the Director, Moscow, 1969.

  Related posts:

  1. 2 ci sinif riyaziyyat dersliyi pdf
  2. Alban kilsələri
  3. Beni icinden sev yüklə
  4. Metal konstruksiyalari