Qılman ilkin seçilmiş əsərləri

Indicə bu «10 cildlik» sözlərini yazanda yenə uşaqlıq illərimi xatırladım.

Qılman İlkinin 100 illik yubileyi keçiriləcək

Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyev Qılman İlkinin 100 illik yubileyinin keçirilməsi haqqında sərəncam imzalayıb.

Trend-i buradan izləyin

Azərbaycan, Bakı, 8 iyul /Trend/

Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyev Qılman İlkinin 100 illik yubileyinin keçirilməsi haqqında sərəncam imzalayıb.

Sərəncamda qeyd olunur ki, Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafında mühüm xidmətlərini nəzərə alaraq xalq yazıçısı Qılman İlkinin 100 illik yubileyinin keçirilməsini təmin etmək məqsədi ilə Mədəniyyət və Turizm Nazirliyi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin təkliflərini nəzərə almaqla, xalq yazıçısı Qılman İlkinin 100 illik yubileyinə həsr olunmuş tədbirlər planını hazırlayıb həyata keçirsin.

Nazirlər Kabinetinə bu sərəncamdan irəli gələn məsələləri həll etmək tapşırılıb.

2014-cü ildə Azərbaycan ədəbiyyatının tanınmış nümayəndəsi, xalq yazıçısı Qılman İlkinin (Qılman İsabala oğlu Musayevin) anadan olmasının 100 illiyi tamam olur.

Qılman İlkin ədəbiyyat tarixində özünəməxsus mövqeyə malik sənətkarlardan biri kimi uzun illər ərzində çoxcəhətli səmərəli fəaliyyət göstərmiş və zəngin Azərbaycan nəsrinin realist ənənələri zəminində yaratdığı qiymətli əsərləri ilə milli mədəniyyətin inkişafına töhfələr vermişdir.

• Prezident İlham Əliyev
• Qılman İlkin

Qılman ilkin seçilmiş əsərləri

Xalq yazıçısı Qılman İlkinin xatirəsinə dövlət qayğısı.

XX əsr Azərbaycan ədəbiyyatının yeni bir dövrüdür . Bu dövrdə milli poeziya , nəsr və dramaturgiya sahəsində unikal nümunələr yaranıb. Bəzən biz bu əsərlərin əksəriyyətini qəbul etmək istəmirik, adını da qoyuruq ki , bolşevizm ideologiyasına xidmət edib və sosrealizm nümunələridir. Səhvə yol veririk .

Əslində yüksək bədii keyfiyyətlə yazılan, ana dilimizin bütün gözəlliyi əks olunan , yüksək ideyalar tərənnüm edilən əsərlər gərəksiz ola bilməz. Əsas odur ki , o əsərlər yüksək istedadla , sənətkarlıqla yazılıb.

Azərbaycan ədəbiyyatında elə ədiblər var ki , onların yaradıcılığı, demək olar ki , başdan-başa sosrealizm notlarında yazılıb, amma ana dilimiz , adətlərimiz, mədəniyyətimiz orada lazımi səviyyədə əks olunub .

Xalq yazıçısı Qılman İlkin Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli simalarından biridir və bolşevizm ideologiyasının yayılması istiqamətində əsərləri böyük təbliği işlər görüb . Onu da qeyd edək ki , Lenin obrazını milli nəsrimizə ilk dəfə Qılman İlkin gətirib. Bir neçə il əvvəl qəzetimizə verdiyi müsahibədə bildirirdi ki , Lenin obrazını nəsrimizə gətirdiyinə peşiman deyil və o , Leninin yaratdığı ideologiyaya inanıb və yazıb. Bu da yazıçının özünə, qələminə böyük hörmətindən irəli gəlir. Demək, nə yazıbsa, səmimi olub yazdıqlarında.

Keçən il Qılman İlkinin 100 yaşı tamam oldu . Uzun ömür yaşayan görkəmli qələm adamı , xalq yazıçısı Qılman İlkin hər zaman Azərbaycan ədəbiyyatına bağlı olub və xalqımızın həyatını tərənnüm edib .

Qılman İlkinin 100 illik yubileyinin keçirilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin 8 iyul 2014-cü ildə verdiyi Sərəncamı çoxlarımız xatırlayır və bunu milli ədəbiyyatımıza böyük qiymət sayırıq .

Sənəddə qeyd edilir ki , Qılman İlkin ədəbiyyat tarixində özünəməxsus mövqeyə malik sənətkarlardan biri kimi uzun illər ərzində çoxcəhətli səmərəli fəaliyyət göstərmiş və zəngin Azərbaycan nəsrinin realist ənənələri zəminində yaratdığı qiymətli əsərləri ilə milli mədəniyyətin inkişafına töhfələr verib .

Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafında böyük rolu olan Qılman İlkinin 100 illik yubileyi ölkənin müxtəlif təhsil ocaqlarında , mədəniyyət qurumlarında keçirilib .

Qeyd edək ki , Azərbaycan nasiri , 1950-ci ildən AYB-nin üzvü , 1969-cu ildə M.F.Axundov adına Dövlət mükafatı laureatı olan , 1989-cu ildə Azərbaycanın əməkdar incəsənət xadimi fəxri adına layiq görülən Musayev Qılman İsabala oğlu (Qılman İlkin ) 1914-cü il aprelin 11-d ə Bakının Mərdəkan kəndində anadan olub . 1932-ci ildə daxil olduğu indiki Pedaqoji Universitetin dil-ədəbiyyat fakültəsini 1936-cı ildə bitirib , indiki Bakı Dövlət Universitetində baş müəllim işləyib, “Azərbaycan” jurnalının baş redaktoru , “Uşaqgəncnəşr”, “Azərnəşr” nəşriyyatlarının direktoru (1966-1971) olub . Xidmətlərinə görə “Qırmızı əmək bayrağı”, ” İkinci dərəcəli Böyük Vətən Müharibəsi” ordenləri, iki dəfə Azərbaycan Ali Soveti Rəyasət Heyətinin Fəxri Fərmanı və medallarla təltif olunub . Qafqaz xalqları Ali Dini Şurasının “Paklıq” mükafatına layiq görülüb .

Xalq yazıçısının ” Qalada üsyan ” (1959), ” Şimal küləyi” (1962), “Hədiyyə” (1969), “Dağlı məhəlləsi” (1978), “Dəniz qapısı” (1984), ” Madam Qədri” (1988) və s . kitabları olduqca məşhur olub . Onu da vurğulayaq ki , “Kölgələr sürünür “, “Yenilməz batalyon ” bədii filmlərinin və bir neçə televiziya filminin ssenarisini də Qılman İlkin yazıb.

Bir məsələni də qeyd edək ki , Q.İlkin 1926-1929-cu illərdə Bakı şəhər Pedaqoji Texnikumunda oxuyub , sonradan , yəni 1932-1936-ci illərdə Azərbaycan Pedaqoji İnstitutunun dil-ədəbiyyat fakültəsində ali təhsil alıb. Qılman İlkin əmək fəaliyyətinə Xaçmaz rayonunun Əhmədoba kəndində məktəb müəllimi kimi başlayıb. 1931-1932-ci illərdə “Gənc işçi ” qəzeti redaksiyasında ədəbi işçi , 1938-ci ildən isə “Uşaqgəncnəşr”də məsləhətçi, baş redaktor və direktor vəzifəl ərində çalışıb. İkinci Dünya Müharibəsində iştirak etmiş , keçmiş sovet ordusunun tərkibində Qafqaz cəbhəsində və İranda hərbi qəzetlərdə müxbir kimi çalışıb. O, bədii yaradıcılıqla yanaşı, uzun müddət mətbuat sahəsində fəaliyyət göstərərək, 1960-1963-cü illərdə “Azərbaycan” jurnalının baş redaktoru , 1967-1971-ci illərdə isə yenidən Azərbaycan Dövlət Nəşriyyatında direktor vəzifələrində işləyib. Müasir Azərbaycan nəsrinin tanınmış nümayəndələrindən olan Qılman İlkin 1943-cü ildən etibarən ədəbi yaradıcılığa başlayıb. O, altmış ildən artıq bir dövr ərzində çox sayda hekayə, povest və romanlar yaradıb. Son illər “Sən Bakını tanıyırsanmı?”, “Bakı və bakılılar”, ” Tovuz lələyi” kitabları kütləvi tirajla onun yaradıcılığında yer alıb.

“Cərrahlar”, ” Tayqa nağılı”, “Əsgər müharibədən qayıdırdı”, “Geriyə yol yoxdur “, ” Baba və nəvə” televiziya pyesləri uzun müddət mavi ekranda göstərilib, “Təzə şagird ” pyesi tamaşaya qoyulub .

Tədqiqatçılar yazır ki , yazıçının əsərləri xarici dillərdə çap edilib , 30-a qədər kitabı işıq üzü görüb . Azərbaycan ədəbiyyatı və mədəniyyətinin inkişafında xüsusi xidmətləri olan Qılman İlkin 2002-ci ildən Azərbaycan Respublikası Prezidentinin fərdi təqaüdçüsü olub , 2003-cü ildə “Azərbaycanın xalq yazıçısı” fəxri adını alıb. Qılman İlkin 2009-cu il noyabrın 6-da vəfat edib , II Fəxri Xiyabanda dəfn olunub .

Bildiyimiz kimi , keçən il xalq yazıçısı Qılman İlkinin anadan olmasının 100 illiyi ilə bağlı mədəniyyət ocaqlarında, kitabxanalarda da silsilə tədbirlər, sərgilər keçirilib . Sərgilərdə yazıçının kitabları, onun haqqında nəşr olunmuş kitab və dövri mətbuat materialları, şairin fotoşəkilləri yerləşdirilib.

Onu da vurğulayaq ki , kitabxanalarda , xüsusən də Firudin bəy Köçərli adına Mərkəzi Uşaq Kitabxanasında, digər görkəmli yazıçılar kimi , Qılman İlkinin bədii irsinin oxuculara çatdırılması üçün əyani və şifahi təbliğat aparılır.

Kitabxanalardan bildirilənə görə, yazıçıların əsərlərinin təbliği üçün kitab sərgiləri, kitabxana plakatları, stend , albom , ədəbi-bədii əsərlərin müzakirəsi, söhbətlər, oxucu konfranslarının, biblioqrafiq icmalların keçirilməsi, disputların, ucadan oxular keçirilməsinin əhəmiyyəti olduqca böyükd ür . Həmçinin yazıçının həyat və yaradıcılığından bəhs edən fotoslaydların nümayişi də əhəmiyyətlidir. Keçirilən tədbirlər içərisində kitab müzakirələri xüsusi yer tutur . Çünki kitablar oxucu zövqünün baxışlarının, hisslərinin tərbiyə edilməsində qüdrətli amildir . Kitab təbliğinin əyani təbliğat formalarından biri isə kitab sərgiləridir.

Firudin bəy Köçərli adına Mərkəzi Uşaq Kitabxanasında Qılman İlkinin yaradıcılığına həsr olunmuş bir kitab sərgisində “Qələmlə çarpışan mücahid ömrü -“Qılman İlkin -100” başlığı, “Sən Bakını tanyırsanmı?”, “Bakı və bakılılar”, ” Seçilmiş əsərləri (I cild ), ” Seçilmiş əsərləri (II cild )”, “Dağlı məhəlləsi”, ” Tayqa nağılı” kitablarından sitatlar təqdim edilib .

Qılman İlkin haqqında ən dəyərli fikirlərdən birini dahi şairimiz Səməd Vurğun deyib : “Qılman, mən sənin istedadına inanıram. Bəzi əsərlərini də oxumuşam . Ümumi mədəni səviyyən etibarilə diqqətəlayiqsən. Özün də təvazökar yoldaşsan “.

“Qılman Musayev ədəbiyyatımızın yorulmaz mücahididir ” fikri isə xalq yazıçısı Süleyman Rəhimova aiddir .

“Yazıçının müvəffəqiyyətindən biri , bəlkə də birincisi Bakı şəhərini, Xəzər dənizini, Abşeron kəndlərini, bağlarını yana-yana , sevə-sevə göstərməsidir. Mən inqilabdan qabaqkı Bakını görməmişəm. Bu şəhərdə yaşamamışam. Qılmanın əsərlərini oxuyandan sonra həm şəhəri, həm də hadisələrin cərəyan etdiyi şəraiti görməyə başladım”- xalq yazıçısı Əli Vəliyev belə yazırdı. Onu vurğulayaq ki , Q.İlkinin əsərlərində köhnə Bakı obrazı olduqca maraqlıdır. Biz Bakının gözəlliyini, qədimliyini duyur , onun əhəmiyyətini anlayırıq bu əsərlər vasitəsilə. Bakının tarixini bilən azsaylı yazıçılardan biri kimi Qılman İlkinin bu sahədə xidmətləri əvəzsizdir.

Xalq yazıçısı Hüseyn Abbaszadə isə Qılman İlkin yaradıcılığını “Hamıya nəsib olmayan səadət” kimi qiymətləndirib: ” İnsan üçün uzun ömür sürmək, həm də bu dövrdə gümrah , ləyaqətlə yaşamaq , bir əsrin doqquz , on ilini arxada qoyub , sonuncu on ilini gənclərl ə bir sırada addımlamaq hamıya nəsib olmayan səadətdir”.

Bakı haqqında nə qədər yazsaq yenə azdır. Qılman İlkini Bakı tarixinin bilicisi kimi hər kəs xatırlayır. Onun “Bakı və bakılılar” kitabında Bakı və onun qədim tarixi haqqında çox maraqlı məlumatlar əldə edəcəksiniz. Bakı milyonçuları və ziyalıları, ruhaniləri, qoçuları və hambalları, Bakı mətbuatı, təhsil və maarifin səviyyəsi xanlıqlardan tutmuş bu günümüzə qədər paytaxtımızın mənzərəsini ustalıqla təsvir edən yazıçımızın bu əsəri oxucuya geniş məlumat verir .

Bakını sevmək, onu təsvir etmək bacarığı böyük istedadın və sevginin bulağından su içməlidir.

Qılman İlkin Azərbaycan ədəbiyyatının, ədəbi-bədii jurnalistikanın inkişafında böyük xidməti olan yazıçı kimi hər zaman dövlət tərəfindən qiymətləndirilib. 101 yaşlı yazıçının xatirəsi dövlət səviyyəsində hər zaman əziz tutulur .

İradə SARIYEVA

Yazı Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Kütləvi İnformasiya Vasitələrinin İnkişafına Dövlət Dəstəyi Fondunun maliyyə dəstəyilə çap olunur .

Bakı Xəbər.- 2015.- 23 oktyabr.- S.15.

Seçilmiş əsərləri

E46 «Seçilmiş əsərləri» (10 cilddə), 1-cü cild.

«Çinar-Çap» nəşriyyatı, Bakı, 2005, –626 səh.

© «ÇINAR-ÇAP», 2005

HAKIM OXUCUDUR

Bu kiçik ön sözü yazmaq istərkən fikrimə bir sual gəldi: mən ilk hekayəmi nə vaxt

Doğrusu, bu suala heç cürə cavab verə bilmirəm, çünki o ilk yazının nə adını, nə

də vaxtını xatırlayıram.

Mən əlifbanı çox erkən öyrənmişdim və Azərbaycan nağıllarını, eləcə də başqa

xalqların, Andersenin, Qaufun, Pyerronun, Qrimm qardaşlarının, Yerşovun, Pavel

Bajovun, Abdulla Şaiqin nağıllarını, başqa kitabları hələ birinci sinifə gedənə qədər

özüm oxumuşdum. O kitabların, misal üçün «Saman dana», «Slavyan nağılları»,

«Tık-tık xanım» kimi kitabların çoxdan itib-batmış mən oxuduğum nəşrlərinin rəngi

də, şəkilləri də, hətta adlarının yazılışları da mənim yaddaşımdadı, amma ilk yazımı

nə vaxt yazmışam?– heç vəchlə yadıma sala bilmirəm.

Orası yaxşı yadımdadı ki, 5-6 yaşımda həmişə atamın yazı mizinin üstündə olan

ağ kağızlardan götürüb ortadan ikiyə bölürdüm və evdə heç kim olmayanda nağıllar

(!), hekayələr (!!) yazırdım.

O ağ kağızları ona görə ikiyə bölürdüm ki, yazıb qurtarandan sonra onları,

görünməsin deyə, jurnal vərəqlərinin arasına qoyub – guya ki, jurnalda çap

olunmuş hansısa yazıçıların əsərləridir – nənəmə – Ilyas Əfəndiyevin anası Bilqeyis

xanıma oxuyurdum.

Mən oxuyurdum, nənəm də, qəribəydi, nədənsə, eynəyini taxıb «Kazbek»

papirosunu çəkə-çəkə diqqətlə mənə qulaq asırdı. Nənəm, adətən, eynəyi özü kitab

oxuyanda taxırdı (kitab oxumağı çox sevirdi və hər üç əlifbada – ərəb, latın, kiril –

çox da oxuyurdu və sevimli yazıçıları Viktor Hüqo və Rəşad Nuri Güntəkin idi).

Yazdığımı oxuyub qurtarandan sonra soruşurdum:

– Yaxşıdı,– deyirdi.

Və nənəmin o «yaxşı»sı hər dəfə də, elə bil, bir işığa çönürdü, o işıq mənim içimə

dolurdu və o işığın sevinci çox doğma, əziz bir hiss kimi indiyə qədər mənimlədir.

Həmişə o gözəl çağları xatırlayanda, nənəmin dodaqlarındakı təbəssüm mənim

gözlərimin qabağına gəlir. Aydın məsələdir ki, nənəm jurnalların arasında gizlədib

oxuduğum o kağızları heç görməsə də, başa düşürdü ki, mən öz yazılarımı

oxuyuram, amma o zaman mən bunu bilmirdim və içimdəki o işığın sevinci ilə

küçəyə çıxıb (Mirzə Fətəli küçəsində yaşayırdıq) çox-çox yuxarılardan – göyün

yeddinci qatından məhəllə uşaqlarına baxırdım və elə bil, o işıq elə bizim

məhəllənin də üstünə düşürdü: evimizdən bir az yuxarıdakı köhnə Sarı hamamın

rəngi gözgörəti təzələnirdi, Dar dalanın həmişəki kölgəsi açılırdı, küçəyə döşənmiş

qənbər daşlar işım-işım işıldayırdı.

Elə o vaxtlar idi, bir səhər qəribə bir söhbətin şahidi oldum.

Səhər yuxudan oyanmışdım, amma hələ yerimdən durmamışdım, açıq qapıdan o

biri otaqda nənəmin dediyi sözləri eşitdim:

– Deyəsən, bu da yazıçı olacaq.

Ilyas Əfəndiyev:

– Bilirəm,– dedi.

Şəkk-şübhə yox idi ki, söhbət məndən gedirdi və atamın o «bilirəm» xatircəmliyi,

o sözü o cür arxayın və qəti deməsi o zaman mənə qətiyyən qəribə görünmədi, amma

sonralar, xüsusən Ilyas Əfəndiyevin vəfatından sonrakı bu səkkiz ildə hərdən o

«bilirəm»i yadıma salanda, doğrusu, çox qəribə (və təsirli!) bir hiss keçirirəm.

Ilk romanımın süjeti (!) də, adı da – «Sənubərin göz yaşları» – yaxşı yadımdadı

və o romanı mən Şuşada, 2-ci sinifdən 3-cü sinifə keçəndə yay tətilində yazmışdım.

Çox təəssüf ki, o gözəl dəftər (romanı dama-dama qalın dəftərdə yazmışdım)

arxivimdə qalmayıb, amma sonralar yazdığım «Bəşər övladı Həsən» (Andersen-

Nyeksenin «Bəşər övladı Ditte» əsərinin təsirilə belə bir ad qoymuşdum) romanı

indiyə qədər mənim arxivimdədir.

O da yaxşı yadımdadır ki, 7-ci sinfi qurtarandan sonra yazılarımı oxumaq üçün

atama verirdim ki, fikrini desin və elə atamın da məsləhətilə yazdığım hekayələri Isa

Hüseynova göstərməyə başladım. Isa Hüseynov Hüsü Hacıyev küçəsindəki məşhur

Yazıçılar binasının 3-cü blokunda, 5-ci mərtəbədə yaşayırdı (elə indi də o binada,

amma 1-ci blokda yaşayır) və axşamlar onun evində, onun yazı masasının

qarşısında oturub hekayələrim haqqında dediyi fikirlərə, qeydlərə, iradlara və

təriflərə qulaq asırdım.

Uzun illər boyu, aydın məsələdir ki, mən çox-çox yaradıcılıq söhbətlərinin şahidi

və iştirakçısı olmuşam, amma tam bir səmimiyyətlə deyirəm ki, Isa Hüseynovun yazı

mizinin qarşısında oturub o hekayələr haqqında onun fikirlərinə qulaq asdığım o

çağlar mənim həyatımdakı yaradıcılıq söhbətlərinin ən ucalarından biridir və o

ovqat da həmişəlik olaraq mənimlədir.

Ilyas Əfəndiyevlə Mehdi Hüseyn çox yaxın dost idilər və təbii ki, Mehdi əmi (onu

belə çağırırdım) mənim yazmağımdan yaxşı xəbərdar idi və yazdıqlarımı oxumaq

istəyirdi, amma mən o hekayələri ona 15 yaşımdan sonra verməyə başladım. Mehdi

Hüseyn o yazıları çox diqqətlə və mənim açıq-aşkar hiss etdiyim bir maraqla

oxuyurdu, amma fikirlərini söyləyəndə heç bir güzəştə getmirdi, iradlarını deyirdi,

mən də qızışıb onunla mübahisə edirdim, axırda Mehdi Hüseyn tab gətirməyib gülə-

– Ə, bu Elçin məni yordu!– deyirdi.

Çox istəyirdim ki, mətbuatda çap olunum.

Nəhayət, bir gün Isa Hüseynov oxuduğu yeni hekayələrimin arasında birini çapa

layiq bildi və mənim o hekayəm 1959-cu il iyulun 5-də «Azərbaycan gəncləri»

qəzetində dərc olundu. Hekayənin adı «O inanırdı» idi və bu mənim mətbuatda dərc

olunan ilk yazım idi.

O zaman 16 yaşım var idi.

Ilk kitabım – «Min gecədən biri» adlı hekayələr toplusu 1966-cı ildə nəşr olundu.

Sonra «Açıq pəncərə» və «Sos» povestlərim nəşr edildi.

O yazıların hamısı mənim üçün, əlbəttə, əzizdir, amma bu gün mən əlyazmalarını

oxuduğum cavanlara həmişə məsləhət görürəm ki, çap olunmağa tələsməsinlər və

özümü misal gətirirəm, yəni bu mənada misal gətirirəm ki, 1967-68-ci illərə qədər

yazdığım hekayə və povestləri bu gün mən heç bir kitabıma daxil etmirəm.

Bəli, onlar mənim üçün əzizdir, hətta çox əzizdir, mən qəti surətdə onlardan

imtina etmək fikrində deyiləm (onsuz da, yazıya pozu yoxdur!), amma əvvəllər də bir

neçə dəfə söylədiyim bir fikri yenə təkrar etmək istəyirəm: mətbuat həvəskarın yox,

professionalın əsərini çap etməlidir və mətbuat yazıçı olmaq istəyən adamın yazıçı

olmasına qədər keçdiyi yolu öz səhifələrində əks etdirməyə borclu deyil.

«Yaradıcılıq» sözü ilə «sənətkar» sözü eyni mahiyyətlidir, əslində, sinonimdirlər

(«gizli» sinonim!), həvəskarın yaradıcılığı olmaz, sənətkarın yaradıcılığı olar.

Mən bu 10 cildliyə də 1968-ci ilə qədər yazdığım hekayə və povestləri daxil

Indicə bu «10 cildlik» sözlərini yazanda yenə uşaqlıq illərimi xatırladım.

Ilyas Əfəndiyev çox oxuyan, klassik və müasir dünya ədəbiyyatına yaxından

bələd olan bir yazıçı idi və onun yaxşı kitabxanası var idi və o kitabxanadakı

kitablarla mənim aramda qəribə bir ünsiyyət, hətta mən deyərdim ki, bir münasibət

O kitablar mənim üçün, əslində, canlı məxluqlar kimi bir şey idi.

Mən rəflərə düzülmüş o kitablarla, xüsusən çoxcildliklərlə – Şekspir, Molyer,

Tolstoy, Balzak, Stendal, Dikkens, Dostoyevski. – fəxr edirdim və ona görə yox ki,

baxın, bizdə belə kitablar var, ona görə ki, öz-özlüyündə belə kitablar var, necə ki,

qardaşla fəxr edirsən, atayla, oğulla fəxr edirsən.

Mən məhz kitab olduğu üçün kitabla fəxr edirdim.

Və o gözəl xəyallar aləmi də yaxşı yadımdadır ki, indi fikir məni tez-tez keçmişə

apardığı kimi, o zaman da fikir məni tez-tez gələcəyə aparanda gözlərimin qabağına

mənim öz gələcək cildlərim gəlirdi: 50 cild. 60 cild. 100 cild.

. Mənim 2 cildlik ilk «Seçilmiş əsərlər»im 1987-ci ildə nəşr olunub. Sonralar

xeyli kitabım çıxsa da, bu 10 cildlik mənim ikinci «Seçilmiş əsərlər»imdir.

Mən bu cildlərə yalnız mətbuatda çap olunmuş əsərlərimi salmışam.

Bu 10 cildlik mənim üçün, əlbəttə, indiyə qədərki yazı-pozu işlərimin, bir növ,

yekunlaşdırılmasıdır və orası da aydın məsələdir ki, bu zaman da, istər-istəməz, bir

sual peyda olur: nə yazmısan? necə yazmısan? niyə yazmısan.

Mən bu suala da cavab vermirəm (bəlkə cavab vermək istəmirəm?).

Çünki o cavabın sahibi oxucudur.

Mən isə, yalnız onu deyə bilərəm ki, olanı budur.